Czego symbolem jest kruk?

Według Biblii, kruk należał wprawdzie do ptaków nieczystych, lecz w wielu przypadkach Bóg posługiwał się nim dla ratowania życia szczególnie wybranych przez Niego ludzi. W Księdze Rodzaju 8, 6-7, w wersji Wulgaty, podczas potopu kruk występuje jako zwiadowca Noego: "A gdy minęło czterdzieści dni, otworzywszy Noe okno korabia, które był uczynił, wypuścił kruka, który wychodził i nie wracał się, aż oschły wody na ziemi". Starożytny pisarz kościelny Quodvult- deus, rówieśnik Św. Augustyna, wspomniany wyżej tekst skomentował następująco: "Przez te drzwi [arki] również wyleciał kruk - heretyk, rozbitek, żądny ludzkiego trupa, i nie chciał wrócić do arki-Kościoła". Hugon z opactwa Św. Wiktora w Paryżu podobnie tłumaczył: "Kruk, który został wysłany z arki i nie powrócił, oznacza fałszywych chrześcijan, którzy, jeśli z jakichś powodów zostali posłani na zewnątrz, pozostają tam, ponieważ przylgnęli do rzeczy widzialnych, i nigdy nie wracają do wewnętrznego pokoju, bowiem delektują się na zewnątrz w zmienności rzeczy doczesnych". Tę zadziwiającą orientację kruka, pozwalającą mu wrócić bezbłędnie na opuszczone miejsce, wykorzystywali starożytni żeglarze. Zabierali na statek do klatki kilka ptaków i wypuszczali je w określonym czasie. Jeśli wracały, to świadczyło to, że ląd był jeszcze daleko.

W średniowiecznych bestiariach pisklęta kruka występują jako przykład bezradności i opieki Boga nad nimi.

Nawiązywano przy tym do tekstu z Księgi Hioba 38, 41: "Kto gotuje krukowi jadło jego, gdy pisklęta jego wołają do Boga, tułając się, że nie mają pokarmu". Grzegorz Wielki w komentarzu do tej Księgi podaje, że kruk to mędrzec, który wielkim głosem woła, wspominając czerń swoich błędów. Także psalmista wykorzystał pisklęta kruka, aby ukazać troskę Boga o swoje stworzenie: "On daje bydłu żywność jego i kruczętom wzywającym go" (Ps 146, 9). W komentarzach biblijnych fakt karmienia przez Boga piskląt kruka niebieską rosą stanowił analogię do człowieka, który przez łaskę wraca do boskiego podobieństwa.

Zupełnie inaczej spojrzał na ten werset psalmu Kasjodor, który pisał: "Krucy to mężowie niereligijni, którzy nierozdzielnie wkładają na siebie czerń grzechów i nie błyszczą blaskiem nawrócenia. Pisklęta zaś kruków żywią się rosą niebieską i stąd rezygnują z ojcowskich posiłków, to jest z trupich wyziewów, rezygnują z przysługującemu ich wiekowi dobrodziejstwa. Kruk może oznaczać także tych duchownych w Kościele, którzy sadzą grzechów są uczernieni, którzy nie tylko przygotowują dla siebie pokarm, lecz żyją ponad stan; ich pisklętami są ich uczniowie".

W Księdze Przypowieści 30, 17 kruk użyty został jako postrach dla tych, którzy nie szanowali swych rodziców: "Oko, które urąga ojcu i gardzi rodzeniem matki swojej, niech wykłują kruki znad potoków i niech je wyjedzą orlęta". Kruk kracze: cras, cras, co w języku łacińskim oznacza "jutro, jutro" - dlatego uchodził za symbol grzeszników, którzy odkładali nawrócenie, mówiąc stale "jutro", "jutro".

Zdaniem Klemensa Aleksandryjskiego, kruk jest symbolem chciwości i złodziejstwa. Albert Wielki krótko stwierdza: jest okropnym złodziejem. Cechy te pozwalały symbolistom łączyć kruka z tragiczną śmiercią Judasza, który nie tylko uważany był za złodzieja, lecz także dopuścił się zdrady Chrystusa za pieniądze. Kaznodzieja Peregryn z Opola przez kruka rozumie "złodziei, łotrów, ciemiężycieli ubogich, którzy żyją z pracy wdów i sierot".

Kruk to zjadacz padliny, towarzysz diabła i demonów, ptak czarownic, symbol smutku i żałoby, uczestnik zabobonów i magii, zwiastun choroby, nieszczęścia i towarzysz szubienic, symbol pogan, żydów i heretyków głoszących fałszywą naukę. Był to ptak złowróżbny w snach, spokrewniony z ciemnościami, dlatego symbolizował szatana, czarność grzechu i samego grzesznika, który grzechami przyodziewa się jak kruk czarnymi piórami. Tak jak kruk nigdy nie uwolni się od swojej naturalnej czerni, podobnie grzesznik nie uwolni się od grzechu, jeśli będzie w nim trwał i nie będzie pokutował.

Przykładem pozytywnego znaczenia kruka może być historia proroka Eliasza z Pierwszej Księgi Królewskiej, gdzie wyczerpanemu prorokowi kruk przynosił pożywienie. Podobną funkcję ptaki te pełniły w historii Św. Pawła Pustelnika i Św. Benedykta.

I na koniec w symbolice rzecz niezwykła. Według Honoriusza z Autun, wprawdzie kruk oznaczał przede wszystkim grzeszników, lecz jego zdaniem, także Chrystus, oczywiście w sensie metaforycznym, był Krukiem, ponieważ faryzeusze w Ewangelii św. Jana 9, 24 zaliczyli Go do grzeszników: "My wiemy, że ten człowiek jest grzeszny".

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Robert z Molesme Modlitwa do bł. Klary Gambacorta Modlitwa do św. Katarzyny Tekakwitha Czy można śpiewać z radością Alleluja, jeśli odtrąciło się rękę wyciągniętą do pojednania? Za wiarę trzeba cierpieć Nowa Bazylika Świętego Apolinarego w Rawennie

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna