Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, to daremne jest i nasze nauczanie (1 Kor 15,14)

Po podniosłym "Hymnie o miłości" Paweł wraca do tematu charyzmatów, podając wykład, jak należy z nich właściwie korzystać (IKor 14). Wiele miejsca poświęca darowi mówienia językami, bo chrześcijanie korynccy przywiązywali do niego zbyt wielką wagę. Oznaczało to głośne wypowiadanie niezrozumiałych słów, przedstawiane lub odbierane jako szczególne uzdolnienie Ducha. Ocena Pawła, zawarta w ww. 1-25, jest klarowna: naprawdę dobre i pożyteczne jest wyłącznie to, co służy budowaniu i umacnianiu wspólnoty. Pożyteczny dar stanowi prorokowanie, czyli oparte na prawidłowym rozeznaniu nauczanie wiernych. "Ten bowiem, kto mówi językami, siebie tylko buduje, a kto prorokuje, buduje Kościół" (w. 4).

Druga część pouczeń (ww. 26-40) dotyczy zachowania porządku podczas używania darów duchowych. Posiadanie charyzmatu nie może oznaczać wywyższania się nad innych ani dominacji nad nimi. Używanie darów musi być zgodne z wiarą i moralnością, dlatego zawsze domaga się rzetelnego rozeznania. Niekończące się dyskusje komentatorów dotyczą wskazań odnośnie do zachowania kobiet podczas zgromadzeń liturgicznych. Wygląda na to, że Paweł idzie po linii swej żydowskiej tożsamości i mentalności, według której publiczne wyznawanie wiary i jej nauczanie to "męska rzecz".

Wiele miejsca poświęca Paweł sprawie zmartwychwstania Jezusa Chrystusa i wierzących (IKor 15). Jest to centralna prawda wiary chrześcijańskiej, przejęta z tradycji i oparta na osobistym doświadczeniu apostoła (ww. 1-11). Podkreślając: "Przekazałem wam na początku to, co przejąłem", nie zostawia wątpliwości, że prawda o zmartwychwstaniu należy do najstarszych i najważniejszych elementów wiary i katechezy nowo testamentowej. Powodem udzielenia tak rozbudowanej nauki była zapewne kontestacja wiary w zmartwychwstanie ciał przez tę część chrześcijan korynckich. Wyznanie wiary w zmartwychwstanie Pana opiera się na dwóch zasadniczych przesłankach. Po pierwsze, jest zgodne z zapowiedziami Pisma, czyli ksiąg świętych biblijnego Izraela. Paweł nie rozwija tego tematu, ma jednak na myśli określone teksty Starego Testamentu, które w jego czasach, a także wcześniej, były rozumiane w taki właśnie sposób. Po drugie, prawda o zmartwychwstaniu Jezusa opiera się na wiarygodnym świadectwie Jego uczniów i wyznawców oraz przemianie Szawła pod Damaszkiem. W tym miejscu jego słowa brzmią tyleż pokornie, co dramatycznie: "W końcu, już po wszystkich, [Chrystus] ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi. Bo jestem najmniejszy z apostołów i nie jestem godny zwać się apostołem, gdyż prześladowałem Kościół Boży" (w. 8-9). Paradoks polega na tym, że jego mroczna przeszłość, w rezultacie łaski Pana, którą przyjął, stała się podglebiem dla intensywnej i owocnej działalności ewangelizacyjnej.

Kolejne pouczenia (ww. 12-28) rozpoczyna retoryczne pytanie postawione Koryntianom: "Jeżeli więc głosimy, że Chrystus zmartwychwstał, jak mogą mówić niektórzy z was, że nie ma zmartwychwstania?" (w. 12). Paweł stawia sprawę jasno: "Jeżeli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, to daremne jest i nasze nauczanie, oraz pusta jest wasza wiara" (w. 13-14). Nikt wtedy ani później nie wyraził dosadniej tej prawdy! Sedno zbawczego dzieła Chrystusa zawiera się w zmartwychwstaniu, które nadaje sens Jego śmierci. Gdyby Chrystus nie był tym, kogo wyznają i głoszą chrześcijanie, to w grzesznej kondycji ludzkości nic się nie zmieniło i pozostaje ona nadal pod jarzmem śmierci. Ale jest inaczej! Ponieważ stworzenie odmówiło posłuszeństwa Bogu, Bóg poddał wszystko Synowi, który przywrócił Jego panowanie nad światem i odzyskał upadłą ludzkość dla Boga.

Skoro Chrystus zmartwychwstał zatem to, co stało się Jego udziałem, będzie też udziałem wszystkich, którzy Go wyznają. W tym miejscu Paweł wskazuje na znamienne paralele między Adamem a Chrystusem: do Adama przynależymy przez ludzką naturę, natomiast do Chrystusa przez świadomy wybór i decyzję; Adam zapoczątkował pasmo grzechu i śmierci, Chrystus obdarza nas życiem, którego moc jest silniejsza niż śmierć. Ale w nadziei na zmartwychwstanie nie można być niecierpliwym. Nie jest ono sprawą najbliższej przyszłości, którą można zweryfikować, lecz dokona się podczas powtórnego przyjścia Chrystusa. Wtedy zostaną ostatecznie pokonane wszystkie złe siły i moce, a wśród nich śmierć. Wtedy też Chrystus "przekaże królowanie Bogu i Ojcu" (w. 24). "A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich" (w. 28).

ks. Waldemar Chrostowski

Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy, 14 lutego 2010



Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.



Autor

Treść

Nowości



Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 9Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 9

św. Jan Chryzostomśw. Jan Chryzostom

Modlitwa do św. Jana ChryzostomaModlitwa do św. Jana Chryzostoma

Modlitwa do bł. Franciszka DrzewieckiegoModlitwa do bł. Franciszka Drzewieckiego

Dlaczego w szkole mój nauczyciel mówi, że wiara jest zła?Dlaczego w szkole mój nauczyciel mówi, że wiara jest zła?

ks. Krzysztof Margasińskiks. Krzysztof Margasiński

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

[ Powrót ]
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej