Gdy już zamierzał odpłynąć do Syrii, Żydzi uknuli przeciw niemu spisek (Dz 20,3) - Czytania

Nie wiemy, ile czasu zajęło Pawłowi wizytowanie Kościołów Macedonii, lecz było to nie mniej niż kilka tygodni. Jego biografowie przedstawili sugestię, że ów pobyt mógł trwać dłużej, gdyż Paweł dotarł aż do Ilirri, o której wzmiankę znajdujemy w Liście do Rzymian 15,19. Z początkiem II w. istniały tam prężne wspólnoty chrześcijańskie. Dwa stulecia później, w 342 r., w południowo-zachodniej części Illirii, znanej jako Dalmacja, urodził się św. Hieronim, autor Wulgaty, czyli tłumaczenia Pisma Świętego na język łaciński, które do II Soboru Watykańskiego (1962-1965) było przyjęte w Kościele katolickim jako oficjalna wersja Biblii. Według Drugiego Listu do Tymoteusza (4,10) Tytus, przyjaciel i towarzysz trzeciej wyprawy misyjnej Pawła, opuścił go i udał się do Dalmacji.

Po pobycie na terenie Macedonii Paweł skierował się drogą lądową, zapewne przez Epir, do Grecji. Główny cel tego etapu podróży Pawła stanowił Korynt. Jego przybycie do tego miasta zostało poprzedzone przez Tytusa, który po spotkaniu w Filippi wrócił bezpośrednio do Koryntu. Atmosfera znacznie zmieniła się na korzyść, na co wskazuje fragment Drugiego Listu do Koryntian: "A chociaż może zasmuciłem was swoim listem, to już nie żałuję. Bo chociaż żałowałem, to widzę, że list ten na pewien czas napełnił i was żalem. A teraz się raduję, nie dlatego że się zasmuciliście, ale dlatego, że zasmuciliście się ku skrusze. Zasmuciliście się bowiem po Bożemu, tak iż z naszej strony nie doznaliście żadnej szkody. Bo smutek, który jest z Boga, doprowadza do nawrócenia ku takiemu zbawieniu, którego się nie żałuje. Natomiast smutek tego świata prowadzi do śmierci" (2Kor 7,8-10). Paweł zmierzał więc do Koryntu w odmiennym nastroju aniżeli ten, jaki towarzyszył mu wcześniej, gdy musiał przypominać tamtejszym chrześcijanom konieczność przestrzegania zasad Chrystusowej Ewangelii.

Pisząc o kierunku Pawiowej podróży Łukasz po raz pierwszy i jedyny używa określenia eis ten Hellada, "do Grecji". Jest to zarazem jedyne miejsce w Nowym Testamencie, w którym występuje nazwa Hellas, czyli Grecja. Jej semicka nazwa, używana na kartach Starego Testamentu, to Jawan (Dn 8,21; 10,20,11,2; Za 9,13). Dowiadujemy się, że pobyt w Grecji trwał trzy miesiące (Dz 20,3). Chodzi o miesiące zimowe na przełomie 57 i 58 r., gdy morska podróż do Syrii i Palestyny stała się niemożliwa. Było to dostatecznie długo, by uporządkować trudne sprawy lokalnej wspólnoty i odnowić więzi między Pawłem a chrześcijanami Koryntu nadszarpnięte jakimś skandalem i zbyt opieszałą reakcją na skutki, jakie on spowodował (por. 2Kor 7,12).

Podczas trzymiesięcznego pobytu w Koryncie powstał List do Rzymian. Pod jego koniec czytamy: "Teraz zaś wybieram się do Jeruzalem z posługą dla świętych. Macedonia bowiem i Achaja uznały za stosowne zebrać składkę na rzecz świętych w Jeruzalem. Tak postanowiły, gdyż są przecież ich dłużnikami" (15,25-27). Na to samo wskazuje wzmianka o Febie, diakonisie Kościoła w pobliskich Kenchrach (Rz 16,1). Diakonisę zajmowały się opieką nad biednymi i chorymi, być może usługiwały również przy udzielaniu chrztu. Zbiórka pieniężna wśród chrześcijan Macedonii i Achai dla chrześcijan w Jerozolimie została przedstawiona jako obowiązek wynikający z długu wdzięczności wobec Kościoła-matki. Z praktycznego punktu widzenia potwierdzała także jedność ewangelizacyjnej posługi Pawła wśród pogan z apostołami, którzy, pozostając w Judei, byli filarami Kościoła.

Wydarzenia znowu przybrały nieoczekiwany obrót. "Gdy już zamierzał odpłynąć do Syrii, Żydzi uknuli przeciw niemu spisek" (Dz 20,3). Kolejny raz Łukasz nie podaje żadnych szczegółów, ale jego relacja niedwuznacznie wskazuje na wrogość wobec Pawła ze strony tych jego rodaków, którzy nie uwierzyli w Jezusa i czynnie sprzeciwiali się Ewangelii oraz jej głosicielom. W skrajnych przypadkach posuwali się do podstępów i zasadzek godzących na ich życie. Wprawdzie nie brakuje komentatorów, którzy bagatelizują lub relatywizują tego typu informacje zawarte w Nowym Testamencie, składając winę za pogarszające się relacje chrześcijańsko-żydowskie wyłącznie na chrześcijan i traktując ten i podobne teksty jako "antysemickie", ale nie zmienia to faktu, że w pierwszym okresie istnienia i działalności Kościoła jego przeciwnikami była część wyznawców judaizmu, którzy zarówno na terenie Palestyny, jak i w diasporze, czynili sporo, by dezawuować i prześladować wiarę wyrosłą na wspólnej glebie biblijnego Izraela. Plany spiskowców spełzły na niczym, przede wszystkim dlatego, że nie zabrakło osób, które w każdych okolicznościach były Pawłowi życzliwe i przychylne.

ks. Waldemar Chrostowski Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 23 maja 2010 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 [ Powrót ]