ks. Bolesław Wróblewski(1867 - 1951)7 czerwca 1951 roku w Częstochowie zmarł ks. infułat Bolesław Wróblewski, działacz społeczny i narodowy. Urodził się 19 sierpnia 1867 w Rzuchowie (pow. kolski). Był synem Wojciecha, urzędnika sądowego oraz Eufemii Franciszki z Majewskich. Ukończył gimnazjum w Kaliszu i od 1884 studiował teologię w Seminarium Duchownym we Włocławku. W 1889 dzięki dyspensie od wieku przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę jako wikariusz w Warcie, a 1890 w parafii pw. św. Zygmunta w Częstochowie. Decyzją bpa A.K. Bereśniewicza przejął popauliński klasztor i kościół pw. św. Barbary, w których przeprowadził remont, a także odnowił cmentarz św. Rocha; po ustanowieniu w 1891 parafii pw. św. Barbary został jej wikariuszem.W 1894 został proboszczem w parafii Rędziny k. Częstochowy (1897-1901 wybudował kościół parafialny w stylu neogotyckim), a 1906 w parafii Wolbórz (gruntownie odrestaurował tamtejszą świątynię romańską). W 1910 za działalność społeczną i patriotyczną został przez władze rosyjskie pozbawiony probostwa. W 1911 bp S.K. Zdzitowiecki, wbrew zakazom władz państwowych, mianował go proboszczem w parafii Praszka, gdzie odremontował i rozbudował kościół, wybudował plebanię i założył przedszkole. W 1917 został dziekanem dekanatu praszkowskiego oraz proboszczem w nowej parafii Świętej Rodziny w Częstochowie. Wybudował tam świątynię w stylu neogotyckim (później kościół katedralny), prowadził akcje charytatywne na rzecz bezrobotnych i bezdomnych dzieci, dla których zorganizował zakład prowadzony przez służebniczki starowiejskie. Wydawał dodatek do "Niedzieli", poświęcony parafii, promował Akcję Katolicką, powołał liczne stowarzyszenia religijne. Prowadził także duszpasterstwo wśród francuskich pracowników zakładów włokienniczych w Częstochowie. W 1919 został dziekanem częstochowskim i posłem (z ramienia Polskiego Zjednoczenia Ludowego) na Sejm Ustawodawczy; pracował w Komisji ds. Opieki Społecznej, m.in. opracowując program pomocowy dla dzieci bezdomnych, sierot i przebywających w zakładach karnych; występował także z wnioskiem o zachowanie sądu okręgowego w Częstochowie i sądu pokoju w Kamienicy Polskiej, Mstowie i Truskolasach. W okresie plebiscytowym działał w częstochowskim Komitecie Niesienia Pomocy dla Górnego Śląska. W 1925 został inkardynowany do diecezji częstochowskiej i od 1926 był konsultorem i sędzią prosynodalnym w sądzie biskupim. W 1929 jako prezes Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan zorganizował w Częstochowie dom noclegowy dla kobiet, przytułek dla starców oraz oddział Polskiego Związku Zawodowego Chrześcijańskiej Służby Domowej. W czasie okupacji niemieckiej ratował dzieci z getta żydowskiego. W 1948 uzyskał godność protonotariusza apostolskiego. Odznaczony został Medalem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi (1937). W bazylice archikatedralnej pw. Świętej Rodziny w Częstochowie znajduje się tablica poświęcona jego pamięci. Zmarł 7 czerwca 1951 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule, w kwaterze 8, rząd 1, grób nr 9. Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2025 Pomoc Duchowa |