Miłosierdzie według Jezusa

"Ewangelia" znaczy Dobra Nowina. W jej treści spełnia się zapowiedź lepszej przyszłości dla upadłej ludzkości. Wskazuje na to Jezus na początku swojej publicznej działalności. W synagodze w Nazarecie odczytuje fragment z księgi proroka Izajasza i podkreśla, że ta zapowiedź teraz się spełnia: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana (Łk 4,16-21). Od tego momentu Bóg przez Chrystusa staje się widzialny w swoim miłosierdziu. Święty Jan Paweł II w encyklice "Dives in misericordia" napisał, że w Chrystusie i przez Chrystusa staje się szczególnie "widzialny" Bóg w swoim miłosierdziu, uwydatnia się ten przymiot Bóstwa, który już Stary Testament (przy pomocy różnych pojęć i słów) określał jako miłosierdzie. Chrystus nadaje całej starotestamentalnej tradycji miłosierdzia Bożego ostateczne znaczenie. Nie tylko mówi o nim i tłumaczy je poprzez porównania i przypowieści, ale nade wszystko sam je wciela i uosabia. Poniekąd On sam jest miłosierdziem. Kto je widzi w Nim, kto je w Nim znajduje, dla tego w sposób szczególny " widzialnym " staje się Bóg jako Ojciec "bogaty w miłosierdzie" (Ef 2,40). Rzeczywiście, w znanych nam "miłosiernych" przypowieściach, w które obfituje szczególnie Ewangelia św. Łukasza (np. o znalezionej drachmie o synu marnotrawnym, o bogaczu i Łazarzu, o miłosiernym Samarytaninie, a także o nielitościwym słudze i dobrym pasterzu itp.) Jezus uczy o miłosierdziu Bożym w stosunku do człowieka i domaga się od wszystkich, by je naśladowali: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6,36). Święty Jan Paweł II napisał, że Chrystus, objawiając miłość-miłosierdzie Boga, równocześnie stawiał ludziom wymaganie, aby w życiu swoim kierowali się miłością i miłosierdziem. Wymaganie to stanowi sam rdzeń orędzia mesjańskiego, sam rdzeń etosu Ewangelii (DiM, 3). Bardziej jednak niż słowami Jezus wzywa do miłosierdzia swą postawą, szczególnie wobec ubogich, cierpiących, uciśnionych i grzeszników. Wobec tych nade wszystko ludzi Mesjasz staje się szczególnie przejrzystym znakiem Ojca. W tym widzialnym znaku ludzie ówcześni - ale także ludzie naszych czasów - mogą "zobaczyć" Ojca (DiM, 3), Jego dobroć, współczucie, łaskę, przebaczenie, litość, życzliwość, miłosierdzie itp. W Ewangeliach miłosierdzie jest jednym z głównych tematów nauczania Jezusa, ale przede wszy^kim jest rzeczywistością uobecnioną przez Niego, zwłaszcza w zbawczym dziele, gdyż Krzyż jest najgłębszym pochyleniem się Boga nad człowiekiem, przezwyciężeniem grzechu i śmierci przez miłość.

Czy w "Dzienniczku" jest coś nowego w nauczaniu Jezusa o miłosierdziu? Nie, bo w Chrystusie Ojciec doprowadził objawienie do końca i do doskonałości (KO, 4). Jezus tylko poszerza rozumienie miłosierdzia, więcej O; nim mówi. W całym Piśmie Świętym słowo "miłosierdzie" występuje 157 razy, z tego 4 razy w ustach Jezusa (2 razy zresztą jako ten sam cytat Oz 6,6) i tylko w Ewangelii św. Mateusza. Natomiast w "Dzienniczku" we wszystkich zdaniach przypisanych Jezusowi występuje ponad 300 (!) razy. Jaka jest owa rzeczywistość miłosierdzia w nauczaniu Jezusa utrwalonym przez Jego sekretarkę?

Po raz pierwszy na kartach "Dzienniczka" słowo "miłosierdzie" w wypowiedziach Jezusa pojawia się jako komentarz do obecności św. Faustyny w czyśćcu: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe (Dz. 20). Tu miłosierdzie domaga się sprawiedliwości, która jest podstawową miarą miłości, co jeszcze jaśniej wyraża przestroga odnosząca się do grzeszników: Jeżeli uciekają przed miłosiernym sercem moim, wpadną w sprawiedliwe ręce moje (Dz. 1728). Więcej znaczeń kryje słowo "miłosierdzie" w kolejnej wypowiedzi, w której Jezus używa go aż czterokrotnie: 1. Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. 2. Ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia. 3. Pragnę, ażeby kapłani głosili to wielkie miłosierdzie... 4. Palą mnie płomienie miłosierdzia... (Dz. 47-50). W pierwszych dwóch zdaniach słowo "miłosierdzie" w łączności ze słowem "święto" odnosi się do kultu, do szczególnej czci Miłosierdzia, zwłaszcza w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Jezus pragnie tego święta ze względu na wszystkie dusze, szczególnie dusze biednych grzeszników (Dz. 699), aby spełniły się wobec nich niezwykle obietnice - zupełne odpuszczenie win i kar oraz przyjęcie łask, których całe morze wylewane jest w tym dniu (Dz. 300). W trzecim zdaniu Jezus określa, jakie jest miłosierdzie, o którym mają mówić kapłani. Jest ono "wielkie". Ten dwuczton "wielkie miłosierdzie" będzie powtarzał się wiele razy w wypowiedziach Jezusa. W czwartym zdaniu jest mowa o "płomieniach miłosierdzia". To obraz z życia wzięty. Wiemy bowiem, czym jest ogień, czym są płomienie i czego dokonują.

Ewangelista Mateusz zapisał, że wszystko Jezus mówił tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił (Mt 13,34). Za pomocą obrazów zaczerpniętych z rzeczywistości ziemskiej, faktów z życia codziennego, Jezus ilustrował swoją naukę. Ta Jezusowa metoda nauczania przez przypowieści powtarza się w "Dzienniczku". Miłosierdzie podobne jest do morza (Dz. 1210, 1214,1216, 1218, 1520, 1777), do przepaści (Dz. 88, 206, 438, 1182, 1226, 1228, 1485,1567, 1777), do źródła (Dz. 206, 327, 699, 1190, 1209, 1485, 1486, 1487, 1520, 1602), do zdroju (Dz. 1075,1182,1209), do krynicy (Dz. 367). W innych wypowiedziach Jezus określa, jakie jest miłosierdzie, wskazuje na jego przymioty. Jest ono niezgłębione (Dz. 164, 570, 811, 1059, 1072, 1142, 1146, 1190, 1212, 1225,1521,1605), niepojęte (Dz. 177, 229, 699), nieskończone (Dz. 294, 689), niezbadane (Dz. 1146,1521), nie zna granic (Dz. 718), ma moc (Dz. 133). Cale to bogactwo porównań, określeń zasługuje na głębszą refleksję, prowadzi bowiem do zrozumienia rzeczywistości miłosierdzia.

Jest jeszcze jedno określenie odnoszące się do miłosierdzia, najpiękniejsze i najważniejsze. Jezus prawie zawsze mówi: "miłosierdzie Moje". To "Moje" jest Jego ulubionym określeniem. Ono wskazuje na przynależność. Miłosierdzie jest własnością Jezusa, jest z Nim związane. Jest to Boże miłosierdzie, bo w Bogu samym ma swoje źródło, bo wyszło z wnętrzności (hebr. rahamim = wnętrzności, łono matczyne) [Moich] dla pociechy świata (Dz. 1517).

ks. Karol Dąbrowski CSMAKwartalnik Orędzie Miłosierdzia nr 99 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Jan Klimak Modlitwa do św. Jana Klimaka Pojednajcie sie z Bogiem Za lub przeciw Czy powinnyśmy dziękować Bogu tylko ze względu na fakt, że taka modlitwa nam pomaga? Czy można Bogu dziękować za to, co jest dla nas trudne? Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna