Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Dlaczego Eucharystia jest ucztą?

Pytanie to wychodzi naprzeciw niektórym, nie do końca właściwym, interpretacjom rozumienia Eucharystii, które w sprawowaniu tego najwspanialszego Daru Chrystusa akcentują jednostronnie wymiar uczty. Sprawowanie Eucharystii jest uobecnieniem zbawienia, czyli wejściem w Chrystusa, zjednoczeniem z Nim. Jan Paweł II w encyklice O Eucharystii w życiu Kościoła napisał: "Zbawcza skuteczność ofiary urzeczywistnia się w pełni, kiedy w Komunii przyjmujemy Ciało i Krew Pana. Ofiara eucharystyczna sama z siebie jest skierowana ku wewnętrznemu zjednoczeniu nas, wierzących, z Chrystusem przez Komunię: otrzymujemy Tego, który ofiarował się za nas, otrzymujemy Jego Ciało, które złożył za nas na Krzyżu, oraz Jego Krew, którą przelał «za wielu [...] na odpuszczenie grzechów» (Mt 26,28)" (Ecclesia de Euchaństia, nr 16). Chrystus uwielbiony ofiaruje siebie jako pokarm. Zbawiciel przychodzi do uczestnika liturgii W postaciach chleba i wina nie po to, by zachwycić, lecz by "otworzyć na palącą bliskość Boga-Osoby" - żeby posłużyć się wyrażeniem prawosławnego teologa P. Evdokimova.

Jezus Chrystus przychodzi, by ogarnąć człowieka swoją miłością, która najpełniej jednoczy z Nim, a w Nim z drugim człowiekiem. Logiką łączącą sprawowanie Eucharystii jest miłość. Ona prowadzi do spotkania twarzą w twarz.

Zatem, dlatego Jezus Chrystus nakazał Kościołowi powtarzanie swojej ofiary podczas posiłku. Należy spojrzeć przede wszystkim na zamiar Jezusa. Podczas Ostatniej Wieczerzy nie zachowywano wszystkich tradycyjnych form. Zbawicielowi chodzi przede wszystkim o podkreślenie jedności, wspólnotowego charakteru Eucharystii, która narodziła się podczas uczty paschalnej. By ten zamiar stał się czytelniejszy, by została uwypuklona wewnętrzna logika Ostatniej Wieczerzy, przywołajmy choćby niektóre informacje dotyczące charakteru posiłku.

Spożywanie, czynność jedzenia, w rozwoju cywilizacji stawało się coraz bardziej symboliczne. Traktowano je jako podstawową formę przejścia od natury do kultury, czyli okazję, sposobność do bycia razem, budowania wspólnoty. Posiłek doświadczany był jako siła współnototwórcza, kształtująca wspólnotę poprzez dialog, komunikację. W rozważaniach na ten temat jako punkt wyjścia znajdujemy tworzenie wspólnoty życia (karmienie piersią dziecka przez matkę). Podkreśla się także nierozdzielny związek ciała i duszy w człowieku (spożywanie nie syci, nie zaspokaja tylko głodu cielesnego). Zrodziło się powiedzenie: wspólnota stołu. Wspólny posiłek urósł nawet do rangi aktu kultycznego (por. współczesne posiłki z okazji Pierwszej Komunii Świętej).. Posiłek stał się drogą, medium religijnej komunikacji.

By intencja Zbawiciela stawała się coraz bardziej wyrazista, nasi braci chrześcijanie zaczęli oddzielać Eucharystię od zwykłego spożywania potraw. Charakterystyczne w tym względzie jest stanowisko św. Pawła w Pierwszym Liście do Koryntian (11, 17-34). Sprawowanie Eucharystii przeniesiono na godziny poranne. Zresztą Jezus Chrystus przygotował swoich uczniów w przekazie uczynionym po rozmnożeniu chlebów. Do zdziwionych Apostołów powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Związki pomiędzy rozmnożeniem chlebów (Mk 8, 1-9; Mt 15, 32-39; J 6, 1-59, a także 1 Kor 10, 16) a Eucharystią nie pozostawiają wątpliwości. Słowo "spożywać" powraca w Ewangeliach aż 108 razy. Porównując te opisy z ustanowieniem Eucharystii, egzegeci mówią o charakterystycznym rysie wyznawców Chrystusa, nazywając ich ludźmi zasiadającymi do stołu.

Nie można mówić o Eucharystii jako prawdziwie uczcie (wyrażenie ze wspomnianej encykliki) bez podkreślenia, że przekazując nam swoje Ciało i Krew, Jezus Chrystus daje nam swojego Ducha. Sw. Efrem napisał, że kto spożywa Ciało Chrystusa, spożywa Ogień i Ducha, a Duch Święty jest specjalistą od tworzenia wspólnoty z Chrystusem i między braćmi. Posilanie się Ciałem i Krwią Chrystusa wzmacnia wspólnotę wierzących - wzmacnia Kościół. Stanowi równocześnie wezwanie do realizowania darowanej Bożej miłości (agape) na co dzień. Komunia Święta jest doświadczeniem tego, że Bóg jest Miłością - DEUS CARITAS EST!

ks. B. Nadolski



Wasze komentarze:
 autor : 30.11.2022, 23:53
 Bełkot. Polecam katechizm sprzed SV2 i JP2
 IHS: 17.10.2019, 12:42
 Amen Bracie Tadeuszu
 Tadeusz: 16.11.2012, 00:45
 Kocham Ciebie Chryste
(1)


Autor

Treść

Nowości

Nowenna do Miłosierdzia Bożego - dzień 1Nowenna do Miłosierdzia Bożego - dzień 1

Pieśń o ukrzyżowaniu PanaPieśń o ukrzyżowaniu Pana

Śladami męki Jezusa na Via DolorosaŚladami męki Jezusa na Via Dolorosa

Wielki Piątek - dziań ukrzyżowaniaWielki Piątek - dziań ukrzyżowania

Wizja Ukrzyżowania według objawień Marii ValtortyWizja Ukrzyżowania według objawień Marii Valtorty

Gdyby Judasz rzucił się do stóp Matki...Gdyby Judasz rzucił się do stóp Matki...

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej