"Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa"..."Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa"...... "Nowy Testament ukrywa się w Starym, a Stary Testament jest wyjaśniany przez Nowy"... (św. Hieronim). 30 września 419 lub 420 - W Betlejem zmarł Hieronim ze Strydonu, kapłan, pustelnik, tłumacz i egzegeta, święty, doktor Kościoła. Patron eremitów, biblistów, egzegetów, tłumaczy, księgarzy, studentów. Dziełem Hieronima był przekład Pisma Świętego na język łaciński, dokonany na prośbę pap. Damazego. Kościół usankcjonował to tłumaczenie, nadając mu na Soborze Trydenckim miano "Wulgaty" (tłumaczenie powszechnie przyjęte), w której znalazły się teksty w całości przełożone przez Hieronima z języka hebrajskiego lub greckiego oraz teksty poprawionego przezeń starołacińskiego tłumaczenia zwanego "Italą". ******* Urodził się w Dalmacji w 40. latach IV wieku. Aby studiować łacińskich klasyków, udał się do Rzymu. W stolicy Cesarstwa poznał życie ascetyczne Zachodu, a następnie wyruszył na Wschód, aby poznać tradycję monastyczną Pustyni Syryjskiej. Dotarł do Antiochii i tam wbrew swojej woli otrzymał święcenia prezbiteratu z rąk biskupa Paulina. Po powrocie do Rzymu Hieronim zorganizował na Awentynie miejsce modlitwy, do którego uczęszczały kobiety z rzymskiej arystokracji. Wśród nich były Marcella, Paula i Eustochia, które później wyjadą razem z nim do Palestyny w 385. Właśnie w Rzymie Hieronim nabrał głębokiej miłości do Pisma Świętego, która nie opuści go aż do śmierci. Był człowiekiem gwałtownego charakteru. Nawiązywał głębokie przyjaźnie, jak choćby ta, która łączyła go z Rufinem z Akwilei. Jednak natychmiast przeradzały się one w równie głębokie konflikty, ilekroć między nim a jego przyjaciółmi pojawiały się zasadnicze rozbieżności. Po śmierci papieża Damazego, zawiedziony wieloma osobami, które do tej pory miłował, Hieronim zostawił wszystko i wyruszył znów na Wschód do Betlejem, gdzie założywszy klasztory męski i żeński, poświęcił się tłumaczeniu i komentowaniu ksiąg Pisma Świętego. To jemu właśnie zawdzięczamy Wulgatę, to znaczy łaciński tekst Biblii, który został przyjęty na całym Zachodzie. Ostatnie lata spędził w grocie sąsiadującej z Grotą Narodzenia Pana Jezusa. Jednak w samotności monastycznej nie odnalazł pokoju, ponieważ ze względu na nieprzeciętną znajomość Pisma Świętego został wciągnięty w wielkie spory teologiczne epoki. Zmarł 30 września 419 lub 420 w Betlejem. Jego relikwie sprowadzono z czasem do Rzymu. Obecnie znajdują się w bazylice S. Maria Maggiore. Jest jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła zachodniego ( św. Augustyna, św. Ambrożego i św. Grzegorza Wielkiego). W swoich pismach, szczególnie w obszernym zbiorze listów, Hieronim pozostawił Kościołowi monumentalną skarbnicę nauk i myśli na temat życia chrześcijańskiego oraz ascezy monastycznej. Słusznie więc wspominany jest jako jeden z największych Ojców niepodzielonego Kościoła. W ikonografii chrześcijańskiej Hieronim przedstawiany jest jako kardynał i doktor Kościoła (najczęściej w towarzystwie pozostałych doktorów Kościoła), jako pokutujący eremita (starzec w stroju pustelnika, na tle skalistego pustkowia, w towarzystwie lwa w nawiązaniu do legendy o wyjęciu ciernia z łapy tego zwierzęcia) oraz jako uczony (z otwartą księgą, piszący lub dyktujący). Przyczynki do lektury: "Pytam się Ciebie zatem, najdroższy bracie, czy nie wydaje Ci się, że już tu na ziemi mieszkasz w królestwie niebieskim, kiedy żyjesz pośród tekstów Pisma Świętego, medytujesz nad nimi, nie znasz lub nie próbujesz nawet znać nic innego. Nie chciałbym, aby w Piśmie Świętym zaszkodziła Ci prostota i - ośmieliłbym się rzec - banalność słów. Może się zdarzyć, że taka forma wynika z błędu interpretacji albo została dokonana celowo, aby uczynić łatwiejszym dla ludzi zrozumienie sensu, aby w jednym i tym samym zdaniu zarówno człowiek uczony, jak i prostak potrafili uchwycić sens stosownie do własnych zdolności. Z mojej strony nie jestem tak powierzchowny i głupi, bym uchodził za kogoś, kto wszystko to zna lub kto chce pojąć na ziemi owoce owych korzeni, które są zasadzone w niebie. Wyznaję jednak, że pragnę tego i że mam również ochotę z całych sił podjąć wysiłek, by dojść do tego celu" (Hieronim, "Listy" 53, 10). Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |