Dla świata, w którym można zamieszkać

Człowiek,
owe maleńkie cudowne stworzenie:
czyż może mi być obojętny?
czyż nie należy mu współczuć?

Gdy tak żyje i umiera
między kamieniami i betonem,
ciągle w pośpiechu,
niczym na drodze szybkiego ruchu.

Jak się trapi i dręczy, i męczy
swoim ciśnieniem, nerwami, wątrobą
i woreczkiem żółciowym:
raz za wysokie, raz za niskie, 
za dużo, za mało.
I z ogromnym ciężarem na sercu.

Gdy wciąż szuka i martwi się, 
by znaleźć nieco szczęścia. 
Lecz zanim je znajdzie, 
najczęściej nie żyje.

Phil Bosmans





   

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Poprzedni

[ Powrót ]

Następny