Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Co robiła siostra Faustyna w Kiekrzu?

Święto Miłosierdzia Bożego, obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, jest znakomitą okazją, aby przypomnieć jedno z doświadczeń mistycznych św. Siostry Faustyny Kowalskiej, które stało się jej udziałem podczas krótkiego pobytu w Kiekrzu koło Poznania.

Tydzień po świętach wielkanocnych, w Niedzielę Przewodnią, zwaną także "Białą", Kościół obchodzi Święto Miłosierdzia Bożego. Taka była wola Chrystusa, wyrażona 22 lutego 1931 r., za pośrednictwem wielkiej polskiej mistyczki św. Siostry Faustyny, zakonnicy ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia:

Pragnę, aby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia

Na kartach swojego "Dzienniczka" zanotowała ona, że święto jest "ostatnią deską ratunku" dla dusz, a jego obchodom towarzyszy obietnica niezwykłej łaski, nazywanej "Chrztem w Bożym Miłosierdziu". Przyjęcie w tym dniu sakramentów Pojednania i Eucharystii oraz całkowite powierzenie się Bogu i Jego Miłosierdziu, daje bowiem każdemu człowiekowi szansę zupełnego odpuszczenia zarówno win, jak i kar!

Ufać i być miłosiernym

Bóg jest miłosierny, to znaczy, że pochyla się nad człowiekiem, zatroskany o jego los. Lektura zapisków duchowych Siostry Faustyny, a zwłaszcza tekstu orędzia, które przekazał jej Chrystus, wskazuje na Miłosierdzie, jako najwyższy przymiot Boga. Możemy więc orzekać o Bogu, że On jest Miłosierdziem.

Ewangelia wzywa nas, abyśmy byli miłosierni, jak Bóg, bo tylko wtedy możemy spodziewać się, że sami również dostąpimy Bożego Miłosierdzia. Siostra Faustyna przypomniała światu to ewangeliczne przesłanie, przekazując zarazem formy kultu, których życzy sobie sam Zbawiciel: oddawanie czci Miłosierdziu Bożemu za pośrednictwem Obrazu "Jezu, ufam Tobie!" namalowanego według wizji Siostry Faustyny, zaprowadzenie obchodów Święta Miłosierdzia Bożego, odmawianie koronki do Miłosierdzia Bożego; przeżywać Godzinę Miłosierdzia i świadczyć uczynki miłosierdzia wobec bliźnich. Mamy być apostołami Miłosierdzia Bożego - jak to naświetla "Dzienniczek" - na trzy sposoby, przez: czyn, słowo, modlitwę.

Jednak fundamentalnym aktem kultu Miłosierdzia Bożego jest postawa całkowitej i bezgranicznej ufności wobec Stworzyciela i Zbawiciela. Wszystkie pozostałe formy czci mają tym większą wartość, im bardziej wyrażają owo zawierzenie. Taka ufność, oparta o synowską bojaźń Bożą, jest bowiem motywem do uczynków miłosierdzia.

Śladami Siostry Faustyny

Helena Kowalska - urodzona w piątek 25 sierpnia 1905 r. we wsi Głogowiec, w dawnym powiecie tureckim - wstąpiła do Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia 1 sierpnia 1925 r. Po okresie postulatu przywdziała habit i przyjęła imię zakonne Maria Faustyna. Okres trzynastu lat, które przeżyła w Zgromadzeniu, był naznaczony częstymi przenosinami do kolejnych domów zakonnych. Dłużej niż rok przebywała tylko w trzech miejscach: Krakowie (dwukrotnie), Płocku i Wilnie - w sumie dziesięć i pół roku - a przez pozostałe dwa i pół roku przenoszono ją aż jedenaście razy! Pełniła m.in. posługę w kuchni klasztoru warszawskiego, potem przez trzy miesiące pracowała w Wilnie, powróciła do Warszawy, skąd wyjechała na zastępstwo do podpoznańskiego Kiekrza, a po kolejnym półroczu spędzonym w Warszawie została skierowana do Płocka, gdzie zatrudniono ją w kuchni i piekarni. Śluby wieczyste złożyła w 1933 r. w kaplicy Zgromadzenia w krakowskich Łagiewnikach, a następnie udała się do Wilna, gdzie pracowała jako ogrodniczka. Zanim trafiła do szpitala na Prądniku Białym koło Krakowa, a potem na kurację do Rabki była jeszcze w Walendowie, Derdach i Krakowie. Zmarła w klasztorze krakowskim w środę, 5 października 1938 r. o godzinie 22.45.

Pan Jezus nad jeziorem w Kiekrzu

Szafarka Bożego Miłosierdzia przebywała w kierskim domu Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia na początku trzeciego kwartału 1929 r. Według danych zawartych w "Kalendarzu życia" - dołączonym do "Dzienniczka" - przełożeni zakonni skierowali ją 7 lipca 1929 r. do Kiekrza, aby zastąpiła w kuchni chorą siostrę. Na podstawie wspomnień s. Pelagii przypuszcza się, że ową siostrą była Modesta Rzeczkowska, którą choroba zmusiła do wyjazdu na kurację do Warszawy. W pierwszym zeszycie swoich zapisków duchowych, na stronie 74, Siostra Faustyna zanotowała:

"Kiedy byłam w Kiekrzu, aby zastąpić jedną z sióstr na krótki czas, w jednym dniu po południu poszłam przez ogród i stanęłam nad brzegiem jeziora i długą chwilę zamyśliłam się nad tym żywiołem. Nagle ujrzałam przy sobie Pana Jezusa, który mi rzekł łaskawie: to wszystko dla ciebie stworzyłem, oblubienico moja, a wiedz o tym, że wszystkie piękności niczym są w porównaniu z tym, co ci przygotowałem w wieczności.

Dusza moja została zalana tak wielką pociechą, że pozostałam tam do wieczora, a zdało mi się, że jestem krótką chwilę. Dzień ten miałam wolny i przeznaczony na jednodniowe rekolekcje, więc miałam pełną swobodę oddać się modlitwie. O, jak Bóg jest nieskończenie dobry, ściga nas swoją dobrocią. Najczęściej zdarza się, że udziela mi Pan największych łask wtenczas, kiedy ja się wcale ich nie spodziewam".

Z przypisów do "Dzienniczka", które sugerują, że kilkutygodniowy pobyt Siostry Faustyny w Kiekrzu miał miejsce nie w 1929 r., lecz w roku następnym, możemy dowiedzieć się coś więcej o tzw. rekolekcjach jednodniowych. Zgodnie z ówczesnymi postanowieniami Konstytucji Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, wszystkie siostry poświęcały jeden dzień, na początku każdego miesiąca, na odnowienie ducha, zachowując milczenie i odprawiając godzinną medytację, Drogę Krzyżową, rachunek sumienia z pracy wewnętrznej minionego miesiąca, a także półgodzinną medytację nad śmiercią.

"Iskra"

Czciciele Bożego Miłosierdzia na całym świecie przygotowywali się do dzisiejszego Święta już od Wielkiego Piątku, odprawiając przez dziewięć dni - tak, jak kiedyś Siostra Faustyna - Nowennę, której tekst zapisany jest na kartach "Dzienniczka".

A znajduje się tam również niezwykła obietnica, którą usłyszała "szafarka Bożego Miłosierdzia", podczas modlitwy za Polskę. Chrystus zapowiedział, że to właśnie z Polski wyjdzie "iskra", dzięki której świat zostanie przygotowany na Jego powtórne przyjście. Ten dar jest dla nas, Polaków, szczególnym zobowiązaniem, abyśmy przypominali całemu światu słowa Chrystusa:

"Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki nie zwróci się z ufnością do Miłosierdzia Mojego".

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej