Katechumenat Simone Weil

Zbliżała się do chrześcijaństwa powoli i konsekwentnie, studiując wnikliwie to wszystko, co było wielowiekowym dorobkiem różnych kierunków filozoficznych, różnych kultur i religii. Największym dla niej problemem było ciągłe widzenie rozdarcia, jakie istnieje pomiędzy transcendencją Boga a pewnym bólu doświadczeniem ziemi. Zauważyła, że ból ten jest skutkiem naszego niedowierzania Bożej miłości: człowiek nieustannie okrada Boga nawet z tego, co sam Bóg w swojej miłości do człowieka pragnie mu ofiarować. "W stosunku do Boga jesteśmy w sytuacji złodzieja, który unosi ze sobą złoto, ale tylko dzięki dobroci człowieka, do którego się włamał. Z punktu widzenia prawowitego właściciela złoto to jest darem; z punktu widzenia złodzieja - jest ono dobrem ukradzionym. Powinien je oddać, zwrócić. Tak samo jest z naszym bytem. Okradliśmy Boga z odrobiny Jego bytu, aby uczynić go naszym bytem. Bóg nam go dał. Ale myśmy go ukradli. Trzeba go zwrócić. Dusza, która doszła do tego punktu, gdzie już widać światło, powinna użyczyć swego wzroku Bogu i wtedy zwrócić oczy z powrotem ku światu". Wiele jej przemyśleń jest świadectwem bardzo głębokiego, mistycznego doświadczenia Boga. Oprócz bowiem poszukiwań intelektualnych bazujących na źródłach filozoficznych, m. in. na filozofii Platona i św. Augustyna, codzienną lekturą Simone Weil stała się od pewnego momentu Ewangelia, i to czytana przede wszystkim w formie modlitewnej. Nieprzypadkowo nazywali ją niektórzy "bohaterską oblubienicą Jezusa Chrystusa".

Katoliczką nigdy jednak nie została, choć - jak mówiono - w "doświadczalnym poznaniu prawd nadprzyrodzonych" poszła znacznie dalej, niż wielu jej współczesnych "oficjalnych" katolików. Nie przyjęła chrztu, bo uważała, że jeszcze ciągle nie jest przygotowana do tego, aby w pełni sprostać zadaniom, do których chrzest św. zobowiązuje. W jednym ze swoich ostatnich listów pisała: "W chwili obecnej raczej byłabym skłonna umrzeć za Kościół, gdyby tylko zaszła tego potrzeba, niż do niego przystąpić. Śmierć, można by powiedzieć, do niczego nie zobowiązuje; nie ma w niej kłamstwa... A ja tymczasem mam wrażenie, że cokolwiek bym zrobiła, będzie to kłamstwem: czy pozostanę poza Kościołem, czy do niego przystąpię. Rzecz w tym, aby stwierdzić, co będzie mniejszym kłamstwem". Rozumowanie jej było więc bardzo proste: jeśli już być katolikiem, to zupełnie na serio, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

ks. Antoni Dunajski
Pismo Katolickie Pielgrzym
nr 23/99

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 6 św. Mikołaja z Tolentino Modlitwa do św. Mikołaja z Tolentino św. Pulcheria Modlitwa do św. Pulcherii Ile lat miała Maryja kiedy urodziła Pana Jezusa?

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna