Historia i tradycja modlitwy "Pod Twoją obronę"

Pod Twoje miłosierdzie uciekamy się Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale z niebezpieczeństwa uwolnij nas, Ty, jedyna czysta, jedyna błogosławiona.

Kościół w Aleksandrii (w Egipcie) zwracał się do Maryi jako Bożej Rodzicielki, zanim jeszcze ten tytuł przyjął się w całym Kościele. Już Orygenes, sławny kierownik katechetycznej szkoły aleksandryjskiej, komentując Ewangelię według św. Łukasza, pisze o brzemiennej Elżbiecie, która czuje się niegodna wizyty Bożej Rodzicielki (Scholia in Lucam 1,43). Podobnie aleksandryjski patriarcha św. Aleksander, biorący udział w obradach Soboru Nicejskiego (325 r.), w Liście do Aleksandra z Konstantynopola pisze o prawdziwym ciele Chrystusa wziętym z Bożej Rodzicielki Maryi.

Jego zaś następca, niezmordowany obrońca i świadek wiary w bóstwo Chrystusa, określonej przez Sobór Nicejski w symbolu wiary, św. Atanazy z Aleksandrii, wielokrotnie używa tego tytułu pisząc: Syn Boży stał się Synem Człowieczym, aby synowie ludzcy, to jest Adama, stali się synami Bożymi. Gdy bowiem Słowo narodziło się z góry, od Ojca, w sposób niewymowny, niewyrażalny, niepojęty i wiecznie. Ono w czasie narodziło się z niskości z Dziewicy Bogarodzicy Maryi, aby ci, którzy przedtem narodzili się z niskości, powtórnie narodzili się z góry, to jest z Boga (de Incarnatione et contra Arianos, 8).

Boże macierzyństwo Maryi świętowane w Kościele w bezpośredniej bliskości Bożego Narodzenia, w jego oktawie, jest pieczęcią, na tajemnicy Wcielenia, potwierdzeniem jedności Boga i Człowieka w Jezusie, Synu Maryi. Jedność przykazania miłości do Boga i do człowieka zaplanowana przez Stwórcę, a naruszona przez grzech, zajaśniała tu szczególnym blaskiem. Ta, która przy zwiastowaniu anielskim - jak czytamy w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Śoboru Watykańskiego II - poczęła i w sercu, i w ciele Słowo Boże, i dała światu Zycie, pełnią tej miłości macierzyńskiej uczy żyć w miłości ku Bogu i człowiekowi, a cała czysta i cała święta miłuje Boga, Źródło oczyszczenia i uświęcenia. Do Bogurodzicy więc zanosili modły nasi ojcowie. Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze, słysz modlitwę, ją żnosimy.

My także wyznajemy potęgę łaski Bożej, której pełnią raduje się Maryja i codziennie wychwalamy Boga za wielkie rzeczy, których w Niej dokonał. Inni zaś radują się błogosławioną między niewiastami śpiewając: Archanioł z nieba posłań był, by witaj Matce Boga rzekł, a kiedy ujrzał, że na jego bezcielesny głos bierzesz na siebie ciało, Panie! stanął w zachwycie wołając do Niej:

Witaj, przez którą radość świeci.
Witaj, która Adama podnosisz z upadku.
Witaj, bo jesteś tronem Króla.
Witaj, gwiazdo, Słońce ukazująca.
Witaj, przez którą stworzenie się odnawia
Witaj, Oblubienico dziewicza!
(Z hymnu Akathistos)