Niedźwiadek - Opowiadania dla dzieci

Tak mówił śmieszny, pluszowy niedźwiadek, o jednym uchu prawie już oderwanym, który starał się wyciągnąć łapkę uwięzioną w szufladzie przy łóżku. Ludwiczek, jego pan, wyszedł w pokoju, a mamusia miała zaprowadzić go do dentysty. Dzięki temu zabawki mogły swobodnie rozmawiać między sobą.

- Ty się skarżysz? Ale pomyśl, że on odrywa mi drzwiczki, koła, łamie błotniki! - stwierdziło zielone autko, porzucone na środku pokoju.

- A co ja mam powiedzieć? Spójrzcie, jak mnie urządził! Nie mam nogi, brakuje mi jednej ręki - powiedział pajac, siedzący na brzegu kaloryfera.

- Jak mi się wydaje, nikt z nas nie był traktowany delikatnie - stwierdził mały wózek, cały poobijany, któremu też brakowało dwóch kółek. A więc - ciągnął dalej - dlaczego nie przestaniemy bawić się z nim?

Przez chwilę zapanowała cisza. Zabawki zastanawiały się nad dziwną propozycją; nikt przedtem o tym nie pomyślał.

Gdy chłopiec wszedł do swego pokoju, pierwszym jego odruchem było kopnięcie autka. Ale co za zaskoczenie! Autko nie przesunęło się zupełnie i Ludwiczek o mało nie upadł, gdyż stracił równowagę. Nasz przyjaciel - niezadowolony - chciał "pocieszyć" się swym zranionym pajacykiem, ale nie potrafił go podnieść: pajac wydawał się przyklejony do podłogi.

Tym razem naprawdę się rozzłościł. Dlaczego nie może się bawić? Spojrzał na swego niedźwiadka. Jak smutnie wyglądał w tej niewygodnej pozycji, z uwięzioną łapką i oberwanym uszkiem! Spojrzał na niego uważniej. Dziwnie, wydawało się, że szklane oczy świeciły się bardziej niż zazwyczaj. Może był smutny? Delikatnie wziął go na rękę, trochę pogłaskał: jaki był miękki i ciepły! Miś

A więc musisz mnie szanować, nie wolno ci ciągnąć mnie za ucho i szczypać mnie. Przyrzekasz? A będziesz szanował również inne zabawki? Wszystkie one pragną być twoimi przyjaciółmi i chcą bawić się z tobą, pod warunkiem, że będziesz się z nimi dobrze obchodził.

- Tak, tak przyrzekam wam: postaram się was nie psuć. Dobranoc, przyjaciele! - to mówiąc, podniósł pajaca, autko, wózek ciężarowy i porządnie poukładał na półce, myśląc już o dniu następnym. Postara się wtedy naprawić zepsute części zabawek z pomocą tatusia i mamusi.

Flora Bresciani Nicassio Wasze komentarze: znawca: 30.12.2008, 15:40 Piękna baśń,....niczym płatki rózy...ojojo Kaja: 14.12.2008, 20:33 Kazda bajka ma moral... o.O Ciekawska: 04.12.2008, 15:28 Hmmmm...zastanawiam się co o tym myśleć, nie chce mi się czytać ; )). Ludzie czy tu nie może być lektora ? mała: 26.11.2007, 14:20 Super opowiadanie. Myślę,że dzieci jeżeli nauczą się odpowiedniego traktowania zabawek (przedmiotów martwych) to z każdym dniem, a na pewno w dorosłym życiu będą tak traktować innych ludzi. Nie bójmy się mówić dzieciom o szacunku do zabawek. To właśnie dzięki nim dzieci uczą się szacunku do dorosłych, rówieśników, a nade wszystko do słabszych i chętnie im pomagają. Odwagi. Mika: 25.11.2007, 21:31 Hm. Dziwna ta bajka, bo niby za prosta w swej wymowie, ale jakby się tak dłużej zastanowić to można odszukać i morał: jeżeli każdy z nas będzie szczery wobec siebie i innych oraz nie będzie ukrywał swoich uczuć, to wtedy jest większa szansa, że inni nas zrozumią i zaakceptują...Nie wiem czy to dobra interpretacja...A WY co o tym sądzicie? [1] (2) Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzedni [ Powrót ] Następny