Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Gruzińskie kwiatki św. Franciszka

Pooczątki chrzeeścijaństwa w Gruzji

W połowie VI w., po Soborze Chalcedońskim (45l r.) dotarł do Gruzji monofizytyzm głoszący, że Chrystus ma jedną naturę. Przynieśli go z Syrii uciekinierzy, często mnisi, przed szerzącymi się tam walkami religijnymi. Jedną z nich była właśnie Gruzja. Ich obecność sprawiła, że Gruzini wraz z Ormianami przyjęli monofizytyzm na synodzie w Dwin w 506 r.

Uchodźcy z Syrii przynieśli z sobą nie tylko monofizytyzm, ale i coś dużo ważniejszego - ideały życia monastycznego i pustelniczego. Dzięki nim rozwinęło się w Gruzji życie zakonne. Przywozili oni również ze sobą książki, niejednokrotnie całe księgozbiory. Tradycja gruzińska stworzyła legendę o dwunastu [lub trzynastu] mnichach syryjskich, nowych ewangelizatorach Gruzji. Mnisi ci mieli przybyć w wiekach V i VI, i wkrótce po ich śmierci, życie ich otoczyły barwne legendy, które w wieku X spisał katolikos (przełożony Kościoła Gruzińskiego) Arseniusz w swoich Żywotach mnichów syryjskich. Ich siła oddziaływania była, wydaje się, znaczna. Swoim życiem pełnym umartwień byli świadkami Ewangelii.

Oto jak charakteryzuje ich działalność świetny znawca Gruzji, D. M. Lang w wydanej po polsku książce "Starożytna Gruzja": "Chociaż ojcowie Syryjscy byli pustelnikami, nie sprawiali wrażenia mizantropów. Święty Jese z Cilkani, na przykład, zaskarbił sobie wdzięczność parafian tym, że zmienił bieg rzeki Ksani tak, by płynęła przez ich miasto. Kilku innych ojców wyróżniało się miłością do zwierząt. Joannę Zedazneli zaprzyjaźnił się z niedźwiedziami, które żyły w pobliżu jego pustelni, a święty Szio oswojonego wilka zrobił przewodnikiem osłów znoszących żywność do jego położonej na odludziu groty. Święty Daniel z Garesdży i jego uczeń Lucjan karmili się w swojej pustynnej siedzibie w Zewnętrznej Kachetii mlekiem i serem z trzech oswojonych saren. W piwnicy ich pieczary mieścił się straszny smok: ślepia miał przekrwawione, róg rńu wyrastał z czoła, a szyję porastała długa grzywa. Wreszcie Bóg zesłał piorun, który spalił bestie na popiół. Święty Dawid - i to jeszcze jedna cecha typowo gruzińska - gorąco zaprotestował przeciw temu gwałtowi zadanemu przez niebiosa jednemu z jego podopiecznych i dopiero anioł zesłany specjalnie przez Wszechmogącego musiał go złagodzić".

Te sympatyczne cechy dochodzą do głosu także w Żywocie świętego Grzegorza z Chandzty, napisanym przez Giorgiu Merczule w roku 951, gdzie można przeczytać o biskupie Zachariaszu, któremu dawał się we znaki kos z uporem wydziobujący dojrzałe winogrona. Zachariasz robi znak krzyża nad ptakiem, który natychmiast pada martwy; ale biskup żałuje swego okrucieństwa, jeszcze raz robi znak krzyża, a kos żywy odlatuje do swego gniazda. Dla bystrego czytelnika Żywoty te są kopalnią wiadomości o życiu codziennym średniowiecznej Gruzji. Niekiedy trzeba czytać pomiędzy wierszami, jak w Żywocie świętego Serapiona z Żarzmy. gdzie antychłoposkie wypowiedzi mnicha-autora są świadectwem niezadowolenia biednych rolników wywołanego bogactwem klasztorów, które "zmonopolizowały najlepszą ziemię i wolały zapomnieć o swoim ubóstwie" (s. 128).

Te legendy mówią czasami więcej jak uczone historie, podobnie jak o duchu franciszkańskim więcej mówią Kwiatki, św. Franciszka, niż uczone rozprawy o ascezie franciszkańskiej. Pokazują one również, jak wielką rolę ogrywał w średniowiecznej Gruzji mnich-asceta czy w ogóle klasztor. Uzupełnieniem ich mogą być wspaniałe klasztory gruzińskie - ich architektura i wystrój - które powstawały w Gruzji jak grzyby po deszczu, a swoją architekturą, malarstwem i rzeźbą - nie mówiąc o ich cudownym położeniu - budzą do dziś podziw i zachwyt tym bardziej, że wiele spośród nich ostatnio odnowiono lub odrestaurowano.

W Gruzji, podobnie jak w wielu innych krajach, klasztory odegrały decydującą rolę w chrystianizacji kraju.

ks. Marek Starowieyski
Pismo Katolickie Pielgrzym
nr 22/99



Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.



Autor

Treść

Nowości

Wyjaśnienie liturgii Wielkiego TygodniaWyjaśnienie liturgii Wielkiego Tygodnia

Tajemnica Triduum PaschalnegoTajemnica Triduum Paschalnego

Ostatnia WieczerzaOstatnia Wieczerza

Jak dobrze odbyć sakrament pojednaniaJak dobrze odbyć sakrament pojednania

Skąd sie bierze kapłaństwoSkąd sie bierze kapłaństwo

Tryptyk PaschalnyTryptyk Paschalny

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej