Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Człowiek czynu i modlitwy

24 października 1870 - U cystersów w Fontfroide k. Narbonne, w Pirenejach francuskich, zmarł Antoni Maria Claret y Clara, rekolekcjonista, misjonarz ludowy, założyciel klaretynów (Synów Niepokalanego Serca Maryi), misjonarek klaretynek (Sióstr Maryi Niepokalanej Misjonarek Klaretynek) biskup Santiago na Kubie, spowiednik królowej, prorok i cudotwórca, kaznodzieja, pisarz religijny, propagator kultu Najświętszego Sakramentu i Maryi Niepokalanej, święty.

Urodził się 23 grudnia 1807 w Sallent w pobliżu Barcelony jako piąty z jedenaściorga dzieci pewnego tkacza. Jako 18-latek poznał arkana tkactwa, a przy tym nauczył się języka francuskiego i łacińskiego oraz zapoznał się ze sztuką drukarską. W 1829 wstąpił do seminarium w Vich, w 1835 przyjął święcenia kapłańskie. W 1838 udał się do Rzymu, do Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, aby poświęcić się misjom. Został przyjęty do nowicjatu jezuitów, ale zachorował i musiał powrócić do Hiszpanii.

W 1840 poświęcił się pracy rekolekcyjnej i misjonarskiej na terenie Katalonii i na Wyspach Kanaryjskich. Szczególnie propagował kult Niepokalanego Serca Matki Bożej, zakładając Arcybractwo Niepokalanego Serca Maryi (1847). Powołał do życia wydawnictwo Libreria Religiosa (1848) i skupił kobiety w apostolskiej misji dobrych książek (nowość w owych czasach). W 1849 założył Synów Misjonarzy Niepokalanego Serca Matki Bożej (klaretynów, dla prowadzenia pracy misyjnej). Claret patronował też powstaniu Instytutu Apostolskiego Maryi Niepokalanej do edukacji dziewcząt (1855; wraz z matką Antonią Paris).

W 1849 został arcybiskupem Santiago na Kubie (wyspa należała wówczas do Hiszpanii). Wtedy też dodał "Maria" do swego imienia. Po ustanowieniu nad swą diecezją patronatu Virgen del Cobre, przepowiedział klęski żywiołowe i epidemie, które miały miejsce w 1852. Dzięki Claretowi ludzie byli na nie przygotowani, co znacznie ograniczyło straty. Święty każdego dnia odwiedzał szpitale i organizował pomoc okolicznym wieśniakom. Zorganizował 53 parafie oraz ośrodki szkolno-wychowawcze dla młodzieży. W 1854 założył dla biednych kasy oszczędnościowe. Założył w Camagüey dom dobroczynności dla ubogich dzieci i starców (1853-54).

Wszystkie te przedsięwzięcia z jednej strony zyskiwały mu szacunek i wdzięczność wielu osób, z drugiej natomiast budziły zazdrość, a nawet wrogość. Święty był kilkakrotnie ranny, czterokrotnie dokonywano zamachu na jego życie (w ostatnim w 1856 doznał poważnych obrażeń), spalono mu także dom. Na skutek opozycji części niechętnego mu kleru został w 1857 odwołany z urzędu i powrócił do Hiszpanii. Królowa Izabella II powołała go na swego spowiednika i wychowawcę dzieci królewskich. Święty miał za zadanie towarzyszyć rodzinie królewskiej w różnych miastach, z czego też skorzystał, wygłaszając kazania i zakładając nowe placówki.

Założył Akademię Św. Michała zrzeszającą pisarzy i artystów, kultywujących ginący język kataloński (1858), laboratorium naukowe w Escorialu, muzeum historii naturalnej, szkołę muzyki i języków obcych, bibliotekę ludową w Barcelonie (1864), a także Stowarzyszenie Matek Katolickich (1862), został przełożonym klasztoru hieronimitów w Escorialu.

W 1868, po wybuchu rewolucji w Hiszpanii, towarzyszył królowej na wygnaniu w Pau i Paryżu. Królowa została obalona w następstwie rewolty, w której połączyli się wojskowi, partie polityczne i ludność cywilna. Od 1869 przebywał w Rzymie, gdzie na Soborze Watykańskim I bronił dogmatu o nieomylności papieża. Tam zachorował i wrócił do swych misjonarzy (Prades – Pireneje) do Francji. Kiedy hiszpański ambasador Olozaga chciał go aresztować, wyjechał do Rzymu. Zmuszony do ucieczki przed prześladowaniami, osiadł we francuskim klasztorze cystersów w Fontfroide w Pirenejach, gdzie zmarł po kilku miesiącach rażony apopleksją.

W 1897 jego relikwie zostały przeniesione do Vich. Według podań religijnych Claret w ciągu swego życia miał doznać kilkakrotnie wizji Matki Bożej, udzielić bierzmowania ok. 100 tys. ludzi, połączyć ok. 10 tys. małżeństw i wygłosić 25 tys. kazań.

Jest autorem licznych broszur religijnych i książek, m.in. "Autobiografii" (1959, wydanie polskie 1987), pozostawił też ok. 1200 listów ("Escritos autobiograficos y espirituales" 1959).

Został beatyfikowany 25 lutego 1934 i kanonizowanym 7 maja 1950. Jest patronem instytutów religijnych, ośrodków działalności katolickiej, wydawców, księgarzy, propagandystów katolickich, fabryk tekstylnych i kas oszczędnościowych.

Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC



Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.



Autor

Treść

Nowości

Modlitwa do bł. Marii MerkertModlitwa do bł. Marii Merkert

Litania do bł. Marii MerkertLitania do bł. Marii Merkert

św. Sydoniuszśw. Sydoniusz

Modlitwa do św. SydoniuszaModlitwa do św. Sydoniusza

Dodaj dziecku skrzydełDodaj dziecku skrzydeł

ks. Stanisław Warszewickiks. Stanisław Warszewicki

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej