ks. Władysław Chotkowski

Urodził się 15 marca 1843 w Mielżynie k. Gniezna i był synem Józefa i Franciszki z Zientkiewiczów. Uczęszczał do gimnazjum w Trzemesznie i gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Brał udział w powstaniu styczniowym i jest autorem wspomnień: "Wyprawa trzemeszneńska w r. 1863..." (1913).

W latach 1864-68 studiował w Seminariach Duchownych w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1868. Następnie kontynuował studia w Münster (doktorat z teologii 1882).

Powrócił do Poznania, gdzie został wikariuszem przy kościele św. Marcina; od 1872 był także dyrektorem konwiktu fundacji Szołdrskiego w Poznaniu. Za prowadzoną działalność patriotyczną został wydalony z Poznania w okresie Kulturkampfu (1873).

W grudniu 1883 wraz Janem Matejką i z polską delegacją brał udział w Rzymie w uroczystości przekazania w darze obrazu "Jan Sobieski pod Wiedniem" papieżowi Leonowi XIII. W 1900 został członkiem krakowskiej kapituły katedralnej. Słynął jako kaznodzieja, poruszający w kazaniach nie tylko tematy religijne, ale i kwestie polityczne i społeczne; wygłaszał mowy na pogrzebach znakomitości krakowskich. Papież Leon XIII nadał mu tytuł prałata domowego (1890).

Od 1881 pozostawał związany z Uniwersytetem Jagiellońskim. Profesorem zwyczajnym historii Kościoła na UJ został w 1882; rektorem UJ był w roku akademickim 1891-92. W 1908 został członkiem korespondencyjnym Akademii Umiejętności. Ks. Chotkowski zajmował się dziejami reformacji luterańskiej: "Rozszerzenie protestantyzmu na ziemiach polskich pod rządami pruskimi w XVII i XVIII w." (1881), "Przyczyny i początki reformacji w Polsce" (1883), "Marcin Luter" (1883); historią Kościoła unickiego: "Dzieje zjednoczenia św. Unii na Białorusi i Litwie w świetle pamiętników Siemaszki" (1898) oraz stosunkami kościelnymi w Galicji: "Powrót i powtórne zniesienie jezuitów w Galicji 1820-1848" (1904), "Historia polityczna Kościoła w Galicji za rządów Marii Teresy", t. 1-2 (1909), "Ks. prymasa Poniatowskiego spustoszenie kościelne w Krakowie" (1918). Przygotowywał kronikę Soboru Watykańskiego I. Opublikował ponadto zbiory mów duszpasterskich ("Kazania w kwestyi socyalnej", 1879; "Kazania o wychowaniu dzieci", 1880) oraz kilka opowiadań i utworów scenicznych.

Odzbaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925), Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1910), Orderem Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry), Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice (Stolica Apostolska, 1903).

Zmarł 13 lipca 1926 w Rabce. Jego zwłoki przewiezione zostały do Krakowa i pochowane na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera PAS LD-zach-grobowiec Kapituły Metropolitarnej).

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Antoni Wielki Modlitwa do św. Antoniego Wielkiego Modlitwa do bł. Anioła Paoli Jezus i judaizm Księża nie kanarki Bądźcie naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa (lKor 11,1)

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna