ks. Edmund Majkowski

Urodził się 5 listopada 1892 roku w Grodzisku Wielkopolskim, w rodzinie introligatora i księgarza, Leona i Stanisławy ze Stefanowiczów. Maturę zdał w 1912 r. w gimnazjum w Śremie, należał tam do tajnej organizacji młodzieży im. Tomasza Zana (TTZ), prowadzącej działalność narodową i oświatową. Ukończywszy nauki seminaryjne w Poznaniu i Gnieźnie, przyjął święcenia 13 lutego 1916 r. Pracował następnie lulka miesięcy jako wikary w Bninie i od 1 sierpnia 1916 r. w Kórniku. W wolnym czasie sukcesywnie zapoznawał się z bogatymi zbiorami Biblioteki Kórnickiej i metodami ich gromadzenia i konserwacji, pod życzliwym okiem dyrektora Zygmunta Celichowskiego. Już wcześniej, jako kleryk, pracował w bibliotece seminaryjnej w Poznaniu i Gnieźnie.

Praktyka u ojca, jak i wspomniana wyżej pomoc w książnicy kórnickiej sprawiły, iż władza duchowna powierzyła mu 17 lipca 1919 roku stanowisko archiwariusza diecezjalnego i bibliotekarza Seminarium Duchownego w Poznaniu (po ks. Kamilu Kantaku). Jednocześnie podjął studia historyczne na Uniwersytecie Poznańskim. Wówczas nie było jeszcze archiwum diecezjalnego, dlatego z myślą o utworzeniu centralnego archiwum, zajął się energicznie gromadzeniem najstarszych akt biskupich, kapitulnych i konsystorskich. Sprowadzał też do Poznania archiwalia parafialne. Ponadto kolekcjonował zbiory muzealne i organizował bibliotekę dla przyszłego archiwum. Usilne zabiegi i działania, przy walnym wsparciu ze strony ks. bpa Stanisława Łukomskiego, uwieńczone zostały sukcesem. W1925 roku nastąpiło bowiem otwarcie Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu. Była to pierwsza tego rodzaju kościelna instytucja naukowa w Polsce. Pomieszczono ją w budynku dawnej Akademii Lubrańskiego, po jego odpowiedniej adaptacji (mieści się tam do dziś). Ks. Majkowski mianowany został pierwszym dyrektorem tej placówki (będąc nim do roku 1933). Nadal gromadził archiwalia i zabytki sztuki sakralnej. Nie koncentrował się tylko na pracach dotyczących bezpośrednio Archiwum, ale udzielał się także w licznych organizacjach naukowych.

Był wytrawnym numizmatykiem i należał do współzałożycieli Towarzystwa Numizmatycznego w Poznaniu, w którym był najpierw sekretarzem, a następnie zaś wiceprezesem. Z jego inicjatywy, w 1923 roku, powstało w Poznaniu Towarzystwo Bibliofilów. Był w grupie założycieli Poznańsko-Pomorskiego Koła Związku Bibliotekarzy Polskich. Urządzał w kraju i za granicą wystawy bibliofilskie i numizmatyczne. Jedną z nich była stała ekspozycja w latach 1924-1929 na zamku poznańskim. W 1929 roku współorganizował w Grodzie Przemyśla II Zjazd Numizmatyków Polskich. W Pradze urządził wystawę pamiątek po Joachimie Lelewelu, wraz z towarzyszącym jej przeglądem współczesnego medalierstwa polskiego. Uczestniczył w licznych kongresach i zjazdach międzynarodowych, będąc członkiem towarzystw naukowych w Czechosłowacji, Belgii i Rumunii. Za swoją działalność za granicą wyróżniony był odznaczeniem belgijskim i czechosłowackim. W kraju był członkiem Komisji do spraw Dziejów Szkolnictwa i Oświaty Polskiej Akademii Umiejętności, a także członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

W kwietniu 1933 roku zwolniony został z obowiązków dyrektora Archiwum, otrzymując urlop dla prowadzenia badań naukowych zagranicą. Wyjechał do Belgii, gdzie pracował w różnych placówkach naukowych. Ponadto często wygłaszał referaty i współorganizował wystawy. Po powrocie, od listopada 1934 r., był administratorem parafii w Kopanicy koło Zbąszynia. Publikował wtedy, jak i wcześniej, wiele artykułów w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych, w tym także dwie obszerniejsze prace o Związku Kawalerów Maltańskich w Polsce (którego był honorowym kapelanem). Aresztowany przez Niemców 3 września 1939 r., więziony był m.in. w Forcie VII w Poznaniu. W marcu 1940 r. wysiedlony został do Generalnej Guberni. Przebywał u dominikanów w Tarnobrzegu. W kwietniu 1945 r. otrzymał probostwo w Kórniku. Nadal pracował naukowo; w 1947 r. obronił doktorat w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim za dysertację o medalierze poznańskim Fryderyku Belowie. Zmarł przedwcześnie 5 kwietnia 1951 r., pochowany został w Kórniku, gdzie kiedyś, "na początku drogi", rozpoczynał realizację swego wielkiego dzieła.

Wasze komentarze:

marzena aneta: 27.09.2023, 10:03  Ksiądz Edmund Majkowski dziękuję Księże Edmundzie Majkowski kocham Cię bardzo mocno proszę o miłość prawde sprawiedliwość szacunek szczerość szczęśliwość uczciwość ufność wiare na całym świecie dziękuję Księże Edmundzie Majkowski kocham Cię bardzo mocno proszę módl się za nami dziękuję Księże Edmundzie Majkowski kocham Cię bardzo mocno proszę o dobre powołania kapłańskie zakonne na całym świecie dziękuję proszę o dobrą posługę kapłańską zakonną na całym świecie dziękuję proszę o dobro szczęście wiare zdrowie dla papieża Franciszka dziękuję proszę o niebo dla papieża Benedykta XVI dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych wszystko dojrzewa w czasie nic się nie marnuje modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni szacunek cuda czyni szczerość cuda czyni szczęśliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję

(1)

Autor Treść

Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 9 św. Jan Chryzostom Modlitwa do św. Jana Chryzostoma Modlitwa do bł. Franciszka Drzewieckiego Dlaczego w szkole mój nauczyciel mówi, że wiara jest zła? ks. Krzysztof Margasiński

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna