ks. Jerzy Popiełuszko

W intencji Ojczyzny

Tłumy wiernych w kościele na Żoliborzu

Ksiądz Jerzy pierwszą Mszę św. w intencji Ojczyzny i tych, którzy za nią cierpią odprawił już 17 stycznia 1982 r. - w miesiąc po wprowadzeniu stanu wojennego. Od tego momentu Msza św. w tych intencjach odprawiana była w każdą ostatnią niedzielę miesiąca. "Nad kazaniami - wspomina jeden z uczestników nabożeństw - pracował bardzo długo i starannie. Prowadził studia, robił notatki, przygotowywał szkice. Potem czytał znajomym - zwłaszcza robotnikom - i pytał, czy wszystko rozumieją. Jak robotnik rozumie, to profesor też zrozumie. Lekkość i jednoznaczność uzyskiwał ciężką pracą".

W Mszach św. za Ojczyznę uczestniczyły tysiące ludzi z całej Polski. Byli wśród nich robotnicy, aktorzy, studenci i pisarze. Homilie ks. Popiełuszki krzepiły serca Polaków cierpiących zniewolenie w stanie wojennym.

W listopadzie 1984 r., po męczeńskiej śmierci Księdza Jerzego, około 100 kapłanów wyraziło gotowość kontynuowania jego dzieła. Msze św. w intencji Ojczyzny na Żoliborzu są odprawiane do dziś.

"Pragniemy serdecznie podziękować za Mszę św. za Ojczyznę, której wysłuchaliśmy w ostatnią niedzielę w gronie kilkunastu naszych przyjaciół. Byliśmy oszołomieni tak masowym przybyciem ludzi i wspaniałością tego nabożeństwa. Prawda, którą usłyszeliśmy mocno zapadła nam w serce i wzruszenia tego nigdy nie zapomnimy. Pragniemy gorąco zapewnić Księdza, że my robotnicy Krakowa i Nowej Huty, nie zapomnimy przeżytych chwil, i że przybywać będziemy na następne Msze św. - bez względu na represje, które mogą nas spotkać. Jeszcze raz serdecznie dziękujemy i pozdrawiamy z całego serca."

"Jerzy dotarł do naszych serc i związał się z nami. Zaczęła się lawina chrztów, ślubów, doprowadził do Boga wielu, bardzo wielu..."

Pieśn śpiewana w czasie Mszy św. za Ojczyznę

Ojczyzno ma,
Tyle razy we krwi skąpana,
Ach, jak wielka dziś Twoja rana,
Jakże długo cierpienie Twe trwa. 

Tyle razy pragnęłaś wolności,
Tyle razy tłumił ją kat.
Ale zawsze czynił to obcy,
A dziś brata zabija brat.

Biały orzeł znów skrępowany
Krwawy łańcuch zwisa u szpon.
Lecz już wkrótce zostanie zerwany,
Do wolności uderzył dzwon.

O Królowo Polskiej Korony,
Wolność, pokój i miłość racz dać,
By ten naród boleśnie dręczony
Odtąd wiernie przy Tobie trwał.

O Matko ma...
Tyś Królową polskiego narodu,
Tyś wolnością w czasie niewoli,
I nadzieją, gdy w sercach jej brak".