św. Saba Jerozolimski

Po jakimś czasie przybył do klasztoru Theoktistos. W 469 r. na Pustyni Judzkiej rozpoczął życie pustelnicze. Z czasem przyłączyli do niego uczniowie. W 483 r. założył dla nich Wielki Klasztor (Wielką Ławrę), a ponieważ wzrastała liczba chętnych do życia zakonnego, wkrótce powstało kilka następnych klasztorów i domów dla pielgrzymów.

W 48. roku życia przyjął święcenia kapłańskie. Kilka lat później został przełożonym (archimandrytą) wszystkich klasztorów i pustelników w ówczesnej Palestynie. Po złożeniu funkcji przełożonego usunął się na pustynię. Później założył Nową Ławrę.

Angażował się w ówczesne spory doktrynalne, broniąc gorliwie nauki Soboru Chalcedońskiego przeciwko herezji monofizyckiej. Kontaktował się z ówczesnym cesarzem Anastazjuszem, którego bezskutecznie usiłował skłonić do potępienia błędnych nauk. Napisał Typikon, czyli księgę regulującą przebieg całorocznej liturgii, która przyjęła się w Kościele Wschodnim. Zmarł w Mar Saba w pobliżu Jerozolimy.

Jego relikwie najpierw przeniesiono z macierzystego klasztoru do Konstantynopola, a stamtąd do Wenecji. W 1965 r. papież Paweł VI zwrócił je prawosławnym mnichom z klasztoru w Mar Saba, którzy się o nie upominali.

Modlitwa do św. Saby

Modlitwa do św. Saby