Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Bóg wzywa wszystkich ludzi, aby się nawracali (Dz 17,30)

Wygłoszona na Areopagu ateńskim katecheza o Bogu Stworzycielu, oparta na najważniejszych elementach teologii naturalnej, stanowiła wstęp do wykładu Ewangelii. Refleksja nad światem, jego istnieniem i złożonością, sprzyja szukaniu Boga, "aby dotknąć Go niemal i znaleźć, bo naprawdę jest On niedaleko od każdego z nas" (Dz 17,27). Paweł nie powołuje się na księgi święte Izraela, lecz wszystko, co głosi, jest całkowicie zgodne z wyrażoną w nich wiarą (Rdz 1-2; Pwt 32,8; Ps 8; 98; Dn 7,13-14). Uwzględniając powszechne doświadczenie religijne, dostępne każdemu człowiekowi, upowszechnia biblijny punkt widzenia, przeciwstawiając monoteizm Izraela politeizmowi pogan. Ołtarz z napisem "Nieznanemu Bogu" był przejawem niewiedzy i lęku mieszkańców stolicy Grecji. Bardzo prawdopodobne, że wzniesiono go podczas zarazy, która wybuchła kilkadziesiąt lat przed przybyciem Pawła i ustała, gdy Ateńczycy szukali ratunku u "Nieznanego Boga". Niewiedza i lęk ustępują, gdy ich miejsce zajmuje właściwe poznanie Boga i zaufanie do Niego.

Zamiast bezpośredniego powoływania się na księgi biblijne, Paweł nawiązuje do dzieł wielkich i uznanych twórców greckich. Chodzi o poetę i astronoma Aratosa (III w. przed Chrystusem) i jego utwór "Phaenomena", który powstał prawdopodobnie pod wpływem stoickiego "Hymnu do Zeusa" autorstwa Kleantesa, poety i filozofa żyjącego w czasach Aratosa. Ten cytat nie był sprawą przypadku, gdyż Aratos pochodził z Soloi w Cylicji. Paweł daje zapewne wyraz lokalnemu patriotyzmowi, co sugeruje, że znajomość myśli greckiej sięgała okresu jego dzieciństwa i młodości. Cytowanie myślicieli i poetów miało dla Greków, o czym Paweł wiedział, podobną wartość jak dla Izraelitów cytowanie ich tekstów świętych. "Biblią" świata pogańskiego były przede wszystkim poematy Homera, z których czerpano inspirację do nauczania i przedstawiania rzeczywistości. W Pierwszym Liście do Koryntian znajdujemy ponadto nawiązanie do Meandra (1 Kor 15,33), a w Liście do Tytusa - cytat z pism Epimenidesa z Krety (Tt 1,12).

Pod koniec wystąpienia na Areopagu Paweł odchodzi od poglądów uznawanych przez jego słuchaczy: "Nie zważając na czasy nieświadomości, Bóg wzywa teraz w każdym miejscu wszystkich ludzi, aby się nawracali, gdyż wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądził świat przez Człowieka, którego ustanowił, dając wszystkim porękę przez wskrzeszenie Go z martwych" (17,30-31). Greccy filozofowie wzywali do zmiany sposobu myślenia i życia, polegającej na "nawróceniu się" na tę filozofię, którą uznawali za swoją i zalecali innym. Paweł, wyrażając wiarę Izraela, wzywa do zerwania ze złem i odwrócenia się od grzechów, z których za największy uznaje bałwochwalstwo. Czas niewiedzy pogan się skończył, tak samo jak skończył się czas oczekiwania Izraelitów. Punkt zwrotny historii stanowi Jezus Chrystus, którego Bóg uwierzytelnił przez wskrzeszenie Go z martwych. Jest ono dowodem absolutnej wyjątkowości Jezusa i prawdziwości Ewangelii, zatem pociąga za sobą wymaganie wiary w Niego.

Reakcja słuchaczy była natychmiastowa. "Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni zaczęli kpić, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem»" (17,32). Paweł nie zdążył wypowiedzieć imienia Jezusa ani wspomnieć o Jego ukrzyżowaniu, ponieważ sama wzmianka o wskrzeszeniu Go z martwych wywołała gwałtowny bunt. Znamienne, że starożytni Grecy, którzy - o czym świadczą zachowane zabytki kultury i sztuki - podziwiali ludzkie ciało, tak samo mocno eksponowali jego przemijalność i nieodwracalność rozpadu. Ciało traktowano jako zbędną powłokę, która wraz ze śmiercią po prostu znika. To dlatego odpowiedzią słuchaczy Pawła zebranych na Areopagu były kpiny i drwina, a także odmowa dalszego zainteresowania jego nauczaniem.

W przemówieniu wygłoszonym 4 maja 2001 r. podczas spotkania z prezydentem Grecji Jan Paweł II powiedział: "Pierwsze spotkania chrześcijan z kulturą grecką były oczywiście trudne. Świadczy o tym przyjęcie, z jakim spotkał się Paweł, gdy przemawiał na Areopagu (por. Dz 17,16-34). Chociaż odpowiadał na głęboką tęsknotę Ateńczyków poszukujących prawdziwego Boga, niełatwo było mu głosić Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał i w którym zawiera się ostateczny sens życia i zwieńczenie wszelkiego doświadczenia religijnego. Zadaniem pierwszych apologetów, takich jak św. Justyn Męczennik, będzie ukazanie, że owocny dialog między rozumem a wiarą jest możliwy". Na audiencji po powrocie z tej pielgrzymki (16 V) Ojciec Święty podkreślił: "Na początku trzeciego tysiąclecia ateński Areopag stał się w pewnym sensie «areopagiem świata», z którego chrześcijańskie orędzie zbawienia zostaje raz jeszcze ogłoszone wszystkim, którzy szukają Boga i z bojaźnią przyjmują Jego niewyczerpaną tajemnicę prawdy i miłości".

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej