Boże bogactwo"Człowiek współczesny pyta nieraz z głębokim niepokojem o rozwiązanie straszliwych napięć, które spiętrzyły się w świecie i zaległy pomiędzy ludźmi. Ale jeśli nieraz nie odważa się już wypowiedzieć słowa "miłosierdzie" albo nie znajduje dla niego pokrycia w swojej świadomości wypranej z treści religijnej, to tym bardziej trzeba, ażeby Kościół I wypowiedział to słowo w imieniu nie tylko własnym, ale także w imieniu wszystkich ludzi współczesnych" - napisał Ojciec Święty Jan Paweł II w swej drugiej encyklice zatytułowanej "Dives in misericordia" (Bogaty w miłosierdzie).Prawda o Bożym miłosierdziu znajduje bogaty wyraz w Piśmie Świętym i w tradycji Kościoła. Żyły nią całe pokolenia ludu Bożego. W dziejach Kościoła licznie pojawiali się świadkowie Bożego miłosierdzia. Dziś najbardziej znaną jego czcicielką jest siostra Faustyna Kowalska, beatyfikowana przez Ojca Świętego Jana Pawła II 18 kwietnia 1993 roku. W mowie potocznej często miłosierdzie utożsamia się ze współczuciem i przebaczeniem. Bywa, że miłosierdzie mylone jest z pobłażliwością. Niektórzy ograniczają sens tego słowa do wspomagania materialnego ludzi, którzy znaleźli się w potrzebie. Zamykają miłosierdzie wyłącznie w wymiarze ludzkim. Pismo Święte przypisuje miłosierdzie samemu Bogu jako nieskończoną gotowość i moc przebaczania, której żaden grzech nie przewyższa i nie ogranicza. Miłosierdzie Boga to Jego pełna miłości troskliwość o wszystkie stworzenia, a zwłaszcza o ludzi. W Starym Testamencie określają je aż trzy terminy, wyrażające wierną życzliwość, ścisłą przyjaźń, z wnętrza płynącą sympatię i współczucie oraz łaskę, daną darmo i bez żadnych zasług ze strony przyjmującego (por. 1 Sm 20, 8. 14-15; Iz 49,15; Wj 33,12-17). Ludzie proszą Boga o miłosierdzie, a On udziela go nadzwyczaj chętnie. W Nowym Testamencie Boże miłosierdzie objawione i wyrażone jest przez słowa i czyny Jezusa. Darzy On wyjątkową miłością "ubogich" (nie tylko w sensie materialnym), grzesznicy znajdują w Nim przyjaciela, który nie boi się ich odwiedzać. Miłosierdzia doświadcza od Jezusa niewidomy, pogrążony w smutku ojciec, wdowa, której umarł jedyny syn. Szczególną życzliwością otacza Chrystus cierpiących, niewiasty, cudzoziemców, uciśnionych. Tym, którzy są przekonani, że z powodu grzechów zostali wykluczeni z królestwa Bożego, głosi Ewangelię nieskończonego miłosierdzia, na przykład w przypowieści o synu marnotrawnym (por. m.in. Mt 9,10- 13; Łk 10, 29-37; Mk 10, 47- 48; Łk 15, 1-32). Szczególnym objawieniem miłosierdzia Bożego jest List do Rzymian. Święty Paweł napisał w nim między innymi "Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie" (por. Rz 11,32). Najgłębiej Boże miłosierdzie objawiło się jednak poprzez zbawcze dzieło Jezusa. Odkupienie wyraża solidarność Boga z ludzkim losem i pełnię bezinteresownego poświęcenia. Krzyż Chrystusa jest najgłębszym pochyleniem się Boga nad człowiekiem, przezwyciężeniem przez miłość grzechu i śmierci. Jedno- rodzony Syn, którego Bóg dał, bo tak nas umiłował, wziął na siebie grzech człowieka, uniżył się aż do śmierci krzyżowej po to, aby podnieść każdego, który upadł. Przyjęcie Bożego miłosierdzia wymaga ze strony człowieka uznania swej słabości, przyznania się do popełnionego zła, przyjęcia do świado- jności, że o własnych siłach nie przezwycięży grzechu, że nie może się obejść bez Boga. Otwarcie się na Boże miłosierdzie wymaga postawy miłosierdzia także od człowieka. Chrystus powiedział jasno: "Błogosławieni miłosierni, albowiem o'ni miłosierdzia dostąpią" (Mt 5,7). Wzorem postawy miłosiernej jest sam Bóg Ojciec (por. Łk 6,36). Miłosierdzie jest niezbędnym składnikiem doskonałości, do której powołany jest każdy człowiek. Według miłosierdzia, które powinniśmy okazywać samemu Jezusowi obecnemu w naszych bliźnich, będziemy sądzeni podczas Paruzji (por. Mt 25, 31-46). Kościół przypomina o tym od zarania swego istnienia. Świadczenie miłosierdzia (caritas) uważa za swoje zadanie na równi z głoszeniem Ewangelii. Zawsze zajmował się ubogimi, chorymi, cierpiącymi. Budował szpitale, przytułki. Powstały liczne zakony i stowarzyszenia, które postawiły sobie za cel świadczenie miłosierdzia. O konieczności okazywania bliźnim miłosierdzia mówią dokumenty soborów, synodów, dokumenty papieskie itp. Miłosierdzie stawia człowiekowi ogromne wymagania. Domaga się bezwarunkowej akceptacji drugiej osoby i wrażliwości na wszystko, co jej zagraża. Dopiero z takiej postawy wypływają poszczególne uczynki miłosierdzia - wtedy wolne są one od fasadowości, czynienia na pokaz itp. Okazuje się również, że ofiarodawca jest równocześnie obdarowanym. Świadczenie i doznawanie prawdziwego miłosierdzia pozwala człowiekowi przeżyć własną godność istoty stworzonej na obraz i podobieństwo Boże. Miłość Boża mieszka bowiem tylko w tych, którzy praktykują miłosierdzie (por. 1 J 3,17). KS. ARTUR STOPKA
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |