św. Adelajda - Święci

Uważana za najwybitniejszą postać kobiecą X wieku Adelajda była córką króla Burgundii Rudolfa. W 16. roku życia poślubiła Lotara, króla Włoch, z którym miała córkę Emmę. Owdowiała mając 20 lat. Jej drugim mężem był Otton I, z którym miała troje dzieci, wśród nich następcę tronu, OttonaII.W962r. razem z mężem z rąk papieża Jana XII otrzymała koronę cesarską. Kiedy w 973 r. Adelajda po raz drugi została wdową, zaznała wielu cierpień ze strony synowej, cesarzowej Teofany, żony Ottona II. W czasie, gdy Otton II i Otton III byli małoletni, była regentką. Ujawnił się wtedy jej zmysł organizacyjny, mądrość i roztropność. Usprawniła administrację i finanse państwa. Wyróżniała się przy tym wielkim miłosierdziem i hojnością na cele kościelne. Wystawiła kilkanaście kościołów i klasztorów, wśród nich opactwa w Peterlingen, w Pavii i w Selz nad Renem. W tym klasztorze w 995 r. osiadła, spędzając ostatnie lata życia jako mniszka i tam zmarła 16 grudnia 999 r. Od początku doznawała czci. Jej duchowy kierownik św. Odylon, opat z Cluny, napisał jej "Żywot". Kult jej zatwierdził papież bł. Urban II, wynosząc ją do chwały ołtarzy w 1097 r. Martyrologium Rzymskie wspomina ją 16 grudnia. Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 14 grudnia 2008 [ Powrót ]