Maryja Arką Przymierza i Córą Syjonu

Szczególne macierzyństwo Maryi rozpoczyna nowe czasy zbawienia i obejmuje wszystkich: Żydów i pogan. Taka interpretacja Łukaszowej Ewangelii Dzieciństwa rozjaśnia aluzje do motywu Córy Syjonu w odniesieniu do Maryi, a Króla Zbawiciela - do Jezusa. Interesujące nas aluzje pochodzą ze Starego Testamentu. Kościół odczytał je na nowo w świetle dokonującego się odkupienia, korzystając ze wskazówek Ewangelisty. Arka W Arce Przymierza złożone były kamienne tablice Dekalogu. Schowana pod namiotem, stanowiła ruchome sanktuarium towarzyszące Izraelitom podczas wędrówki spod Synaju, aż do czasu wybudowania świątyni, w której została umieszczona. Zaginęła, gdy tę zburzono. Poprzez Arkę Bóg objawiał się ludowi, kierował i opiekował się nim oraz wysłuchiwał modlitw. Nowy Testament stwierdza, że Arka znalazła swoje wypełnienie w Arcykapłanie Nowego Przymierza - Chrystusie (Hbr 8-9). Dostrzega też w niej osobę Maryi, choć wyraźnie o tym nie mówi. Córa Tytuł "Córa Syjonu" to w Starym Testamencie personifikacja Izraela, a szczególnie Reszty sprawiedliwych, którzy zostali przez Boga ocaleni z katastrofy (Ezdr 9,8-15; Ne 1,2; Za 8,11). Występuje zawsze w kontekście mesjańslum (wyraża związek między Dziewicą Córą Syjonu a Bogiem jako jej Oblubieńcem) i eschatologicznym (symbolizuje macierzyństwo Córy Syjonu i jej "bolesne rodzenie nadziei mesjańskiej"). Syjon to jerozolimskie wzgórze, symbol tego, co w mieście ma największą wartość religijną. W pozdrowieniach i wezwaniach do radości, skierowanych do Córy Syjonu, prorocy zapowiadają przyjście Mesjasza - Króla, który stanie pośrodku swego ludu (So 3,15; Za 9,9), który cierpi i czeka na ratunek. W Ewangelii św. Łukasza Córą Syjonu jest Maryja, a Królem Zbawcą, przychodzącym do Świętego Miasta - Jezus, którego imię oznacza "Bóg jest zbawieniem". Łukasz o Maryi Zwiastowanie (1,26-38), Nawiedzenie (1,39-45), Magnificat (1,46-56), Narodzenie Jezusa i pokłon pasterzy (2,1-20), Ofiarowanie Jezusa w świątyni (2,22-24), Proroctwo Symeona (2,33-35), Znalezienie Jezusa w świątyni (2,41-50), Wzmianka o życiu ukrytym w Nazarecie (2,51-52) - to epizody, w których uwaga Ewangelisty skupia się na Maryi. Święty Łukasz posłużył się w nich słownictwem starotestamentowym i poczynił aluzje do wydarzeń lub wyroczni wziętych ze Starego Testamentu, by zwrócić uwagę, że ziemskie życie Jej Syna było kontynuacją i dopełnieniem dziejów zbawczych. Tak jak chwała Pańska wypełniająca Arkę i Przybytek była znakiem obecności Boga w Izraelu, tak Dziecko w łonie Maryi Panny z Nazaretu jest znakiem rzeczywistej obecności Boga wśród ludzi. Rozmowa z aniołem Ukazany w opisie zwiastowania archanioł Gabriel kieruje do Panny Świętej słowa: "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą" (1,28). Jest to pozdrowienie u Żydów niespotykane, gdyż oni zawsze stosowali formułę: "szalom", "pokój tobie". Nawiązuje ono do mesjańskiej zapowiedzi i wzmianki o Córze Syjonu u Sofoniasza i Zachariasza. Następne słowa anioła - "Łaski pełna" - oznaczają wybranie Maryi na Córę Syjonu i Matkę Mesjasza. W odniesieniu do Maryi aktualizuje się proroctwo z czasów wygnania. Jako uosobienie Ludu Bożego oczekującego Mesjasza, kreśli siebie jako "służebnicę" (Izrael nazwany jest często w Starym Testamencie "sługą"). Jak chwała Boga napełniała Przybytek, osłonięty jaśniejącym obłokiem, tak Syn Najwyższego przyjdzie zamieszkać w Dziewicy Maryi, osłoniętej Mocą Bożą, Duchem Świętym, który na Niej spocznie. Podobny motyw znajdujemy też w scenie Przemienienia (por. Łk 9,28-36). W świetle tekstów, do których hagiograf czyni aluzję, Maryja okazuje się nowym Przybytkiem Boga, Arką Przymierza. U Elżbiety Maryja, niosąc Jezusa - jak Arka Przymierza Słowo Boże - udaje się do krainy judzkiej. Syn Boży, który w Niej mieszka, i Duch Święty, który Ją osłania, każą Jej spieszyć do krewnej Elżbiety. Syn, którego oczekuje, wyzwala w Maryi radość mesjańską, jak Święta Obecność w Arce Przymierza kazała tańczyć i podskakiwać z radości królowi Dawidowi. Radość ta obejmuje też napełnioną Duchem Świętym Elżbietę i Jana Chrzciciela w jej łonie. Elżbieta pojmuje, że wypełniają się proroctwa o Córze Syjonu i że synowie niepłodnej i dziewicy dadzą początek nieograniczonej rodzinie nowego Izraela. Nic więc dziwnego że Łukasz włożył w usta Elżbiety (1,42) wyrazy radosnej wdzięczności: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc Twojego łona". Pieśń uwielbienia - Magnificat Również i w tej pieśni Maryja jest prawdziwą Córą Syjonu, ziszczeniem mesjańskiej nadziei Izraela. Widzimy Ją, jako osobę żyjąca w ścisłym kontakcie z historią swego narodu, z Pismem Świętym, którym jest tak przeniknięta, że własną radość wyraża słowami psalmów i proroctw. Zwroty starotestamentalne w Magnificat podkreślają ciągłość toczącej się historii zbawienia. Mesjasz z Betlejem Opis narodzenia Jezusa ma swoje starotestamentowe tło w Księdze Micheasza 5,1-5. Prorok zapowiada, że z Betlejem wyjdzie Mesjasz, panujący w Izraelu. Łukasz natomiast podaje, że Józef z Maryją udali się do Miasta Dawidowego, gdzie nadszedł czas narodzin Jezusa, zapowiadanego dziedzica tronu Dawidowego (1,32). Dalej Ewangelista wskazuje, że Jezus jest tym, w którym Jahwe urzeczywistnia swoje królowanie. Maryja zaś przez fakt poczęcia i zrodzenia Jezusa jest ową Córą Syjonu, która da światu Zbawiciela. Proroctwo Symeona Droga brzemiennej Maryi i św. Józefa ku Betlejem ukazuje się jako drugi etap wstępowania Mesjasza do Świątyni Jerozolimskiej. Najwyższy wybrał Maryję na nowy, tymczasowy Przybytek, z dala od Świątyni. Jednak konieczne było objawienie się Mesjasza w miejscu chwały, w domu Ojca. Dlatego Maryja z Józefem udają się najpierw do Betlejem, aby wziąć udział w spisie ludności i zaznaczają w ten sposób przynależność Chrystusa do rodu Dawida, króla Izraela. Ta podróż nie jest przeniknięta wyłącznie radością mesjańską. Matka Mesjasza musi iść za przeznaczeniem i misją Śyna Bożego, co sprowadzi na Nią zmieszane z radością cierpienia. Znaczenie cierpień Matki Jezusa można określić tylko na podstawie związków przepowiedni Symeona z proroctwami Starego Testamentu. Jako Matka Jezusa będzie cierpiała, wtedy gdy Izraelici będą Mu się sprzeciwiać, gdy Go odrzucą, a potem zabiją. Przez współcierpienie z Synem będzie uczestniczyć w odkupieniu ludu. Zachowywała w sercu "Lecz Maryja zachowywała wszystkie te słowa i rozważała je w swoim sercu" (2,19). "Wszystkie te sprawy", które rozważała Maryja to objawione Jej słowa o Jezusie, o Jego narodzinach, przez anioła przekazane pasterzom, przez nich zaś opowiadane ludziom. Maryja zachowywała w sercu nie tylko wydarzenia z życia Jezusa, ale także jego słowa, nawet te, których na dany moment nie rozumiała (scena odnalezienia Jezusa w świątyni 2,50). Zachowując je w sercu, była otwarta na ich wymowę. Oczekiwała z wiarą, że będzie mogła to wszystko zrozumieć. Spełnienie marzeń Teksty Starego Testamentu nie są proroctwami Maryjnymi. Jednak Najświętsza Panna spełnia marzenia starotestamentalne. Na podstawie wydarzeń Nowego Testamentu możemy bowiem ujrzeć w pełni treść Przymierza Tory. Zwiastowanie identyfikuje Maryję z Córą Syjonu, a Jezusa z Jahwe, który przybywa jako Król i Zbawiciel. A więc Córka Syjonu będąca personifikacją Izraela została urzeczywistniona w osobie Maryi, zaś obecność Jahwe aktualizuje się we Wcielonym Słowie - Chrystusie. Ks. BOGDAN PONIŻY Ostatnia aktualizacja: 07.12.2024 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości 12 grudnia - wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe Modlitwa do Matki Bożej z Guadalupe Litania do Matki Bożej z Guadalupe Koronka do Matki Bożej z Guadalupe Nie namalowany ludzką ręką Ta, która depcze głowę węża Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt