Kto ufa Mi³osierdziu Mojemu, nie zginie!Ufno¶æ jest najprostszym i najskuteczniejszym sposobem na znalezienie najwiêkszego skarbu, jakim jest mi³osierna mi³o¶æ Boga. Byæ wierz±cym to znaczy bezgranicznie ufaæ Bogu.Pan Jezus mówi: "Niechaj siê nie lêka zbli¿yæ dusza s³aba, grzeszna; a choæby mia³a wiêcej grzechów ni¿ piasku na ziemi, utonie wszystko w otch³ani Mi³osierdzia Mojego" (Dz. 1577). Bez tak rozumianej wiary cz³owiek nigdy nie znajdzie szczê¶cia. Pan Jezus mówi³ ¶w. Faustynie: "Nie znajdzie ludzko¶æ uspokojenia, dopok±d siê nie zwróci z ufno¶ci± do Mojego Mi³osierdzia" (Dz. 300); "£aski z Mojego Mi³osierdzia czerpie siê jednym naczyniem, a nim jest - ufno¶æ. Im dusza wiêcej zaufa, tym wiêcej otrzyma. Wielk± mi s± pociech± dusze o bezgranicznej ufno¶ci, bo w takie dusze przelewam wszystkie skarby swych ³ask" (Dz. 1578); "Cieszê siê, ¿e ¿±daj± wiele, bo moim pragnieniem jest dawaæ wiele, i to bardzo wiele. Smucê siê natomiast, je¿eli dusze ¿±daj± ma³o, zacie¶niaj± swe serca" (Dz. 1578); "Powiedz duszom, by nie stawia³y tamy mojemu Mi³osierdziu we w³asnym sercu, które tak bardzo pragnie w nich dzia³aæ" (Dz.1577). Pan Jezus u¶wiadamia nam, ¿e tylko ludzie pokorni s± w stanie w pe³ni Mu zaufaæ. "Strumienie mej ³aski zalewaj±dusze pokorne. Pyszni zawsze s± w ubóstwie i nêdzy, gdy¿ ³aska moja odwraca siê od nich do dusz pokornych" (Dz. 1602); "Duszom pysznym nie udzielam swych ³ask, a i nawet udzielone odbieram" (Dz. 1170). Najwa¿niejsze jest, aby¶my ¿a³uj±c za swoje grzechy, z ca³ego serca pragnêli przyjmowaæ wszystkie duchowe skarby, którymi Pan Jezus pragnie nas obdarowywaæ. Mówi³ ¶w. Faustynie: "Jak bardzo pragnê zbawienia dusz. Moja najmilsza sekretarko, napisz, ¿e pragnê przelewaæ swe Boskie ¿ycie w dusze ludzkie i u¶wiêcaæ je, byle one zechcia³y przyj±æ moj± ³askê. Najwiêksi grzesznicy dochodziliby do wielkiej ¶wiêto¶ci, gdyby tylko zaufali mojemu mi³osierdziu (Dz. 1784); "Oni maj± prawo przed innymi do ufno¶ci w przepa¶æ Mi³osierdzia Mojego" (Dz. 1146). Pan Jezus mówi do ka¿dego z nas: "Czujê siê sam zale¿ny od twojej ufno¶ci; je¿eli ufno¶æ Twoja bêdzie wielka, to hojno¶æ Moja nie bêdzie znaæ miary" (Dz. 1548). Ludzie, którzy jeszcze nie podjêli decyzji rozpoczêcia tej najwspanialszej przygody ¿ycia, jak± jest wej¶cie na drogê wiary i ca³kowitego zaufania Bogu, maj± najwiêcej oporów, aby zdobyæ siê na ten wewnêtrzny prze³om. Si³y z³a bêd± czyni³y wszystko, aby do tego nie dopu¶ciæ. Ojciec k³amstwa bêdzie nieustannie stara³ siê fa³szowaæ prawdê o Bogu w ludzkiej ¶wiadomo¶ci, bêdzie wzbudza³ uczucia awersji i zniechêcenia. Trzeba mieæ ¶wiadomo¶æ tych wszystkich trudno¶ci i nie odk³adaæ decyzji powierzenia Bogu z dzieciêc± ufno¶ci± swojego poranionego grzechami serca. Wierzyæ w Boga, to znaczy bezgranicznie Mu ufaæ. W praktyce oznacza to codzienn± modlitwê, czyli osobisty kontakt z Jezusem i Maryj±. Chodzi o dziêkczynienie, adoracjê, konsultowanie wszystkich planów i decyzji ¿yciowych, ¿al za grzechy i postanowienie poprawy. Aby wierzyæ i ufaæ Bogu, trzeba siê szczerze modliæ ka¿dego dnia. Zaleca siê koronkê do Bo¿ego Mi³osierdzia, ró¿aniec, lekturê Pisma ¶w. oraz regularne spotkania z Jezusem w sakramentach pokuty i Eucharystii. Tylko wtedy bêdzie dokonywa³ siê duchowy rozwój cz³owieka, polegaj±cy na tym, ¿e bêdzie zawsze akceptowa³ i ze wszystkich si³ wype³nia³ Bo¿± wolê. ks. M. Piotrowski TChr
Publikacja za zgod± redakcji |
[ Strona g³ówna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Mi³o¶æ | Powo³anie | Ma³¿eñstwo | Niep³odno¶æ | Narzeczeñstwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczê¶cia | Dekalog | Psalmy | Pere³ki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatno¶ci | Kontakt
© 2001-2020 Pomoc Duchowa |