Ikona przedstawia Maryję, Matkę Bożą, w symbolicznym geście "orantki" z uniesionymi rękami. Otwarte ku górze dłonie symbolizują całkowite oddanie się Bogu i zawierzenie Jego woli. Oblicze Maryi jest przeniknięte światłem Bożej obecności. Oczy patrzą do środka i na wskroś. Złocisty nimb dookoła głowy staje się logicznym uzupełnieniem promieniującej z Maryi pełni Bożej łaski.
Granatowa szata Matki Bożej przypomina, że jest ona człowiekiem, brunatny koloryt jej płaszcza nawiązuje do królewskiej purpury, która przypomina, że oblekła się ona w Chrystusa, stając się Jego matką. Gwiazdy na ramionach i czole Maryi są znakiem jej dziewictwa - na prawym ramieniu - przed, na czole - w czasie, na łewym ramieniu - po urodzeniu Jezusa.
Zgodnie z tradycją ikonograficzną Dzieciątko Jezus jest przedstawione na medalionie przed Maryją* Wyraża to prawdę, że Chrystus przychodzi przez Maryję. Tutaj tradycyjny medalion stał się jednocześnie oknem do łona, gdyż Jezus został wyobrażony bardzo realistycznie jako dziecko poczęte w łonie matki. Twarz Jezusa ma jednak znamiona "odwieczne" przypominające o transcendencji Boga. Dzieciątko Jezus emanuje światłością i jest otoczone przez kolor zielony przypominający o odwiecznej świętości i obecności Trójcy Świętej. Na nimbie dzieciątka Jezus zaznaczony jest krzyż, w którym znajdują się greckie litery Ten, który Jest. Czerwona ramka przypomina, źe przedstawiona scena odwołuje się do Nowego Testamentu.
Oryginalna ikona została napisana zgodnie ze średniowieczną techniką ikonograficzną z XV wieku na desce sosnowej o wymiarach 29,5 na 40 cm, na podkładzie z płótna lnianego pokrytego 10-krotnie nakładaną na gorąco i wielokrotnie szlifowaną warstwą leukosu (gruntu klejowo-kredowego) przy zastosowaniu tempery jajecznej i barwników mineralnych, m.in. ochry, sieny, hematytu, malachitu, glaukonitu, kobaltu, kadmu i cynobru, beli cynkowej i azurytu. Złocenia wykonano z 24 karatowych listków walcowanego złota. Złoty assist (drobne złote kreski) został nałożony złotem na zagęszczonym soku czosnkowym.