Agata Budzyńska

Dla ludzi najbliższych, najdroższych, takich, którzy lubią moje piosenki, którzy odczuwają je, bo przeżywają życie podobnie jak ja. Dla tych, dla których Kazimierz Dąbrowski napisał wiersz - piękne pozdrowienia zaczynające się od słów: "Bądźcie pozdrowieni nadwrażliwi, za waszą czułość w nieczułości świata." Dla tych ludzi napisałam jedną z moich piosenek. Taki mój maleńki Testament - małą prośbę. Mottem tej prośby jest fragment wiersza Haliny Poświatowskiej. "A kiedy zasnę, kochanie gdy się ze światem rozstanę i będę długim przedmiotem, raczej smutnym czy mnie wtedy przygarniesz? Ramionami ogarniesz i naprawisz, co popsuł los okrutny? często myślę o tobie często piszę do ciebie głupie listy w nich miłość i uśmiech Potem w piecu je chowam Płomień skacze po słowach nim w popiele nie uśnie" Halina Poświatowska była osobą która prowadziła przedziwne życie mając świadomość tego, że każdy jej dzień może być ostatnim jej dniem. Czasami, kiedy zastanawiamy się nad tym problemem, że dzisiejszy dzień może być naprawdę ostatnim dniem w naszym życiu - myślę, że możemy wiele odkryć na dziś i na jutro. Nawet w Piśmie jest abyśmy czuwali, bo nie znamy dnia ani godziny. Niezależnie od tego czy tego chcemy czy nie i kiedy chcemy możemy kiedyś się znaleźć tam - po drugiej stronie, gdzie będziemy rozliczani z miłości. A kiedy zasnę, schowajcie mnie w lipowe skrzypeczki Pod głowę dajcie mi moją wiarę, moją miłość A kiedy zasnę, przytulcie mnie do waszej przyjaźni I mówcie, mówcie mi, że pamięć jest wieczna A kiedy zasnę, ogrzejcie mnie pocałunkami I zamknijcie nimi moje orzechowe oczy A kiedy zasnę, kochajcie mnie, kochajcie mnie mocno I grajcie mi na drogę moją kołysankę I poproście Pana by otworzył mi niebo Jak otwiera usta do modlitwy Wiarą swoich oczu rozpalcie nowe słońca I powiedzcie chłopcu, którego tak bardzo kochałam By nie deptał nigdy rumianków Rumianków deptać nie można A kiedy zasnę, pamiętajcie o moich piosenkach I nie pozwólcie im, nie pozwólcie milczeć! A kiedy zasnę, uczcie ludzi jak się uśmiechać I pokażcie im jak dobrze mieć serce I poproście Pana by otworzył mi niebo Jak otwiera usta do modlitwy Wiarą swoich oczu rozpalcie nowe słońca I powiedzcie chłopcu, którego tak bardzo kochałam By nie deptał nigdy rumianków Rumianków deptać nie można Kiedy odchodzicie ode mnie Sufity smutku spadają pod me stopy Kiedy odchodzicie ode mnie Jestem tak sama, że aż boli Kiedy odchodzicie ode mnie... Boję się, że zawsze tam zostanie Kiedy odchodzicie ode mnie...