O gościnności i miłosierdziu

Abba Kasjan mówił: "Przybyliśmy z Palestyny do Egiptu, do pewnego ojca. Kiedy on gościnnie nas podejmował, zapytaliśmy go, dlaczego w czasie przyjmowania gości nie zachowuje nakazanych regułą postów, jak to jest w Palestynie. On odrzekł: "Post zawsze jest przy mnie, a was nie mogę zawsze tu zatrzymać. A i post, chociaż jest czymś pożytecznym i koniecznym, zależy od naszej woli, natomiast miłości domaga się od nas prawo Boże. Dlatego przyjmując w was Chrystusa mam obowiązek świadczyć wam miłość. Gdy jednak odprawię was, będę mógł wrócić do przestrzegania reguły postu. Nie mogą bowiem goście weselni pościć, jak długo pana młodego mają u siebie, lecz kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy będą pościć".

Wyżej wymieniony powiedział także: "Przyszliśmy do innego starca, który przygotował nam posiłek. Zachęcał nas, byśmy spożywali, mimo że już nie byliśmy głodni. A gdy powiedziałem mu, że już nie mogę jeść, rzekł: "Ja już sześć razy zastawiłem stół, ponieważ przechodzili różni bracia. Zachęcając innych sam także jadłem, a przecież wciąż nie jestem najedzony, a ty jeden raz jedząc tak najadłeś się, że już nie możesz jeść?".

Nakazano kiedyś w Sketis, aby zachowywać post przez cały tydzień i urządzić święta Paschy. Zdarzyło się zaś, że w tym samym tygodniu przyszli do abba Mojżesza pewni bracia z Egiptu. Ugotował im trochę zupy. Kiedy sąsiedzi zobaczyli dym, powiedzieli do duchownych tamtejszego kościoła: "Mojżesz złamał nakaz i gotował u siebie zupę". Ci rzekli: "Gdy przyjdzie, my mu to powiemy". Kiedy nadeszła sobota, duchowni widząc szlachetną postawę abba Mojżesza, powiedzieli do niego wobec całego ludu: "Abba Mojżeszu, złamałeś wprawdzie ludzki nakaz, lecz dobrze wypełniłeś przykazania Boże".

Do abba Pojmena przybył pewnego razu jakiś brat w drugim tygodniu Wielkiego Postu. Opowiedział mu o swoich myślach i wyniósł pokój dzięki jego odpowiedzi. Brat ów powiedział: "Trochę się wahałem, czy mogę do ciebie dziś przyjść". "Dlaczego?", spytał starzec. On rzekł: "Bałem się, że z powodu Wielkiego Postu nie będę przyjęty". Abba odpowiedział na to: "My nie nauczyliśmy się zamykać bram z drewna, lecz staramy się zamknąć bramę naszego języka".

Pewien brat powiedział do abba Pojmena: "Jeśli dam memu bratu trochę chleba albo coś innego, demony robią ten czyn nieczysty, iżby wydawało się, że został spełniony, by podobać się ludziom". Starzec odrzekł: "Jeśli nawet taki czyn byłby dla przypodobania się ludziom, to jednak użyczajmy braciom tego, czego im potrzeba". I opowiedział mu taką przypowieść: "W jednej okolicy mieszkało dwu rolników. Jeden z nich uprawiał rolę, lecz zbierał plon mały i lichy. Drugi zaniedbał uprawę i nic nie zbierał. Jeśli nastanie głód, który z nich może go przetrzymać?" On odrzekł: "Ten, który miał zbiór, chociaż mały i lichy". Starzec rzekł: "Tak i my zbierajmy plony, choćby były one małe i skażone, byśmy nie zginęli w czasie głodu".

Do pewnego pustelnika przyszedł brat, a gdy odchodził od niego, rzekł: "Wybacz mi abba, że naruszyłem regułę trybu życia". On odrzekł: "Moją regułą jest, abym cię przyjął gościnnie i w pokoju pożegnał".

Pewien pustelnik mieszkał niedaleko od klasztoru braci i wypełniał liczne praktyki pobożne. Zdarzyło się, że do owego klasztoru przybyli bracia. Udali się do owego pustelnika i sprawili, że zjadł posiłek poza oznaczonym czasem. Później spytali go: "Abba, czy się nie smucisz?" On odrzekł: "Smucę się wtedy, gdy czynię własną wolę".

Opowiadano o pewnym starcu w Syrii, że mieszkał przy drodze na pustynię i temu się oddawał, że o każdej godzinie, ilekroć przybył mnich z pustyni, ufnie wszystkich przyjmował i częstował posiłkiem. Przybył pewnego razu jakiś pustelnik i on prosił go, by się posilił. Ten nie chciał jednak jeść i rzekł: "Ja poszczę". Zasmucił się starzec i rzekł do niego: "Nie omijaj swego sługi, proszę cię, i nie gardź mną, lecz chodź, pomodlimy się. Jest tu bowiem drzewo. Postąpmy za tym [z nas], z kim ono się pochyli, gdy ten uklęknie i pomodli się". Ukląkł więc ów pustelnik do modlitwy, a nic się nie stało. Ukląkł także ten, który go podejmował, a wraz z nim pochyliło się to drzewo. Gdy to ujrzeli, uradowali się i wielbili Boga, który zawsze czyni cuda.

Apoftegmaty Ojców Pustyni tom 2,
Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Tajemnice Bolesne Różańca Świętego św. Ludwik Bertrand Modlitwa do św. Ludwika Bertranda św. Pelagia z Antiochii Modlitwa do św. Pelagii z Antiochii ks. Stanisław Jojczyk

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna