Jerozolima to Miasto-Latarnia, wskazujące ludom drogę ku Jahwe, jedynemu Bogu

Stolica Izraelitów pełni funkcję latarni - wskazuje wszystkim ludom drogę ku Temu, który jest, jedynemu Bogu. Zła, niewierna, bezbożna może być tylko społeczność Jerozolimy. Miasto jest zaś na zawsze miejscem świętym, wybranym, rzeczywistością pozytywną, terenem poświęconym Jahwe, obszarem Jego szczególnej troski i miłości.

A jej bramy wciąż rozwarte

Uderzająca jest różnorodność skojarzeń, nasuwających się wraz ze słowami służącymi nazwaniu stołecznego miasta.

I godność, i piękno

Terminy, których używa się w Księdze Izajasza na określenie Jeruzalem, dają się podzielić na kilka grup: - opieka Boża, troska, przywiązanie oraz miłość rodzicielska są podkreślone w pojęciach: "miasto nie opuszczone" i "Córa Syjońska";
- odkrycie Jerozolimy jako szczególnej własności Jahwe, miejsca obdarzonego szczęściem połączenia miłosnymi więzami z Najwyższym dają określenia: "Moja Święta Góra", "Syjon świętego Izraelowego", "dom mój", "moje święte miejsce", "oblubienica", "Miasto Pana";
- podkreślenie godności, świętości miasta dostrzegamy w terminach: "królewski diadem", "prześliczna korona", "twa stolica święta i wspaniała", "stolica wieczna", "miejsce wzniosłe i święte";
- piękno, podkreślenie niezwykłości, drogocenności, godności wśród innych miast świata ukazują pojęcia: "prześliczna korona", "przedmiot chwalby na ziemi";
uprzywilejowanie modlitwy, jej powszechność w mieście Boga pokazują określenia: "dom modlitwy", "mój dom modlitwy", "dom modlitwy dla wszystkich narodów".

Zawsze święta

Nie sposób nie zauważyć negatywnych terminów występujących u Trito-Izajasza (tak nazywamy autora ostatniej części księgi proroka Izajasza). Określenia "porzucona", "wiedźma", "nierządnica" odnoszą się wprawdzie do Jerozolimy, lecz nie podważają jej świętości, godności, wierności miejsca oddanego Jahwe, miasta wybranego. Podsuwają nam jedynie myśl o niegodziwości, braku przestrzegania zasad moralnych, odsunięciu się Boga, wiarołomstwie ludu zamieszkującego wywyższone miejsce. Przedstawiają porzucenie miasta przez Tego, któremu nie dochowano wiary, od którego się odwrócono w pysze i niegodziwości.

Jaka przyszłość

Jak pisze Izajasz, przyjdzie czas na tworzenie nowej Jerozolimy. Przypadnie ono w udziale wielu ludom, nie będzie to jedynie sprawa narodu wybranego. Prorok przepowiada: "Cudzoziemcy odbudują twe mury, a ich królowie będą na twoje usługi" (Iz 60,10). Święte Miasto Izraela zostanie centralnym punktem świata, znaczenie tego miejsca i piękno przewyższy znaczenie, prestiż jakiegokolwiek innego miejsca na ziemi. Tak wielkie wywyższenie spotka Jerozolimę również z powodu szczególnego jej Budowniczego, jakim jest sam Jahwe, o czym wspomina Iz 62,5: "Bo jak dziewicę poślubia młodzieniec, tak ciebie poślubi Ten, który cię zbudował".

Miejscem Bożego przebywania będzie nowa świątynia, której wielkość będzie musiała sprostać ogromnej liczbie napływających do niej ludów, gdyż "dom mój Domem modlitwy dla wszystkich narodów będzie nazwany" (Iz 56,7). Ołtarz tego przybytku stanie się miejscem składania żertwy ofiarnej ludów świata: "Ich całopalenia i krwawe ofiary miłe mi będą na moim ołtarzu" (Iz 56,7).

Cechą charakterystyczną przyszłego miasta staną się otwarte bramy: "A bramy wciąż będą rozwarte, we dnie ani w nocy nie będą zamknięte, by można było wznosić do ciebie skarby narodów, pod przewodnictwem królów" (Iz 60,11).

Bóg oświeci

Jerozolima stanie się za sprawą Jahwe miastem światła, nieustającej jasności. Nie będą dotyczyć jej zwykłe zjawiska fizyczne. Potrzeba wyróżnienia dnia i nocy zniknie w momencie, gdy Jahwe zamieszka na stale w swoim mieście, rozjaśniając je swoją chwałą. Oto jak opisuje to prorok: "Słońce nie będzie już dłużej twoją światłością za dnia ni jasność księżyca wśród nocy nie będzie ci świecić, bo Jahwe będzie twą wieczną światłością i Bóg twój - twą lśniącą ozdobą" (Iz 60,19).

Jerozolima to Miasto-Latarnia, wskazujące ludom drogę ku Jahwe, jedynemu Bogu. Oświetlenie mroków świata jest zadaniem tego miejsca przeznaczonego na powstanie i ożywienie wiary mieszkańców ziemi. "Bo oto ciemność zalega ziemię i mrok otula narody. Ale nad tobą wschodzi blask Jahwe i Jego chwała widnieje nad tobą. I obce narody podążają do twojej światłości, a monarchowie - do blasku twego wschodu" (Iz 60,2-3).

Ks. BOGDAN PONIŻY Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna