Już od rana rozśpiewana

"Już od najdawniejszych czasów Błogosławiona Dziewica czczona jest pod zaszczytnym imieniem Bożej Rodzicielki, pod której obronę uciekają się w modlitwach wierni we wszystkich swoich przeciwnościach i potrzebach".

Stwierdzenie to znajdujemy w Konstytucji dogmatycznej o Kościele, wydanej przez Sobór Watykański II. Jest ono jakby odpowiedzią na zarzuty co do kultu maryjnego, jakoby Kościół pierwotny obywał się bez tego kultu, a wkradł się on dopiero później ze czci bogiń w dawnych religiach pogańskich.

Oświadczenie soborowe ma za sobą świadectwa archeologii i wczesnego piśmiennictwa chrześcijańskiego.

O. Bellarmin Bagatti, archeolog domu Matki Bożej w Nazarecie i budowniczy bazyliki Zwiastowania, informuje, że w miejscu tym już w pierwszych wiekach czczono Maryję. W 1955 r. zaczęto tam wykopaliska, które doprowadziły do odkrycia pod dawną bazyliką bizantyńską resztek budowli sakralnej z III w., gdzie pierwsi chrześcijanie schodzili się na modlitwę. Na najstarszych tynkach są napisy maryjne, np. "Na miejscu świętym M(aryi) wypisałem zaraz imiona, ozdobiłem Jej obraz", "Zdro(waś) Maryjo".

Wymowne są też freski w katakumbach rzymskich, które przedstawiają Matkę Bożą. Niektóre z nich, np. w katakumbach Pryscylli, pochodzą z II wieku. Zwrócił na nie szczególną uwagę kard. Jan Henryk Newman, nawrócony na katolicyzm dzięki studiom nad wczesnym chrześcijaństwem. "Najświętsza Panna z Dzieciątkiem - pisze - nie jest tylko pojęciem nowoczesnym. Przeciwnie, raz za razem przedstawiana jest już w malowidłach katakumbowych, wraz z Boskim Dzieciątkiem na kolanach: Ona z ręką wyciągniętą modlitewnie, Dziecię z ręką błogosławiącą. Nie można było bardziej przekonywająco wyrazić nauki o wielkiej godności Matki i, chcę dodać, Jej wpływu na Syna".

Że już w czasach katakumbowych modlono się do Matki Najśw., dowodzi znana antyfona O czczeniu Matki Bożej w pierwszych wiekach świadczą kościoły wznoszone pod Jej wezwaniem. "Tradycja dobrze udokumentowana - jak czytamy w Encyklopedii maryjnej posoborowej - zapewnia, że w Egipcie i Azji istniały świątynie poświęcone Maryi Dziewicy, których starożytność według niektórych sięga nawet epoki apostolskiej; na pewno są one sprzed IV wieku, jak widać z synaksariów (greckich ksiąg liturgicznych)", np. na górze Qusqam w górnym Egipcie, w Aleksandrii (kościół poświęcony przez patriarchę Teona pod koniec III wieku), w Filipi (Azja Mniejsza). Papież Liberiusz (t 366) poświęcił kościół Maryi w Rzymie na wzgórzu eskwilińskim. Sobór Efeski (431), który ogłosił dogmat Macierzyństwa Bożego Maryi, obradował w "wielkim kościele Bogarodzicy". Niektóre kościoły powstały w miejscu, gdzie w okresie pogańskim oddawano cześć boginiom, np. Cybeli i Artemidzie. Chciano w ten sposób wyrugować resztki pogaństwa i przez cześć Dziewiczej Matki przeciwstawić się rozwiązłości.

Już w IV wieku obchodzono na Wschodzie pierwsze święta ku czci Najśw. Panny. Dużo wcześniej wprowadzono Jej imię do kanonu mszalnego, a "Magnificat - jak pisze ks. Rene Laurentin - stanowił niewątpliwie część kultu Kościoła pierwotnego w Jerozolimie".

W r. 1981 Niepokalanów wydał Teksty o Matce Bożej Ojców Kościoła greckiego, syryjskiego i łacińskiego. Z tekstów tych widać, że najdawniejsi pisarze chrześcijańscy, zwłaszcza św. Ireneusz z Lyonu (t 202), choć zajęci głównie obroną i rozszerzaniem wiary, nie pomijają Maryi i zawsze wyrażają się o Niej z podziwem i wdzięcznością, widząc w Niej "nową Ewę", która przyczyniła się do zbawienia całego rodzaju ludzkiego. U wielkich Ojców Kościoła z IV wieku znajdujemy wymowne objawy czci Matki Bożej we wszystkich jej formach dzisiejszych.

Wybija się kult uszanowania. Św. Atanazy (t 373), patriarcha aleksandryjski, zwany "filarem prawowierności", w jednej z homilii tak sławi Bogarodzicę: "Zaprawdę jesteś szlachetna, Dziewico, wielka ponad wszelką wielkość! Cóż można porównać z Twą wielkością, przybytku Boga! Do jakiego spośród wszystkich stworzeń przyrównam Cię, Panno? Tyś większa od wszystkich, Arko Nowego Przymierza, zamiast złotem otoczona zewsząd czystością..."

Z jakąż ufnością odnosił się do Maryi poeta syryjski i doktor Kościoła św. Efrem (t 373), nazywając się przy tym Jej "pokornym sługą". "Pod Twoją obronę - modli się - uciekamy się, święta Boża Rodzicielko; pod skrzydłami Twej łaskawości i litości broń i strzeż nas! Zlituj się nad nami, co splamieni brudami grzechów, obraziliśmy swego Stwórcę, Boga i Sędziego wszystkich... Nie mamy innej ufności, jak tylko w Tobie, Dziewico najczystsza". Podobnych tekstów w utworach św. Efrema poświęconych Maryi jest bez liku.

Wczesne chrześcijaństwo naśladowało cnoty Najśw. Panny. Ona stała się natchnieniem i wzorem dziewic. "Przejdź, szczery słuchaczu, Egipt - zachęca św. Atanazy - wstąp do naszego miasta, do pobożnej Aleksandrii, i patrz, jak tam kwitnie czystość... Panno, czysta na ciele i duszy! Dzięki Tobie został odnaleziony ten skarb bezcenny". Zresztą życie Maryi "jest wzorem dla wszystkich", jak podkreślił św. Ambroży (t 397), biskup mediolański, zachęcając: "Niech we wszystkich przebywa dusza Maryi, aby uwielbiać Pana, niech we wszystkich będzie duch Maryi, aby radować się w Bogu".

Kościół pierwotny czuwał, by w kulcie maryjnym nie było zarówno braków, jak przesady. Kiedy św. Epifaniusz (t 403), biskup Konstancji na Cyprze, zwany "doktorem kultu maryjnego", zetknął się z antykomąrianitami, którzy usiłowali sprowadzić Maryję na poziom ogółu, i kolyrydiankami, które, przeciwnie, posuwały się aż do składania Jej ofiar z placków, potępił "te dwie herezje". Pod adresem drugiej powiedział: "Choć Maryja jest cała piękna, choć święta i godna czci, jednak nie może być adorowana": Ona nie jest Bogiem, lecz adoratorką Boga.

Tak więc w czterech pierwszych wiekach znajdujemy liczne objawy czci Matki Bożej, i to nie jako kopiowanie przez chrześcijan kultów pogańskich, lecz jako ciąg dalszy pochwał Maryi zawartych w Ewangelii i jako wniosek praktyczny z poznania Jej godności.

A już "zwłaszcza od czasu Soboru Efeskiego - jak przypomina Sobór Watykański II - wzrastał przedziwnie kult Ludu Bożego dla Maryi wyrażający się we czci i miłości, w inwokacjach i naśladowaniu, zgodnie z proroczymi słowami Jej samej: Błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody, albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest (Łk 1, 48)".

Nie tyle grozi nam dziś przesada w oddawaniu czci Matce Bożej, ile raczej niedotrzymanie kroku naszym przodkom, nawet tym, którzy żyli w zaraniu chrześcijaństwa. Zresztą, jak Wschód chrześcijański śpiewa w pradawnym hymnie liturgicznym Akatyst: "Żaden język nie zdoła oddać chwały godnej Matce, która zrodziła najświętsze Słowo!"

Rycerz Siepokalanej

Ostatnia aktualizacja: 14.03.2023

Wasze komentarze:

marzena aneta: 15.03.2023, 11:34  Już od rana rozśpiewana dziękuję ,,Już od rana rozśpiewana chwal o duszo Maryję,, Maryjo kocham Cię proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie tym dziękuję Maryjo módl się za nami dziękuję Maryjo kocham Cię proszę o domu kupno dobrą mieszkania sprzedaż urode ubezpieczenie zdrowotne z urzędu pracy zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża młodego niepalącego pobożnego religijnego uczciwego z którym będę żyć w cielesnej czystości dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję

(1)

Autor Treść

Nowości Modlitwa na Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny Rozważanie i medytacja na Zwiastowanie Pańskie Włączeni w "fiat" Niepokalanej Fiat znaczy niech się stanie Wiersze na Zwiastowanie Pańskie Duchowa Adopcja

Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna