Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan (1Tes 1,1) - Czytania

Paweł skierował swój pierwszy list do wspólnoty w Tesalonice, którą kilkanaście miesięcy wcześniej założył. Bardzo pragnął odwiedzić tesalonickich chrześcijan, ale gdy okazało się to niemożliwe, kieruje do nich pismo, które ma zastąpić jego obecność. Jest to bardzo osobisty list, pełen głębokiego oddania i emocji, co świadczy, że Paweł przywiązywał się do ludzi spotykanych na misyjnych szlakach. Adres listu wymienia autorów i adresatów: "Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie: łaska wam i pokój" (1,1). Zaraz potem występuje pierwsza osoba liczby mnogiej ("Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach"), co świadczy, że jest to pismo wspólne. Imię Pawła zostało wspomniane jako pierwsze, co sprawiło, że "Paweł" stanowi pierwsze zapisane słowo Nowego Testamentu!

Praktyka pisania listów była dobrze znana członkom społeczności żydowskiej. Decyzja o napisaniu listu do Tesaloniczan oznaczała, że Paweł chciał utrzymać i ożywić kontakt z tą wspólnotą, odpowiedzieć na pytania, a także spowodować jej dalszy duchowy i teologiczny wzrost. Pismo zastępowało bezpośrednie nauczanie i właśnie dlatego zostało przez adresatów skrupulatnie zachowane, było przepisywane i rozpowszechniane oraz zapoczątkowało tworzenie zbioru pism, które złożyły się na drugą część Biblii chrześcijańskiej, nazwaną Nowym Testamentem.

Pierwszy List do Tesaloniczan składa się z kilku części, które odzwierciedlają przyjęty w starożytności rzymskiej styl epistolarny. Pismo otwiera wprowadzenie (łac. exordium), które tworzy tekst 1,1-10, po którym następują: narracja (narratio) zawarta w 2,1 - 3,10, modlitwa (partitio) w 3,11-13, zachęta (probatio) w 4,1 - 5,3 oraz epilog (peroratio) w 5,4-11 i napomnienie (5,12-22), a całość zamykają końcowe modlitwy i pozdrowienia tworzące zakończenie (5,23-28). Schemat jest bardzo spójny i potwierdza ogromne umiejętności retoryczne Pawła, a także doskonałą znajomość sztuki pisania listów adresowanych do wspólnot. Napisanie tego listu zapoczątkowało nowy rozdział w życiu i działalności Pawła, bo odtąd korespondencja stała się jego częstą praktyką, która zwielokrotniła owoce ewangelizacji.

We wprowadzeniu (1,1-10) autorzy składają dziękczynienie Bogu za łaski, które stały się udziałem Tesaloniczan, gdy pozytywnie na nie odpowiedzieli, oraz wyrażają wielkie uznanie dla postawy adresatów, ponieważ stali się "wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai" (w. 8). Narracja (2,1 - 3,10) zawiera ważne informacje dotyczące niedawnego pobytu Pawła w Tesalonice, które pokrywają się z tymi, jakie znamy z Dziejów Apostolskich. Paweł podkreśla, że postępował uczciwie i z miłością oraz wyjaśnia pobudki, którymi kierował się w głoszeniu Ewangelii: "Pracowaliśmy dniem i nocą, aby dla nikogo z was nie być ciężarem, głosiliśmy wam równocześnie Ewangelię Bożą" (w. 9). Mimo to nie zabrakło ogromnych trudności i przeciwności, które obróciły się przeciw Ewangelii i jej głosicielom. Paweł w ostrych słowach wskazuje na ich przyczyny, wypowiadając się cierpko przeciw tej części żydowskich rodaków, którzy "zabili Pana Jezusa oraz proroków i nas także prześladowali, a Bogu się nie podobają, i do wszystkich ludzi są wrogo nastawieni" (w. 15). Tak surowe sformułowania stanowią odpowiedź na oszczerstwa i kalumnie, jakie na temat Pawła i jego towarzyszy szerzono w Tesalonice. Następnie czytamy o zamiarach i troskach apostoła oraz posłannictwie podjętym przez Tymoteusza, który pomyślnie odbył podróż do Macedonii, a powróciwszy złożył z niej relację, która jeszcze bardziej wzmogła pragnienie odwiedzenia przez Pawła tamtejszych chrześcijan: "Dniem i nocą z wielką żarliwością prosimy o to, by osobiście was zobaczyć i doprowadzić do pełni to, czego brakuje waszej wierze" (3,10).

Tekst 3,11-13 to ufna modlitwa o wzajemną miłość, "aby serca wasze zostały utwierdzone jako nienaganne w świętości przed Bogiem i Ojcem naszym na przybycie Pana naszego, Jezusa, razem z Jego wszystkimi świętymi" (w. 13). Pierwsza część Pierwszego Listu do Tesaloniczan (rozdziały 1-3) tchnie wielkim entuzjazmem: przeszkody w głoszeniu Ewangelii zostały pokonane i na dobre zakorzeniła się ona w sercach i umysłach tesalonickich wyznawców Chrystusa.

ks. Walderam Chrostowski Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 30 sierpnia 2009 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości Modlitwa do Matki Bożej Dobrej Rady Różaniec do św. Teresy od Dzieciątka Jezus Kleszcz kleszczowi nierówny Najprostszym sposobem wspierania dziecka jest po prostu bycie z nim i dawanie mu swojego czasu Lourdes nazywane jest stolicą modlitwy, jest także lekcją pokory dla świata Film "Jezus 2000" Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 [ Powrót ]