Opatrzność Boża (J 18,33b-37)Piłat powiedział do Jezusa: "Czy Ty jesteś Królem żydowskim?". Jezus odpowiedział: "Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?". Piłat odparł: "Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?". Odpowiedział Jezus: "Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd". Piłat zatem powiedział do Niego: "A więc jesteś Królem?". Odpowiedział Jezus: "Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu". "Tak, jestem Królem" - powiedział Jezus Chrystus. Tym samym nasz Zbawiciel mówi, że Jego władza rozciąga się od zawsze, od samego początku i trwa na wieki, i że obejmuje cały świat, który znamy i którego - jeszcze - nie znamy. Z królowania Chrystusa wynika prawda o Bożej Opatrzności nad światem. Słowo "opatrzność" (gr. pronoia) rzadko występuje w Biblii, ale jego idea jest obecna w całym Piśmie Świętym. Pierwotnie pojawia się ono w Księdze Mądrości 14,3, gdzie czytamy: "Ale Twoja, Ojcze, Opatrzność nim kieruje, bo Ty i na morzu drogę uczyniłeś, bezpieczne przejście między falami". Po raz drugi znajdujemy je w tej samej Księdze Mądrości 17,2. Autor mówi, iż "bezbożni sądząc, że zapanują nad ludem świętym, zostali skrępowani więzami ciemności i nocy długiej; legli, jako ci, co się uchylili od wiecznej Opatrzności - uwięzieni pod dachem". Opatrzność działa w całej historii Ludu Bożego. To ona w ostatniej chwili podsuwa Abrahamowi ofiarę całopalną (Rdz 22,8-14), wiedzie Saula do groty, w której przebywa Dawid (lSm 24,1-23), nakazuje krukom, aby żywiły proroka Eliasza (lKrl 17,4) i prowadzi go do wdowy w Sarepcie Sydońskiej, by uratował ją wraz z synem od śmierci głodowej, a po pewnym czasie wskrzesił jej syna, zmarłego wskutek choroby (lKrl 17,7-24). Troska, z jaką Bóg opiekuje się światem, jest konkretna i bezpośrednia; obejmuje sobą wszystko, od rzeczy najmniejszych aż do wielkich wydarzeń świata i historii. Jego wiedza i władza są absolutnie doskonałe i suwerenne. "Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co' zechce" (Ps 115,3), a o Chrystusie zostało powiedziane: "Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera" o (Ap 3,7). "Wiele zamierzeń jest w sercu człowieka, lecz wola Pana się ziści" (Prz 19,21). Nic nie wymyka się Jego spojrzeniu. On panuje nad wszystkim, nawet jeśli pozory wydają się przeczyć tej prawdzie. Jezus domaga się dziecięcego zawierzenia Opatrzności Ojca Niebieskiego, który troszczy się o nas. "Nie troszczcie się zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? Co będziemy pić?... Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie" (Mt 6,31-33) mówi Jezus do swoich uczniów. Jest to prawda piękna i pełna nadziei. Po pierwsze, uczy, że chociaż przeszkody są liczne, dostęp do raju otwarty jest dla każdego, kto tego pragnie. Po drugie, że do Boga należy ostatnie słowo nad światem. Zdzisław J. Kijas OFMConv Autor jest dziekanem Papieskiego Wydziału Teologicznego św. Bonawentury Seraficum w Rzymie
Tekst pochodzi z Tygodnika
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |