ks. Roman Forycki

Od samego początku pobytu w Ołtarzewie czynnie zaangażował się w rozwijanie i pogłębianie refleksji nad istotą, teologią i praktycznym wymiarem apostolstwa świeckich. Od 1972 przez dwie kadencje pełnił funkcję kierownika Instytutu Apostolskiego, kontynuującego zadania istniejącego wcześniej Ośrodka Studiów Apostolskich. Tym samym przyczynił się do powołania w późniejszym czasie ITA, działającego obecnie jako ośrodek badawczy UKSW w Warszawie, z siedzibą w Ołtarzewie. Nazwę zmieniono 1 marca 2013 na Centrum Teologii Apostolstwa (CTA). 2 września 1978 został powołany na stanowisko rektora WSD w Ołtarzewie. W tym samym czasie podjął zajęcia zlecone i wykłady z filozofii religii w ATK. W marcu 1981 został wybrany radcą prowincjalnym. W tym samym roku 13 czerwca rozpoczął II kadencję rektora WSD w Ołtarzewie, z której został zwolniony w 1984, po ponownym wyborze na urząd radcy prowincjalnego; 25 marca 1984 przeniósł się do domu Zarządu Prowincjalnego w Warszawie. Po zakończeniu II kadencji w Radzie Prowincjalnej został rektorem domu przy ul. Pszczyńskiej w Warszawie, do której przynależeli współbracia zaangażowani w różnorodne dzieła apostolskie i duszpasterstwo specjalistyczne. Sprawował ten urząd przez dwie kadencje, aż do 1993, czyli do przekształcenia Prowincji Chrystusa Króla i utworzenia drugiej pallotyńskiej prowincji - Prowincji Zwiastowania Pańskiego.P> W 1993 został poproszony przez bpa Wojciecha Ziembę o przyjęcie stanowiska rektora i pokierowanie organizacją WSD, powstającego w Ełku. Po uzyskaniu zgody przełożonych podjął się tego zadania w ramach przynależności do Prowincji Chrystusa Króla i do wspólnoty w Rynie, do której został formalnie przydzielony na czas pobytu w Ełku. Oprócz pełnionej funkcji rektora WSD w Ełku, wszedł w skład Rady Kapłańskiej diecezji ełckiej, został dyrektorem Wydziału ds. Zakonnych Ełckiej Kurii Diecezjalnej, a także podejmował wykłady zarówno w seminarium, jak i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (1999-2001).P> Po zakończeniu posługi w diecezji ełckiej powrócił w lipcu 2002 do Ołtarzewa, gdzie podjął na nowo wykłady z filozofii, pełniąc jednocześnie funkcję ojca duchownego alumnów. W 2005 uzyskał jeszcze pozwolenie na prowadzenie zajęć w filii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie Sekcji św. Jana Chrzciciela w Wilnie, które podjął w roku akademickim 2005/2006 wraz z ks. prof. Lucjanem Balterem.P> Ksiądz Roman był wybitnym polskim znawcą i propagatorem charyzmatu pallotyńskiego i teologii apostolstwa. Włożył znaczny wkład w rozwój dzieł związanych z wieloma miejscami kultu i zgromadzeniami zakonnymi. Miał poczucie humoru, zawsze był uśmiechniętym, a przy tym pokornym człowiekiem. Podczas spotkania z nim odnosiło się wrażenie, że szybuje gdzieś wysoko, ze swoim sakramentalnym słowem: "dlaczego". Był cenionym kierownikiem życia duchowego i spowiednikiem, a także wzorem modlitwy i życia kapłańskiego. Podejmował też szereg własnych inicjatyw, występując jako doradca, inspirator i propagator apostolskich przedsięwzięć, w których realizację wkładał całe swoje bogate doświadczenie kierownika duchowego, spowiednika i organizatora. Z tej formy posługi kapłańskiej najliczniej korzystały siostrzane zgromadzenia zakonne, ale także osoby świeckie oraz instytucje związane z życiem konsekrowanym. Przytoczyć tu można jego zaangażowanie w duchowe towarzyszenie powstającemu Zgromadzeniu Apostołów Miłosierdzia Bożego (bracia faustyni) czy założenie w 1988 Wspólnoty Kapłańskiej Osób Świeckich (założycielką WKOŚ była Genowefa Jagodzińska †2010, a współzałożycielem ks. R. Forycki. Założycielskie spotkanie odbyło się 5 listopada 1988 w Warszawie na Zaciszu, w domu pallotyńskim przy ul. Pszczyńskiej; tego dnia zawiązały się pierwsze dwie wspólnoty kapłańskie w Żbikowie i Błoniu; obecnie głównym opiekunem duchowym (moderatorem) WKOŚ jest ks. Czesław Parzyszek SAC, a głównym prowadzącym Ewa Jagura). Ks. Roman był też duszpasterzem esperantystów, od 1987 duszpasterzem krajowym Ruchu Maitri.P> 4 czerwca 2011 obchodził radośnie swój jubileusz 50-lecia kapłaństwa, uroczyście celebrowany ze współbraćmi święceń w Ołtarzewie. Wkrótce po tym rozpoczął urlop, połączony ze spotkaniem z rodziną, który okazał się ostatnim w jego życiu. Zmarł na skutek tragicznego wypadku drogowego, do którego doszło 25 czerwca 2011 w Mostowie k. Koszalina (na trasie Koszalin - Bobolice) ok. 14.00. Mszy pogrzebowej przewodniczył 30 czerwca abp Henryk Hoser, w koncelebrze z bpem emerytem Alojzym Orszulikiem, bpem pomocniczym z Ełku Romualdem Kamińskim oraz licznymi kapłanami, którzy przybyli pożegnać współbrata czy przyjaciela. Po odczytaniu wielu telegramów i listów kondolencyjnych oraz pożegnalnych mowach nastąpiło złożenie do grobu w pallotyńskiej kwaterze na cmentarzu w Ołtarzewie.P> "Bóg zabiera człowieka do siebie w najlepszym dla niego momencie. Był wzorem, inspiracją w naszym codziennym, wspólnotowym życiu. Ks. Roman Forycki jest kapłanem i apostołem do końca nieznanym" (abp Henryk Hoser SAC).

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 7 Modlitwa do św. Hiacynta z Rzymu Modlitwa do św. Prota z Rzymu Modlitwa do św. Adelfa Modlitwa do bł. Franciszka Jana Bonifacio Moja ucieczka z 82 piętra World Trade Center

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna