św. Helena(255 - 328)Późniejsza cesarzowa rzymska pochodziła z Drepanum w Bitynii (Azja Mniejsza), była córką właściciela zajazdu. Przejeżdżający tam z oddziałem wojska oficer rzymski, Konstancjusz Chlorus, od pierwszego wejrzenia zakochał się w pięknej córce szynkarza i zabrał ją ze sobą. Natomiast historycy Kościoła w Anglii sądzą na ogół, że św. Helena urodziła się w tym kraju około roku 250. Była prawdopodobnie córką Coela, brytyjskiego króla, który utrzymywał przyjazne stosunki z Rzymianami. Poślubił ją Konstancjusz, oficer armii rzymskiej, stacjonujący w Brytanii. Św. Helena zajęła się wychowywaniem jego syna, Konstantyna.W roku 293 Konstancjusz został cesarzem rzymskim. Objął także rządy nad Galią i Brytanią. W zamian za uzyskanie tych zaszczytów zmuszono go, by opuścił św. Helenę i poślubił Teodorę, pasierbicę cesarza Maksymiana Herakliusza. Św. Helena nie była w tym czasie chrześcijanką. Kiedy jej syn, Konstantyn, odniósł cudowne zwycięstwo nad swym poprzednikiem, doszedł do władzy, przyjęła chrześcijaństwo. Gorliwie spełniała praktyki religijne, ze wszystkich sił dążąc do doskonałości w wierze. Konstantyn ogłosił ją cesarzową. Otaczał zawsze wielką czcią, czemu między innymi dał wyraz, każąc wybić monety z wizerunkiem macochy. Mimo iż obdarzona tak wysoką godnością, św. Helena nie wahała się uczestniczyć we Mszy św. wraz z poddanymi. Swoje obfite dobra przeznaczała na dzieło miłosierdzia wśród biednych i na budowę kościołów. Kiedy cesarz postanowił wznieść kościół na Górze Kalwarii, św. Helena, chociaż miała wówczas osiemdziesiąt lat, chciała osobiście zobaczyć wykonane prace. Wyruszyła do Jerozolimy mając nadzieję, że znajdzie tam Święty Krzyż. Przeprowadzono wykopaliska i znaleziono trzy krzyże. Obok jednego z nich leżała tabliczka z napisem, na nim zaś widniały ślady gwoździ co wskazywałoby, że był to najprawdopodobniej krzyż naszego Zbawcy.
Św. Helena zbudowała dwa wspaniałe kościoły, jeden na Górze Kalwarii, drugi na Górze Oliwnej. W czasie podróży na Wschód ozdobiła ku czci św. Lucjana miasto Drepanum, któremu Konstantyn nadał później nazwę Helenopolis. Podróż tę św. Helena upamiętniła także niezliczonymi dziełami miłosierdzia, dając wszędzie przykład swoich cnót. Umarła w Rzymie w sierpniu roku 327, w dwudziestym roku panowania syna. Konstantyn urządził jej wspaniały, uroczysty pogrzeb, po czym kazał wznieść pomnik ku jej czci.
W ikonografii przedstawiana jest w stroju cesarskim z koroną na głowie lub w bogatym wschodnim stroju, czasami w habicie mniszki. Jej atrybutami są: duży krzyż stojący przy niej, krzyż, który otacza ramieniem, mały krzyż w dłoni, trzy krzyże, krzyż i trzy gwoździe, model kościoła.
Modlitwa do św. HelenyModlitwa do św. HelenyKs. Wiesław Al. Niewęgłowski
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |