Zbawienna jest myśl modlić się za umarłych

Jedne cmentarze są widoczne, zadbane, zasiane wieńcem i kwiatami, oświetlone zniczami i lampkami. Jednakże w wielu miejscowościach młode lasy i zagajniki pokrywają zbiorowe mogiły żołnierskie; ludzi zakatowanych, zamęczonych, zagłodzonych i storturowanych bestialsko przez okupanta. Oprócz tych mogił-lasów są w naszym kraju cmentarze usypiska popiołów wielomilionowej rzeszy spalonych w krematoriach...

Istnieją również symboliczne groby nieznanych żołnierzy. Ponadto w całym kraju są cmentarze żołnierzy poległych w bojach o wolność Ojczyzny. O tych to wszystkich zmarłych mamy pamiętać również w modlitwie osobistej i wspólnotowej. Nadal jeszcze trwa bardzo stara tradycja "wypominek", podczas których wierni modlą się wspólnie za spokój dusz swych krewnych, bliskich i przyjaciół; dodajmy do tych modlitw wypominkowych tych naszych braci, którzy gdzieś w dalekich stronach nawet i grobów nie mają...

Tradycja modlitwy za dusze zmarłych sięga czasów starotestamentowych. Czytamy o tym w drugiej Księdze Machabejskiej (12,29-A6) w historii Judy Machabeusza, który znalazłszy na ciałach poległych żołnierzy figurki bożków pogańskich, nakazał złożyć Bogu ofiarę - "dobrze i pobożnie o zmartwychwstaniu myśląc" - gdyż byl przekonany, że ta ofiara złożona za grzechy zmarłych, pomoże ich duszom w oczyszczeniu. Zapis tej księgi jest bardzo wymowny: "A tak święta i zbawienna jest myśl modlić się za umarłych, aby byli od grzechów rozwiązani".