Pamiętaj, abyś dzień święty święcił - Eucharystia

Najlepszym uświęceniem dnia świętego jest dla chrześcijanina pobożne uczestniczenie we Mszy św. Oto kilka uwag na ten temat.

Opowiadano kiedyś, że tuż po ostatniej wojnie jakiś mtody chłopak spod Tarnowa przychodził co niedzielę na tarnowski cmentarz. Przychodził piechotą, robiąc tam i z powrotem 10 km (nie było jeszcze wtedy komunikacji miejskiej) i długo modlił się zawsze przy jednym z grobów. Zapytany, kto tutaj leży, powiedział: Tu leży mój brat, który umarł za mnie.

Pewnego dnia w czasie ostatniej wojny gestapo przyjechało do nas, do domu, aby mnie aresztować. Miałem wtedy 19 lat. A ponieważ nie było mnie w domu, zabrano mojego brata, który miał 17 lat, i powiedziano, że jeśli ja się zgłoszę, to on wyjdzie na wolność. Tymczasem przez kilka tygodni przesłuchiwano go na gestapo, torturowano i w końcu zabito. Pochowano go właśnie tutaj. On umarł za mnie i dlatego ja jestem tutaj przy jego grobie w każdą niedzielę, a każdego dnia modlę się za jego duszę.

Coś podobnego można powiedzieć o Mszy św. Jest ona nie tylko przypomnieniem ostatniej wieczerzy, ale powtórzeniem ofiary krzyżowej Pana Jezusa. On, podobnie jak na Kalwarii, tak i tutaj w każdej Mszy św. na nowo umiera za nas: za mnie, za Ciebie i za wszystkich ludzi - choć czyni to teraz w sposób bezkrwawy, przez ręce kapłana, ukryty pod postaciami chleba i wina. Tak! Tu nasza rozgrywa się sprawa i dlatego winniśmy tutaj być nie tylko naszym ciałem, ale przede wszystkim umysłem i sercem.

Kiedy apostołowie wraz z Panem Jezusem znaleźli się w wieczerniku, Pan Jezus umył im najpierw nogi. Umył je nawet Judaszowi, a kiedy wszyscy patrzyli na Niego ze zdziwieniem, powiedział: Uczyniłem to po to, aby wam przykład dać, byście również i wy podobnie czynili.

Następnie, po spożyciu ostatniej wieczerzy, ujawnił spisek Judasza, a kiedy Judasz odszedł, odprawił wobec apostołów pierwszą Mszę św.

Po odczytaniu wyjątku z Pisma Św. i odśpiewaniu psalmów Pan Jezus wziął chleb w swoje ręce i z wielką powagą wypowiedział słowa: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Po chwili wziął kielich z winem i rzekł: Bierzcie i pijcie, to jest Krew moja. I wtedy stała się rzecz bardzo dziwna. Chleb zamienił się w Ciało, a wino w Krew Pana Jezusa. I choć nie widziały tego oczy apostołów, wierzono Panu Jezusowi. Wierzono, że tak się naprawdę stało.

Następnie Pan Jezus podał przemieniony chleb i wino apostołom jako komunię św. Przyjęli je z wielką pobożnością i szacunkiem, wierząc, że pod tą odrobiną chleba i wina ukrywa się rzeczywiście prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa. Była to pierwsza Msza św. i pierwsza Komunia św. na świecie. Na końcu zaś dodał: "to czyńcie na moją pamiątkę". Tymi słowami polecił im odprawiać Mszę św., a w czasie Mszy św. wymawiać nad chlebem i winem słowa wymówione przezeń w czasie ostatniej wieczerzy. Polecił im też, by w czasie Mszy św. sami przyjmowali Komunię św. i rozdawali ją wiernym.

Tak! Wielki Czwartek to dzień pierwszej Mszy św., pierwszej Komunii św.... Dzień ustanowienia sakramentu kapłaństwa.

Opowiada pewien profesor szkoły średniej: Rozmawiałem swego czasu na ulicy z rabinem, przełożonym tarnowskiej gminy żydowskiej. Dyskutowaliśmy bardzo długo. W pewnym momencie powiedziałem: "ja bardzo panu dziękuję i przepraszam pana, ale musimy kończyć tę dyskusję, bo dzisiaj jest niedziela, a ja chciałem jeszcze wstąpić do kościoła". A on powiedział mi: Panie profesorze! Niech pan do kościoła nie wstępuje - niech pan do kościoła idzie. Bo wstępować, to się wstępuje do kiosku: po lemoniadę, po papierosy, po gazetę, a do kościoła trzeba iść.

I słusznie! Trzeba w niedzielę iść do kościoła i pozostać tam przez pewien czas, uczestnicząc pobożnie we Mszy św.

Bo przecież w każdej Mszy św. sam Pan Jezus oddaje, w naszym imieniu, cześć Swojemu Ojcu i dziękuje ze wszystko, co Bóg nam daje. On przeprasza wtedy swego Ojca za nasze upadki i grzechy oraz przedstawia Mu nasze potrzeby i prośby. On zdaje się mówić do swojego Ojca słowami: "Ojcze! Daj siłę ich dłoniom, męstwo ich sercom, wytrwałość ich wierze. A tych, którzy odeszli z tego świata, racz przyjąć jako wierne dzieci, do Królestwa swego".

Trzeba więc, abyśmy również i my z Jezusem zanosili te modlitwy do tronu naszego Ojca w niebie.

Testament, jednego z największych dyrygentów operowych świata, prof. Toscaniniego, który zmarł w roku 1957. Miał on idealny słuch i był tak utalentowany, że z pamięci dyrygował orkiestrą wykonującą muzykę do trzydziestu kilku oper. Dyrygował najpierw we Włoszech, a potem w USA, gdzie zmarł. W swoim testamencie pozostawił trzy prośby:

- by pochowano go we Włoszech, na wiejskim cmentarzu, w rodzinnej wiosce, obok rodziców

- by każdego roku, w rocznicę jego śmierci, odprawiono Mszę św. za spokój jego duszy.

A cenił ją sobie tak, że - jak mówił - nie opuścił niedzielnej Mszy św. nigdy w swoim życiu. Jego prośba została spełniona: przewieziono go do Włoch, do jego rodzinnej wioski, gdzie w pogrzebie uczestniczyło jednak tysiące ludzi, a w czasie Mszy św. odprawianej za spokój jego duszy śpiewały najlepsze chóry operowe świata.

Czy i my tak patrzymy na Mszę św., czy ją sobie naprawdę cenimy? W Katechizmie Kościoła katolickiego czytamy, że w niedzielę oraz inne dni świąteczne nakazane, wierni są obowiązani uczestniczyć pobożnie we Mszy św.

Obyśmy się starali coraz lepiej poznawać Mszę św., coraz pobożniej w niej uczestniczyli. Obyśmy Mszę św. naprawdę ukochali.

ks. Adam Kaźmierczyk Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna