Zbyt rzadko daje się młodzieży i dzieciom zaznać smaku turystycznych wędrówek po wybranych przez nich szlakach. A na kolonii istnieją idealne wprost warunki, by rozbudzić u dzieci i młodzieży turystyczne pasje, nauczyć poznawania własnego kraju: malowniczych zakątków, zabytków kultury, sztuki ludowej, dawnego wiejskiego budownictwa wypieranego przez nowoczesne, wygodne, przestronne zabudowania, fabryk i zakładów pracy, pomników przyrody, uroczysk, rezerwatów, miejsc pamięci narodowej itp.

Najczęściej celem spaceru bywa najbliższy sklepik ze słodyczami i lodami, czasem urządza się wycieczkę do większego miasta. Kończy się ona zazwyczaj w sklepie oferującym tandetne pamiątki. Nic dziwnego, że wiele dzieci nie lubi tych spacerów i wypraw, że nie chce się im któryś kolejny już raz z rzędu przemierzać tej samej nieciekawej drogi po to, by kupić paczkę dropsów, „balonówkę" z Bolkiem i Lolkiem, porcję lodów czy oranżadę.

Z grupą najmłodszych nawet dzieci można urządzić wiele krótkich, niemęczących, ale ciekawych wycieczek. Każda z nich musi mieć oczywiście jakiś ściśle określony, za każdym razem inny, cel poznawczy. Raz dzieci mogą zwiedzać pasiekę, kiedy indziej obejrzeć wzorowo prowadzone gospodarstwo, w którym większość ciężkich prac wykonują obsługiwane przez człowieka maszyny. Chętnie z pewnością odwiedzą dzieci ludowego artystę wyczarowującego z kawałków drewna nieporadne figurki, śpiewające ptaszki, czasem całe sceny z codziennego życia. Z zainteresowaniem obejrzą warsztat garncarza, przyjrzą się pracy wikliniarza wyplatającego kosze. Zaciekawi je również wycieczka do szkółki leśnej czy rezerwatu połączona ze spotkaniem z leśniczym, który opowie o swojej pracy.