Barnaba udał się do Tarsu, by odszukać Szawła (Dz 11,24)

Nie wiemy, czy w Tarsie istniała już wspólnota wyznawców Jezusa. Nie można tego wykluczyć zważywszy na silne więzy z Jerozolimą. Gdyby tak było, miejscem spotkań i modlitwy byłaby jedna z synagog, które istniały w mieście. Być może gromadzono się również poza synagogą, a uczestnikami zgromadzeń byli również ci Żydzi, którzy nie podzielali nowej wiary, a mimo to byli nią zainteresowani, czy to w sensie pozytywnym, otwierając się na Dobrą Nowinę o Jezusie, czy w negatywnym, polemizując z Szawłem i pozostałymi wyznawcami Mistrza z Nazaretu. Zdaje się to potwierdzać fakt, że gdy kilka lat później, podczas pierwszej podróży misyjnej, Szaweł rozpoczynał działalność ewangelizacyjną wśród wspólnot żydowskich Cypru i Azji Mniejszej, miał już gotową metodę polegającą na głoszeniu Jezusa w szabat podczas nabożeństw synagogalnych. Bardzo prawdopodobne, że wypracował ją właśnie w Tarsie. Podstawową pomoc w refleksji nad tym, kim jest Jezus oraz w głoszeniu Go, stanowiła Biblia Grecka, czyli Septuaginta. Była to Biblia Żydów mówiących po grecku, pożyteczna w wyjściu naprzeciw oczekiwaniom tych pogan, którzy byli zainteresowani wiarą w jedynego Boga i Ewangelią.

Nie wiemy, z czego wówczas utrzymywał się Szaweł. Starożytni rabini krzewili mądrą zasadę, że znawcy Pisma powinni samodzielnie zarabiać na utrzymanie, by od nikogo nie zależeć i nikomu nie podlegać w wydawanych ocenach. Każdy z nich powinien być przygotowany do pracy fizycznej, o której mówiono, że uspokaja i umacnia umysł. Możemy się domyślać, że Szawd zajmował się rzemiosłem, być może wyrabianiem namiotów. Wskazuje na to wzmianka św. Łukasza w relacji o początkach Kościoła w Koryncie. Gdy podczas drugiej podróży misyjnej Apostoł przybył tam z Aten, spotkał Akwilę i Pryscyllę, małżeństwo żydowskie, które na mocy dekretu cesarza Klaudiusza zostało zmuszone do opuszczenia Rzymu. „Przyszedł do nich, a ponieważ znał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i pracował; zajmowali się wyrobem namiotów" (Dz 18,3).

Kto wie, jak wyglądałoby dalsze życie Szawła, gdyby nie Barnaba, który raz jeszcze przybył mu ze skuteczną pomocą. Pierwszy raz okazał ją w Jerozolimie. Po kilku latach wspólnoty wierzących mnożyły się nie tylko na terenie Palestyny, lecz także poza jej granicami. Jedna z najbardziej prężnych istniała w Antiochii nad Orontesem, obecnie Antakya, położona na południowych krańcach Turcji, tuż przed granicą z Syrią. Centrum wiary w Jezusa pozostawała Jerozolima. Wszystkie lokalne wspólnoty pozostawały w jedności z nią, to znaczy z Piotrem, któremu Jezus powierzył władzę pasterską. Gdy z polecenia Kościoła jerozolimskiego Barnaba udał się do Antiochii, przypomniał sobie o przyjacielu, którego spotkał przed kilkoma laty: „Udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła" (Dz 11,25), po czym przyprowadził go do Antiochii.

Odległość z Tarsu do Antiochii wynosi nieco ponad 200 km. Podróżując lądem, trzeba pokonać góry, mając po lewej stronie potężne pasmo Taurusu, a po prawej morze. Łatwiejsza i szybsza była wtedy żegluga przybrzeżna. Lądem bądź morzem dwaj przyjaciele pokonywali drogę, która wytyczyła nowe szlaki życia Szawła.

ks. Walderam Chrostowski

Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy, 2 marca 2008

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna do bł. ks. Jerzego Popiełuszki - dzień 5 Litania do św. Małgorzaty Marii Alacoque Modlitwa do św. Małgorzaty Marii Alacoque Modlitwa do św. Kaliksta Litania nauczycieli i pracowników oświaty Modlitwa za nauczycieli

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

[ Powrót ]