Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Jerozolima na przestrzeni wieków. Kto tu rządził?

Niezależnie od politycznych zawirowań, Jerozolima, a szczególnie jej stara część, pozostaje miastem świętym dla wyznawców trzech wielkich religii.

Kto tu rządził

Dzięki zapisom znamy imiona kilku władców przedizraelskiej Jerozolimy. Biblia wzmiankuje m.in. o współczesnym Abrahamowi Melchizedechu oraz o Araunie - ostatnim, jak się zdaje, pogańskim królu, od którego Dawid nabył klepisko pod budowę sanktuarium Jahwe (2 Sm 24,18-25).

Pierwszy izraelski król Jerozolimy dostrzegł, iż pogańska jeszcze warownia nadaje się doskonale na centrum religijne i polityczne państwa. Po zdobyciu grodu przez wodza Joaba naprawiono nadwerężone mury i w centrum wzgórza Syjonu wzniesiono pałac królewski, który określono mianem "miasta Dawidowego". Ostateczna nobilitacja tego miejsca dokonała się za sprawą przeniesienia tam Arki Przymierza i wzniesienia ołtarza na wspomnianym już klepisku Arauny. Następca Dawida Salomon zapragnął jednak jeszcze wspanialszej budowli. Na wzgórzu Moria stanęły świątynia i nowy patac królewski z przyległościami. Nowa część grodu została połączona ze starą, a całość otoczona murem. Niestety, późniejszy podział królestwa na część północną i południową, napady Egipcjan, Filistynów oraz arabskich koczowników przyczyniły się do upadku stolicy.

Z rąk do rąk

Aby uczynić miasto bezpiecznym, król Ezechiasz w VIII w. przed Chrystusem, jeszcze przed inwazją asyryjską, wyposażył jego nowe dzielnice w tzw. drugi mur. Fortyfikacje okazały się jednak za słabe wobec najazdu Nabuchodonozora na przełomie lat 587-86. Jerozolima została zburzona - zniszczeniu uległa także świątynia - a ludność wygnana do Babilonii.

Ten stan rzeczy zmienił dopiero edykt Cyrusa z roku 538, pozwalający podbitej społeczności na powrót. Izraelitom udało się odbudować najpierw świątynię, a potem również miejskie mury (444 r). Cała Palestyna pozostała jednak długo jeszcze perską prowincją.

Przez następne trzy wieki miasto podbijane było przez różne ludy, aż w końcu doszło do zwycięskiego powstania Żydów pod wodzą Machabeuszy i w roku 164 zbezczeszczona przez pogan świątynia poddana została wreszcie oczyszczeniu. Jedynie niecałe sto lat trwała wolność i rozkwit Jerozolimy. Nieporozumienia na szczytach władzy zaowocowały rzymską interwencją, w wyniku której Pompejusz zajął miasto. W roku 37 przed Chrystusem Rzymianie ustanowili królem Heroda.

Po narodzeniu Chrystusa

Po nieudanym powstaniu Żydów przeciwko obcemu panowaniu, w roku 70 po Chr., wspaniałe budowle Jerozolimy zniszczono. Około 50 lat później cesarzem został Hadrian, który odbudował miasto, nadając mu charakterystyczny dla rzymskich kolonii kształt, z drobnymi zmianami zachowany do dziś. IV wiek przyniósł kolejne przekształcenia w miejskiej zabudowie: cesarz Konstantyn wydał rozkaz niszczenia pogańskich świątyń i wyeksponowania miejsc związanych z chrześcijaństwem.

W VII wieku Jerozolimę podbili Persowie, a niedługo potem Arabowie. W wieku XI miasto zdobyło rycerstwo europejskie, a niespełna 100 lat potem odbili je muzułmanie. W 1516 dostało się ono we władanie Turków, których dziełem jest mur otaczający aż po współczesne czasy stare miasto.

W XX wieku

Zwierzchnictwo ottomańskie przetrwało aż do I wojny światowej, do roku 1917, kiedy Jerozolimę zajęły wojska brytyjskie i Palestyna została przyznana Wielkiej Brytanii jako terytorium mandatowe Ligi Narodów. Po II wojnie światowej Brytyjczycy zrezygnowali z mandatu, a ONZ uchwaliła podział kraju i powołanie państwa żydowskiego, palestyńskiego i Jerozolimy o odrębnym statusie. 14 maja 1948 Ben Gurion proklamował niepodległość Izraela. Ten dzień stał się jednocześnie początkiem wojny z państwami arabskimi. W rok później podzielono Jerozolimę pomiędzy Jordanię i Izrael, przydzielając tej pierwszej stare, a drugiej nowe miasto. Podczas Wojny Sześciodniowej, w czerwcu 1967, Stare Miasto włączono do Izraela.

Siedem bram

Obecne mury starej Jerozolimy mają około 4,5 lem długości, ich wysokość waha się między 12 i 16 m. Do Starego Miasta prowadzi 7 bram: od północy - Nowa, Damasceńska i Herodowa, od wschodu - brama Lwów (zwana też bramą św. Szczepana lub Najświętszej Maryi Panny), od południa - Murgrabinów i Syjońska, od zachodu - brama Jaffy. Ósma brama, zwana Złotą, od czasów Saladyna (1187 r.) pozostaje zamurowana.

Stare Miasto o powierzchni około 1,5 km2 podzielone jest na 4 dzielnice. Na północ od Placu Świątynnego po Bramę Damasceńską rozciąga się dzielnica muzułmańska, na zachód od niej znajduje się dzielnica chrześcijańska, na południe - ormiańska, która leży między Bramą Jafską a Syjońską; żydowska usytuowana jest naprzeciw Muru Płaczu.

Święte miejsca

Dla Izraelitów miejscem szczególnie drogim jest właśnie tzw. Mur Płaczu, pozostałość po świątyni Heroda. Dla muzułmanów miejscem pielgrzymek jest usytuowany w centrum Placu Świątynnego meczet "Kopuła na Skale", zwany popularnie, a niesłusznie Meczetem Omara.

Dla nas szczególnie cenne i bliskie sercu są pamiątki chrześcijańskie. Jerozolima ma ich wiele. Na pierwszy plan wysuwają się: Bazylika Grobu Świętego oraz Wieczernik. Obok tych sanktuariów chrześcijańskich w sercu ziemi Biblii mamy: w dolinie Cedro- nu, na zboczu Góry Oliwnej, Getsemani z Ogrodem Oliwnym i Bazyliką Narodów, poświęconą konaniu Jezusa w Ogrójcu. Blisko niej znajduje się grób Najświętszej Maryi Panny. Na Górze Oliwnej jest kaplica Wniebowstąpienia, klasztor karmelitanek "Modlitwy Pańskiej", kaplica Dominus Flevit i kościółek Viri Galilei.

W samym mieście zachował się stary kościół św. Anny, dzieło krzyżowców, obok dawnej sadzawki Betsaidy, gdzie według tradycji biorącej początek od Protoewangelii Jakuba (II w. po Chr.) znajdował się dom rodziców Maryi. Na miejscu pretorium, gdzie skazano Chrystusa na śmierć, jest dzisiaj klasztor Panien Syjońskich z kaplicą Biczowania i zachowanymi kamiennymi płytami dziedzińca Antonii oraz łuk Ecce Homo.

Za murem

Poza murami, na terenie dawnego Górnego Miasta, można nawiedzić kościół Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, gdzie według tradycji spędziła ona ostatnie lata życia. Obok niego znajduje się kościół ormiański - tu przed wiekami stał ponoć pałac Kajfasza. Nieco niżej, bliżej doliny Tyropeonu, spotykamy kościół św. Piotra in Gallicantu, przypominający zaparcie się Chrystusa przez tego apostoła. Niedaleko ruin cytadeli odwiedzić można starożytną katedrę ormiańską św. Jakuba, a na południe od miasta, po drugiej stronie doliny Cedronu - klasztor grecki św. Onipriusza zbudowany na miejscu zwanym Hakeldama. To pole, kupione za srebrniki Judasza, przez wieki służyło za cmentarz pielgrzymom umierającym w Jerozolimie.

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej