Dawid przed Panem - Adonai.pl

Pismo święte ukazuje wiele postaci, do których Bóg przemawia wprost. Dawid jest inny. Jest bardziej do nas podobny. Nie słyszy nigdy słów bezpośrednio od Boga. Wolę Swoją Bóg objawia mu zawsze przez proroków: Samuela, Gada, Natana. Sam Dawid natomiast mówi do Boga bardzo często. Wypowiada swoje modlitwy, jakby przemawiał do kogoś, kto stale jest blisko niego. Księgi Samuela i Księgi Kronik, które mówią o nim, przytaczają wiele jego modlitw. Najwięcej ich jednak znajdujemy w Księdze Psalmów W różnych okolicznościach swego życia i życia swego narodu ułożył kilkadziesiąt modlitw w formie poetyckich pieśni, zwanych Psalmami, które do dziś śpiewamy, recytujemy. Był poetą i muzykiem, ale to nie talent dyktował mu te pieśni, lecz potrzeba jego wielkiego serca.

Zacznijmy jednak według jakiegoś porządku. Kiedy Dawid zjednoczy! już wszystkich Izraelitów pod swoim panowaniem i założył stolicę w Jerozolimie (około roku 1000 przed Chr.), w Jerozolimie ustanawia także centralne miejsce kultu. Sprowadza tam, zapomnianą w okresie Saula, Arkę Przymierza. Dokonał tego bardzo uroczyście. Sam "tańczył z całym zapałem w obecności Pana". Naraził się tym nawet swojej żonie, córce Saula - Mikal. Krytykowała go za brak powagi. Odpowiedział jej na to: "Przed Panem, który wybrał mnie... i ustanowił mnie wodzem ludu Pańskiego, Izraela, przed Panem będę tańczył. I upokorzyłbym się jeszcze bardziej. Choćbym miał się poniżyć w twoich oczach..." (2 Sm 6, 14. 20-22).

Gdy zbudował królewski pałac, uświadomił sobie, że sanktuarium, w którym znajduje się Arka, jest za mało godne dla tej pamiątki Przymierza i znaku Bożej obecności. Zapragnął zbudować świątynię. Zamiar ten Bóg zrazu pochwala przez proroka Natana, ale potem przez tego samego proroka zapowiada, że nie on, ale jego syn zbuduje Bogu dom. Zgodził się, że nie jest tego godny, bo w swoim życiu przelał wiele krwi. Przygotował jednak materiały na świątynię, którą ostatecznie wystawił Salomon.

Pragnienie wzniesienia świątyni wykorzystał Bóg, aby mu oznajmić, że to On sam zbuduje dom Dawida, czyli dynastię królewską: "Przede mną - powiedział przez proroka - dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki" (2 Sm 7,16). Zapowiedź ta urzeczywistni się w pełni dopiero w największym potomku Dawida - Jezusie Chrystusie. Epizod ten ukazuje postawę króla, który będzie się modlił: "Kimże ja jestem, Panie mój, Boże, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mię aż dotąd?... Teraz więc, o Panie, Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł..., ażeby na wieki uwielbione było imię Twe słowami: Pan Zastępów jest Bogiem Izraela". (2 Sm 7, 18. 25). Wiele podobnych wyrazów uwielbienia i dziękczynienia pozostawił nam Dawid w Psalmach.

Księgi święte nie wybielają Dawida. Ukazują także jego słabości i grzechy. Najbardziej znany jest upadek, który rozpoczął się od tego, że król zapragnął mieć przypadkowo ujrzaną kobietę, a skończył się zabójstwem jej męża, dodokanym cudzymi rękoma. Prorok Natan uświadamia mu prawdę o grzechu, budzi go z amoku, a wtedy Dawid prosząc o przebaczenie, układa Psalm, który i my śpiewamy, chcąc dać wyraz naszej pokucie i ubłagać darowanie win: "Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, w ogromie swej litości, zgładź nieprawość moją..." (Ps 51). Kilkakrotnie Dawid znajduje się w sytuacji wielkiego zagrożenia, wypowiada wówczas modlitwy pełne ufności. Tak jest na przykład, gdy musi uciekać przed własnym synem Absa- lomem, który usiłuje odebrać mu władzę. "Jeśli Pan będzie mnie darzył życzliwością, to przywróci mię, tak że znów będę mógł zobaczyć Arkę razem z przybytkiem, jeżeli jednak powie: Nie znajduję w tobie upodobania - oto jestem - niech czyni ze mną, co uważa za słuszne!" (2 Sm 15, 25-26). W swoim postępowaniu usiłuje naśladować wspaniałomyślność Boga. Nie pozwala mścić się na przeklinającym i wyśmiewającym go człowieku, gdy ucieka przed synem. Broni go: "Jeśli on przeklina, to dlatego, że Pan mu powiedział: Przeklinaj Dawida!... Może wejrzy Pan. na moje utrapienie i odpłaci mi dobrem za to dzisiejsze przekleństwo" (2 Sm 16, 10. 12).

Dawid nie tylko sam się modlił, ale zorganizował w Jerozolimie regularny kult Jahwe, służbę kapłańską w przybytku, systematyczne ofiary, przede wszystkim zaś liturgiczny śpiew, dla którego ustanowił chór śpiewaków. Ułożył sam wiele Psalmów. Jego pieśni były natchnieniem dla innych twórców, którzy do jego Psalmów dołożyli nowe. Wszystkie razem w liczbie 150 weszły do biblijnej Księgi Psalmów, która do dziś jest niedoścignionym zbiorem modlitw osobistych i liturgicznych. Są tam skargi uciśnionego, modlitwy prześladowanego, westchnienia pełne ufności, błagania o litość, dziękczynienia, pochwały Stwórcy, podziw i uwielbienie dla Boga, przebłaganie za grzech, refleksje nad życiem człowieka i.nad historią. Są modlitwy na różne uroczystości. Nade wszystko w pieśniach tych dominują dwa tematy: nadzieja pokładana w Bogu oraz pełna uwielbienia pochwała Boga Stworzyciela i Pana historii. Nie wiemy, czy Dawid świadom był tego, że jego potomek będzie Mesjaszem-Zbawicielem, Bogiem-Człowiekiem, ale w proroczym widzeniu odmalował jego cierpienia. Ze wzruszeniem czytamy słowa zapisane tysiąc lat przed Chrystusem w Psalmie, którego początek wypowiedział Jezus na krzyżu: "Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?... Przebodli ręce i nogi moje, policzyć mogę wszystykie moje kości" (Ps. 22).

Księgę Psalmów przekładano na język polski wiele razy. Dziś jeszcze modlimy się słowami Dawida śpiewając pełną ufności pieśń w przekładzie Jana Kochanowskiego: Kto się w opiekę, albo Psalmy niedzielnych nieszporów w przekładzie Franciszka Karpińskiego: Rzeki Pan do Pana mego..., Szczęśliwy, kto nie zna kaźni..., Chwalcie o dziatki Najwyższego Pana... Ty chętniej śpiewasz nowe pieśni religijne, ale i w nich modlisz się słowami Dawida, bo niektóre są przeróbkami z jego Psalmów, np. O, Panie, Tyś moim Pasterzem..., Pan mój, Wódz i Pasterz mój!..., Niech się radują nielbiosa i ziemia..., Tylko Bóg mi dopomoże..., Radością naszą jesteś Ty... W liturgii Mszy świętej pomiędzy czytaniami śpiewamy Psalmy Dawidowe w przekładzie Benedyktynów Tynieckich i poety Marka Skwarnickiego. W codziennych modlitwach kapłańskich i zakonnych nieustannie powtarzamy Psalmy, które ułożył Dawid i śpiewacy wzorujący się na nim. Po upływie dwóch tysięcy lat nadal uczymy się modlitwy od króla-pie- śniarza. Niebezpieczeństwa i sytuacje, w jakich my się znajdujemy, są inne, rzadko jednak potrafimy dorównać Dawidowi żarliwością i nadzieją. Choć Bóg nie mówił do niego bezpośrednim słowem, on mówił do Boga bardzo często, czując, że znajduje się stale "przed Panem". Odpowiedź Boga odnajdywał w swym życiu, w swoim wybraniu, w upokorzeniach i zwycięstwach, w otaczających go przyjaciołach i wrogach, w przedziwnej historii swojego narodu.

Ojciec Paulin Wasze komentarze: marzena aneta: 10.10.2022, 19:12 prosze o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję Dawidzie wstaw się za mną za nami u Pana Boga dziękuję prosze o grzeszników nawrócenie wszystkich putina nawrócenie łukaszenki nawrócenie kaczyńskiego nawrócenie wszystkich dziękuję żebyśmy się kochali szanowali wszyscy wszystkich dziękuję modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to pewność bez dowodu wiara to droga którą docieramy do marzeń dziękuję beti: 26.07.2022, 08:54 Proszę o modlitwę o spełnienie moich marzeń Amen (1) Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna