Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Pokuta nałożona w sakramencie pojednania

"Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: "Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi". Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: "Któż z was, gdy ma sto owiec, "a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia" (Łk 15, 1-7).

Jezus wzywał do nawrócenia, to znaczy do radykalnej zmiany życia. Królestwo Boże jest blisko, trzeba uwierzyć Bogu i gotować się na przyjście Jego królestwa. Tę Ewangelię królestwa. głosili zgodnie z wolą Jezusa apostołowie. Ci, którzy uwierzyli ich słowom, przyjmowali chrzest na odpuszczenie grzechów.

"Dziękujcie Ojcu - czytamy w liście do Kolosan - który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów" (1, 12-14). Nawróceni i oczyszczeni z grzechów, mają ochrzczeni dojść do pełnego poznania woli Bożej i postępować "w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga" (1, 9-10).

Przekonanie, że grzech jest nie tylko obrazą Boga, ale i naruszeniem więzi społecznych, staje się coraz żywsze. Konsekwentnie i pokuta powinna mieć charakter społeczny. Wyznanie i odpuszczenie grzechów pozostaje sprawą każdego z osobna. Natomiast coraz częściej praktykuje się wspólne przygotowanie do sakramentu pokuty, wspólny rachunek sumienia, wspólne pokutne nabożeństwo.

Mimo zmieniających się na przestrzeni wieków form pokuty jej istota pozostaje w Kościele zawsze ta sama. Bóg chce zbawić każdego człowieka. Tajemnica paschalna Chrystusa trwa jako źródło ciągłego przebaczenia i odnowienia. Chrystus odpuszcza grzechy, przywraca nas na nowo do życia, w które wszczepił nas niegdyś przez chrzest.

Warunkiem odpuszczenia grzechów jest zmiana postawy człowieka. Ma on zapragnąć nawiązania zerwanych więzów miłości z Bogiem, ma dostrzec, że "kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu" (J 8, 34), i zatęsknić do uczestniczenia "w wolności i chwale dzieci Bożych" (Rz 8, 21).

To, co się dzieje w sercu człowieka skruszonego, który żałuje za popełnione winy, obrazuje najlepiej przypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32).

Opamiętawszy się, rzekł: "Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę! Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca".

Ponieważ zaś grzech, niszcząc więź miłości z Bogiem, narusza więź ze społecznością Kościoła, więc i powrót do Ojca jest jednocześnie powrotem do braci. Skrucha serca łączy się z wyznaniem swych win! wobec kogoś, kto jest przedstawicielem społeczności Kościoła, a jednocześnie działa imieniem Tego, który odpuszcza grzechy - Jezusa Chrystusa. Skruszony, wyznający swe winy grzesznik uczestniczy znowu w tajemnicy paschalnej Chrystusa: umiera dla grzechu i zmartwychwstaje do życia dla Boga i ludzi - swych braci. Więź z Chrystusem nawiązana w chrzcie staje się znowu dla tego, kto mimo grzechu należy przecież do Jego Ciała, źródłem Bożego życia.

Nałożona w sakramencie pokuta ma stać się wyrazem żalu za grzechy i wyjednać odpuszczenie kary, jaką za swe winy grzesznik powinien ponieść. Ma też naprawić krzywdy, jakie komukolwiek przez grzechy wyrządził.

Jezus obcował z grzesznikami, siadał z nimi do jednego stołu, głosząc, że chorzy potrzebują lekarza i że przyszedł wzywać nie sprawiedliwych, lecz grzeszników do nawrócenia. Przyniósł wszystkim świadectwo miłości Boga, Ojca wszystkich, przebaczenie i odmianę życia. "I ja ciebie nie potępiam - powiedział do jawnogrzesznicy. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz" (J 8, 11).

Aby dobrze przystąpić do sakramentu pokuty, należy wypełnić pewne warunki. Oto one:

  1. poznać swoje grzechy, robiąc dokładny rachunek sumienia,
  2. wzbudzić żal za grzechy,
  3. zdecydowanie postanowić poprawę,
  4. szczerze się wyspowiadać, wynagrodzić Panu Bogu i ludziom, wypełniając pokutę, którą zadał kapłan, i spełniając jego zalecenia.

[ Strona główna ]

Humor | O stronie... | Wspomóż nas | Polityka Prywatności | Reklama | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej