Miłość nigdy nie ustaje (1 Kor 13,8) - Czytania

"Hymn o miłości" potrzebuje nie tyle komentarza, który niemal zawsze oznacza sztywną racjonalizację podniosłej treści, ile wnikliwego przemyślenia polegającego na jej rzetelnej konfrontacji z zasadami, jakimi kierujemy się w swoim życiu. Dobrze widać, jak głęboko i wszechstronnie apostoł przemyślał to, co w wierze i postępowaniu chrześcijan powinno być decydujące. Zapewne skłoniła go do tego sytuacja w Koryncie, mieście portowym, którego mieszkańcy byli świadkami, bądź uczestnikami, wielu nadużyć w sferze cielesności i płciowości. Tym razem Paweł wybiera nie napomnienia, lecz ukazanie wzniosłego ideału, w przekonaniu, że także ci, którzy nie idą dobrą drogą, mają w sobie tęsknotę za lepszym życiem. Z drugiej strony chrześcijanie korynccy, zatroskani o pomnażanie i rozwijanie rozmaitych charyzmatów, otrzymują konkretne wskazania odnośnie do tego, czego nigdy nie powinni zaniedbywać ani lekceważyć: ożywiania i rozwijania miłości.

Na początku hymnu (w. 1-3) tryb warunkowy zawiera aluzję do kilku charyzmatów Ducha Świętego: daru języków, prorokowania, wiedzy, wiary i dobroczynności, a także do gotowości na okrutną śmierć, bo za taką uznawano spalenie ciała. Stopniowanie od darów najniższych po najwyższe tym mocniej podkreśla, że największa i najważniejsza jest miłość, dzięki której egzystencja chrześcijanina staje się prawdziwie autentyczna. W tym miejscu można rozpoznać subtelne nawiązania do KoryntU; który był znany w świecie starożytnym ze swoich wyrobów miedzianych ("miedź brzęcząca"), używanych np. w amfiteatrach celem wzmocnienia dźwięku. Natomiast słowa o "wydaniu ciała na spalenie" mogą nawiązywać do tradycji żydowskich męczenników, którzy woleli rzucić się ogień niż wykroczyć przeciw czystości rytualnej, np. w dziedzinie zakazanych pokarmów.

W w. 4-7 miłość, zgodnie z duchem wyrosłej z hellenistycznych korzeni biblijnej myśli mądrościowej, doczekała się personifikacji. Paweł mówi o niej jako o osobie, wyliczając jej najważniejsze przymioty: cierpliwa, łaskawa, nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, unikająca bezwstydu, ofiarna, nie unosi się gniewem, niepamiętliwa, sprawiedliwa, cierpliwa, ufna i wytrwała. Nagromadzenie tak wielu pozytywnych określeń wyraża zachwyt wobec tego, co szczytne i piękne, a co nie może być jedynie dziełem człowieka, lecz darem pochodzącym od Boga, do którego uzdalnia On tych, którzy w Niego wierzą. Obraz tak wzniosłej miłości kontrastuje z nadużyciami we wspólnocie chrześcijan korynckich oraz wadami, o których mowa w poprzednich rozdziałach tego samego listu.

Trzecia część hymnu (w. 8-13) zawiera przeciwstawienie obecnej sytuacji, w której chrześcijanie kładą nacisk na różne dary i ich wykorzystywanie, przyszłości zamierzonej przez Boga, czyli eschatologicznej, w której liczy się wiara, nadzieja i miłość, "z nich zaś największa jest miłość". Całe dobro, które praktykujemy obecnie, jest zaledwie zapowiedzią dóbr wiecznych. "A gdy przyjdzie to, co pełne, to, co cząstkowe, stanie się zbędne" (w. 10). Nie należy zatem przeceniać duchowych dóbr, które już teraz są udziałem chrześcijan, ani tym bardziej się nimi szczycić, stanowią bowiem jedynie niedojrzały przedsmak tego, co nas czeka w wieczności. Wierzący powinni zdawać sobie sprawę, że doczesność jest jak okres dzieciństwa, z którego trzeba wyjść, by "wyzbyć się tego, co dziecięce". Prawdziwe poznanie Boga w doczesnym życiu jest niemożliwe, nastąpi jednak w wieczności, jako fundament i składnik szczęścia, którym Bóg nas obdarzy. Wtedy mniejsze znaczenie będzie miała wiara i nadzieja, które w sytuacji oglądania Boga staną się niepotrzebne, pozostanie natomiast miłość, która, jak wiemy ze starotestamentowej Pieśni nad Pieśniami, jest "silniejsza niż śmierć". Właśnie dlatego jest to największa ze wszystkich cnót, co już teraz czyni z miłości niezbędny składnik chrześcijańskiego życia.

ks. Waldemar Chrostowski Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 7 lutego 2010 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Apoloniusz Modlitwa do św. Apoloniusza Modlitwa do św. Ryszarda Pampuri Kto zmartwił mamę? Wielkanocny ślub Katedra w Chartres Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 [ Powrót ]