Uzdrowienie w sercu EwangeliiDar uzdrawiania, jak wszystkie charyzmaty, jest ukazywaniem się mocy Ducha Świętego. Św. Paweł stwierdza następująco: "Każdemu zaś jest dawane uwidocznienie Ducha Świętego... bądź dar upominania - dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym [niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia [niech to czyni] ochoczo. Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu" (1 Kor, 8-11). Niektórych dziwi obfitość charyzmatów, z jaką spotykamy się na przestrzeni ostatnich 20-30 lat. Jednakże coraz lepiej rozumiemy, że są one odpowiedzią Boga na zagubienie dzisiejszej ludzkości. "W samym sercu świata - pisze kard. Ratzinger - wysuszonym przez racjonalistyczny sceptycyzm narodziło się nowe doświadczenie Ducha Świętego, które nabrało światowego rozmiaru w postaci ruchu odnowy. To, co mówi Nowy Testament na temat charyzmatów - które pojawiły się jako widzialne znaki Ducha - nie należy do zamierzchłej przeszłości, która odeszła: ta historia staje się dziś żywotną aktualnością" (Raport o stanie wiary).W wigilię Pięćdziesiątnicy bieżącego roku, na Placu św. Piotra, w obecności ok. 300 tys. reprezentantów ruchów charyzmatycznych, Ojciec Święty wołał: "Jakże bardzo potrzebujemy żywotnych wspólnot chrześcijańskich! I oto nowe wspólnoty kościelne: są one odpowiedzią wznieconą przez Ducha Świętego, wobec charyzmatycznego wyzwania końca tego wieku". Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tych ruchów jest doprowadzenie ich członków do osobistego spotkania z Chrystusem, do konkretnego doświadczenia miłości i współczucia Ojca, do odkrycia modlitwy, istoty świadectwa i ewangelizacji. Owocem tego spotkania jest przeobrażenie całej osoby, łącznie z odmianą jego oblicza. "Kto patrzy na Niego - zajaśnieje" - mówi Psalm 34. Charyzmat to dar Boga dla całej wspólnoty, a nie dla tego, kto go posiada. Uzdrawia wyłącznie kochający Bóg, lecz posługuje się człowiekiem (Ojciec Tardif się modli, a Jezus uzdrawia - powiedział trafnie pewien dziennikarz). Uzdrowienia, jakie dokonują się dzisiaj w kontekście modlitwy chrześcijańskiej, ujawniają swe prawdziwe znaczenie w świetle Ewangelii. Sam Jezus ukazuje nam, w jaki sposób zbawienie jest naszym uzdrowieniem. Warto przypatrzyć się więc Jego cudom. DLACZEGO JEZUS UZDRAWIA? Cuda uzdrowienia chorych zajmują pierwszoplanowe miejsce w Ewangeliach. Wraz z głoszeniem Dobrej Nowiny tworzą samo serce publicznej działalności Jezusa. Św. Mateusz zaświadcza o tym krótko: "Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości" (9,35). Rzeczą zbędną byłoby wyliczanie biblijnych scen uzdrowień, ponieważ Ewangelie sąjednym wielkim łańcuchem aktów miłosierdzia Jezusa, który wychodzi na przeciw ludziom cierpiącym. Przytoczmy jeden, szczególnie istotny tekst, mówiący o Jezusowej posłudze uzdrawiania: "Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana" (Łk 4, 18-19). Misja Jezusa polega więc na uzdrawianiu, zarówno fizycznym, jak i duchowym, na uwalnianiu ze wszystkich więzów, które czynią człowieka niewolnikiem, a zwłaszcza więzów grzechu (por. Mt 4,23-25). Postarajmy się zastanowić nad podstawowym pytaniem: dlaczego Jezus uzdrawia? MIŁOŚĆ I WSPÓŁCZUCIE Jezus uzdrawia, bo kocha, bo żywi ogromne współczucie dla człowieka udręczonego chorobą i cierpieniem. Miłość Jego Serca - które jest Sercem Boga - nie pozostawia Go nieczułym wobec ludzkiego bólu. "Poprzez całe Pismo św. dostrzegamy znaki miłości miłosiernej. W szczególny zaś sposób lektura Ewangelii pozwala nam pojąć, niemalże odczuć, że cuda Jezusa mają swe źródło w kochającym i miłosiernym Sercu Boga, które żyje i bije w ludzkim sercu Jezusa. Jezus dokonuje cudów, aby przezwyciężyć wszystkie formy bólu istniejącego w świecie: zła fizycznego, zła moralnego - to znaczy grzechu - i w końcu tego, który jest ojcem grzechu w ludzkiej historii - szatana" (Jan Paweł II, audiencja z 18. 11. 1987). Współczucie Jezusa nie jest czymś powierzchownym. Cierpienia wszystkich tych, którzy do Niego przychodzą, czyni swoimi własnymi: "Wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby" (Mt 8,17). Nie inaczej, jak "przez Jego rany zostaliśmy uzdrowieni" (1 P 2,24). Współczuć to znaczy podzielić cierpienia drugiego. Syn Boży zstąpił na ziemię ze współczucia dla rodzaju ludzkiego. Lecz zanim jeszcze przyjął nasze ciało i wziął na sie"bie Krzyż i - już doświadczy! cierpienia: cierpienia miłości. "Gdyby pierwej nie cierpiał, nie podzieliłby z nami naszego życia" - ma odwagę mówić grecki Ojciec Kościoła, Orygenes. Cudowne uzdrowienia, jakich Jezus dokonuje, wypływają z Bożej miłości, która pozwoliła się zranić naszym cierpieniem. Pytając się o ostateczny motyw, dla którego Jezus uzdrawia, powinniśmy zawsze wracać do tej niewymownej tajemnicy Boga... ZBAWIENIE CAŁEGO CZŁOWIEKA Cuda Jezusa wskazują na to, że przyszedł zbawić nie tylko nasze dusze, ale i ciało. Człowiek jest ciałem, dusząi duchem (por. 1 Tes 5,23) i zbawienie obejmuje wszystkie te wymiary. Jezus przyjmuje dwie drogi zbawiania: najpierw odpuszcza grzechy, a następnie uzdrawia ciało (uzdrowienie paralityka: Mk 2, 9-12); zaczyna wpierw od uzdrawiania fizycznego, a potem przemienia wewnętrznie (J 9). Św. Ireneusz w następujący sposób wyjaśnia tę pełnię wymiaru zbawienia: "Stwórca wszystkich rzeczy, Słowo Boże, które ukształtowało na początku człowieka, znajdując swoje dzieło poranione przez zło - leczy je na wszystkie sposoby: bądź odnawiając poszczególne członki, według ich pierwotnego wzoru, bądź przywracając na raz człowiekowi doskonałe zdrowie i integralność w perspektywie jego zmartwychwstania" (Przeciw herezjom 5, 12-6). Poprzez fizyczne uzdrowienia Jezus zapowiada i przygotowuje nas więc do pełni zbawienia, jakie osiągniemy przy zmartwychwstaniu ciał. "W istocie bowiem - kontynuuje św. Ireneusz - jaki sens miałoby uzdrawianie członków ciała i przywracanie ich do pierwotnego kształtu, jeśli nie miałoby zostać zbawione to, co zostało uzdrowione?" Stwierdzenie to bardzo ściśle wiąże ze sobą uzdrowienie fizyczne z przyszłym zmartwychwstaniem w ciele. Warto zwrócić uwagę na ewangeliczne słownictwo odnośnie uzdrowienia. Czterdzieści razy pojawia się wyraz therapeuo - "uzdrawiać"; dwanaście razy termin sodzo, którego tłumaczy się przez "zbawiać", lecz oznacza on równie dobrze "uzdrawiać". Mówi nam to, że zbawienie zawiera w sobie uzdrowienie. Spójrzmy na kilka przykładów:
- "Odwagi, córko, twoja wiara cię zbawiła (uzdrowiła)" - Mt 9,22; Jezus jest Zbawicielem, czyli prawdziwym Lekarzem. W homilii, zaadresowanej do przygotowujących się do chrztu, św. Cyryl Jerozolimski następująco wyjaśnia termin "soter" - "Zbawca": "Według Żydów oznacza on tego, który zbawia; według Greków tego, co uzdrawia, albowiem jest On zarówno lekarzem dusz i ciał, i ducha"; (Katechezy X, 12-13). Zbawienie oznacza "uzdrowienie", ponieważ najpierw jest uwolnieniem i oczyszczeniem z grzechu. W istocie konsekwencją grzechu są choroby, cierpienie i śmierć (por. Rz 5,12). Kiedy Jezus uzdrawia, ukazuje nam, że jest zwycięzcą samej przyczyny ludzkich nieszczęść: grzechu. Przypomnijmy sobie, co powiedział do paralityka: "Twoje grzechy są odpuszczone". Następnie dodał: "Abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy posiada na ziemi moc odpuszczania grzechów, rozkazuję ci: wstań, weź swoje łoże i wracaj do domu" (Mk 2, 9-11). Jezus ma moc odpuszczania grzechów, a tym samym niszczy ich konsekwencje. To prawda, nie znikły one dotąd jeszcze, lecz uzdrowienia, a nawet wskrzeszenia z martwych świadczą o tym, że Królestwo Boże jest i działa pośród nas. Cuda są zadatkiem pełni Królestwa Bożego, jaka objawi się wraz z naszym zmartwychwstaniem. JEZUS JEST MESJASZEM W Jezusie wypełniły się proroctwa starotestamentalne, dotyczące Jego pochodzenia (2 Sam 7,13-14), narodzenia z Dziewicy (Iz 7, 14), geograficznego miejsca narodzenia (Mich 5, 1-3), namaszczenia Duchem Świętym (Iz 11, 1-2) i inne. Lecz przebywając w więzieniu, Jan Chrzciciel nie mógł ujrzeć jeszcze innych znaków, przepowiedzianych przez proroka Izajasza: "Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy jak jeleń wyskoczy i język niemych wesoło krzyknie". (Iz 35, 5-6). Pragnął znaleźć odpowiedź na niepokojące go pytanie, ale przede wszystkim chciał, aby uczniowie przekonali się na własne oczy o prawdzie. "O tym wszystkim donieśli Janowi Jego uczniowie. (...) Gdy ludzie ci zjawili się u Jezusa, rzekli: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?»" (Łk 7, 18. 19-20). Jezusową odpowiedzią są Jego znaki: "W tym właśnie czasie wielu uzdrowił z chorób, dolegliwości i (uwolnił) od złych duchów; oraz wielu niewidomych obdarzył wzrokiem. Odpowiedział im więc: «Idźcie i donieście Janowi to, coście widzieli i słyszeli: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą; umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi»" (Łk 7, 21-23). Poprzez cudowne uzdrowienia Jezus ukazuje, że jest prawdziwie Mesjaszem, zapowiedzianym i oczekiwanym przez proroków. Tym, który zbawi wszystkie narody. Cuda mesjańskie wskazująjednocześnie na działanie Ducha Świętego - Ducha miłości i współczucia. Kiedy kobieta cierpiąca na krwotok zostaje uzdrowiona przez samo dotknięcie szaty, Jezus mówi: "Moc wyszła ze Mnie" (Łk 8,46). Jezus nie uzdrawia sam: przez Jego miłość i współczucie udziela się moc Ducha Świętego. ZWYCIĘSTWO NAD ZŁYM "Odwagi, dziecko, twoje grzechy są odpuszczone" - zwraca się Jezus do paralityka (Mt 9, 2). Innym razem mówi: "Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło" (J 5,14). Paraliż jawi się tu jako symbol zniewolenia złem, zrodzonym przez grzech. Uzdrowienie jest zwycięstwem Jezusa nad pierwszą przyczyną niewoli, którą jest Szatan. Istnieje więc głębokie powiązanie pomiędzy uzdrowieniem fizycznym a uwolnieniem od Złego. Jezus leczy ciała, odpuszcza grzechy i uwalnia z niewoli szatańskiej. Wiele scen ewangelicznych ukazuje nam to powiązanie, zwróćmy uwagę na jedną z nich: "Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił" (Mt 8,16). Św. Łukasz ze swą wrażliwością lekarza nie waha się przedstawiać niektórych uzdrowień jako uwolnień od złego ducha. Przykładem tego jest uzdrowienie teściowej Piotra z gorączki. Ewangelista mówi (Łk 4,3 8-41), że Jezus zagroził gorączce. Takie samo sformułowanie pojawia się kilka wersetów dalej w odniesieniu do demona, któremu Jezus rozkazuje wyjść. Chorobajest więc ukazana jako demon, od którego Jezus uwalnia i odwrotnie: demon jest chorobą, z której Jezus leczy. "Jeśli Ja palcem Bożym wyganiam demony, to znaczy, że przybliżyło się do was Królestwo Boże" (Łk 11,20). Przekonujemy się, że: głoszenie Dobrej Nowiny, odpuszczanie grzechów, uwalnianie od złych duchów i uzdrawianie tworzą jedno. Jezus zbawia poprzez jedność wszystkich tych aktów. BOSKA WŁADZA JEZUSA I ISTNIENIE INNEGO ŚWIATA Przez cuda Jezusowe ujawnia się Jego Boski autorytet. Wraz ze słuchaczami Jezusa wyznajemy z podziwem: "Żaden człowiek tak jeszcze nie mówił!". Chrystus ukazuje swój Boski majestat przez słowa, gesty, przebaczanie grzechów - przez wszystko to, kim jest. Jednocześnie Jego cuda, które wykraczają poza logikę praw natury, wskazują na istnienie innego świata. Nie zionie od jednak obcością, lecz tchnie dobrocią i miłosierdziem Tego, który ten świat przed nami otwiera. Cuda są pełnym miłości zaproszeniem do otwarcia serca na świat Boga.
Cudowne uzdrowienia przekazują nam niezmiennie to samo orędzie: Jezus jest Mesjaszem i jedynym Zbawicielem, który daje życie wszystkim tym, którzy wierzą w Jego Imię. Ponieważ tak mało jest wiary i zaufania Bogu w sercu współczesnego człowieka, daje On szczególne znaki swej zbawczej mocy, które budzą ufność. Cuda dopomagają nam wzrastać w wierze, w dobrowolnym powierzeniu się Temu, który ma wszelką moc na ziemi i na niebie. Jeśli Bóg rozdaje charyzmaty i czyni cuda na oczach świata, to dlatego, że potrzebujemy Jego darów! Uzdrawiając niektórych z najstraszliwszych chorób, Jezus zapowiada cudowną przemianę naszych ciał i dusz w chwili powszechnego zmartwychwstania. Oby tylko już teraz mógł zamieszkać w naszych sercach i rozpocząć swoje dzieło! Jego znaki świadczą o tym, że nie był Mesjaszem dwa tysiące lat temu, lecz jest nim dziś i na zawsze. Wciąż otwiera oczy niewidomym ukazując, że przeprowadza nas z ciemności grzechu i śmierci do wspaniałej światłości (por. 1 P 2, 9); otwiera uszy, przywracając relacje z Bogiem, zerwaną przez grzech; uzdrawiając z raka (dzisiejszego trądu), uwalnia z sideł śmierci. Cuda są językiem Jego wszechmocy, lecz jeszcze bardziej miłości, która wlewa się w nasze rany. Kiedy czyni cuda, to nie po to, by dowodzić swego istnienia, lecz dlatego, że jest Bogiem - mówi o. Tardif. Gdy leczy chromych, podnieść chce całego człowieka, aby kroczył w ufności, a nie w lęku. Ks. Andrzej Trojanowski TChr Paryż
Publikacja za zgodą redakcji
|
św. Ekspedyt
Modlitwa do św. Ekspedyta
Litania do św. Ekspedyta
św. Elfeg
św. Leon IX
Urodziny jeżyka Jasia
Modlitwa o Cud
Tajemnica Szczęścia
Modlitwy do św. Rity
Litania do św. Józefa
Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi
Godzina Łaski 2023| [ Strona główna ] |
|
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |