Triduum Sacrum - Wielkanoc

Te trzy dni nie mają sobie równych w historii świata. Śmiało można powiedzieć, że są one porównywalne jedynie ze stworzeniem świata. W ciągu tych trzech dni dokonało się bowiem Nowe Stworzenie, Bóg na nowo stworzył to, co uległo zniszczeniu przez grzech pierworodny. W ciągu tych trzech świętych dni Jezus Chrystus, Syn Boży, Odwieczne Stwórcze Słowo Boże, przez które wszystko się stało (por. J 1,3) dokonał rzeczywiście nowego stworzenia. Przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie pokonał zło i grzech, zwyciężył śmierć i Szatana, przywrócił nam życie wieczne, otworzył bramy raju i pojednał nas z Bogiem Ojcem.

Św. Jan pisze w Apokalipsie: I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, (...) I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe (Ap 21,1-5a).

To właśnie Chrystus w ciągu tych trzech świętych dni uczynił wszystko nowe. To On na nowo stworzył świat. Jest w Pasji Chrystusa, w reżyserii Mela Gibsona, taki moment, który mnie osobiście najbardziej poruszył. Oto do upadającego pod krzyżem Chrystusa podchodzi Matka i bezgłośnie, samymi tylko oczyma zdaje się pytać: co to wszystko znaczy, dlaczego to wszystko? A zmaltretowany Chrystus odpowiada z mocą: Oto czynię wszystko nowe.

Ten na nowo stworzony świat Chrystus uposażył w trzy Sakramenty, ustanowione właśnie w ciągu tych trzech świętych dni. Pierwszy to Sakrament Eucharystii, Sakrament Ciała i Krwi swojej, ustanowiony w sposób bezkrwawy w Wielki Czwartek w Wieczerniku (por. Mt 26,26;

Mk 14,22; Łk 22,19) i w sposób krwawy w Wielki Piątek na Golgocie. Drugi to Sakrament Kapłaństwa, ustanowiony również w Wieczerniku, dla sprawowania Eucharystii. I trzeci to Sakrament Bożego Miłosierdzia, Sakrament Pojednania, ustanowiony wieczorem w dniu Zmartwychwstania (por. J 20,23).

Te trzy Sakramenty to największy dar, jakiego Bóg nam udzielił, stwarzając świat na nowo. Czy zdajemy sobie z tego sprawę? Czy doceniamy wartość tych trzech Sakramentów? Czyje godnie i z wiarą przyjmujemy i sprawujemy? Przez te trzy Sakramenty zaprasza nas Chrystus do nowego życia. Czy mamy świadomość tego, co dokonało się w tych trzech dniach - Triduum Sacrum? Czy rzeczywiście zdajemy sobie sprawę, że te trzy dni nie mają sobie równych w historii całej ludzkości?

W książce Jamesa Allana Francisa The Real Jesus and Other Sermons przeczytałem kiedyś takie oto rozważanie, zatytułowane Jedno samotne życie:

Urodził się w zapadłej wiosce, jako dziecko ubogiej wieśniaczki.
Dorastał w innej, małej wiosce, gdzie pracował do trzydziestego roku życia jako cieśla.
Później przez trzy lata był wędrownym kaznodzieją.
Nigdy nie napisał żadnej książki, nigdy nie piastował żadnego urzędu.
Nie miał rodziny i nigdy nie miał swego własnego domu.
Nigdy nie chodził do szkoły.
Nigdy nie odwiedził wielkiego miasta.
Nigdy nie podróżował dalej niż 200 km od miejsca, w którym się urodził.
Nie zrobił żadnej rzeczy, które zazwyczaj uważane są za oznaki wielkości.
Nie miał żadnych listów uwierzytelniających.
Miał zaledwie trzydzieści trzy lata, kiedy opinia publiczna zwróciła się przeciwko Niemu.
Wszyscy Jego przyjaciele uciekli.
Jeden z nich trzykrotnie się Go zaparł.
Wydany został w ręce wrogów i wystawiony na pośmiewisko i kpiny.
Został przybity do krzyża między niebem a ziemią.
Kiedy umierał, Jego oprawcy grali w kości o Jego szatę, jedyną własność, jaką posiadał na tej ziemi.
Kiedy zmarł, został złożony w grobie wynajętym z litości przez przyjaciela.
Dwadzieścia wieków przeminęło i dzisiaj On właśnie jest centralną postacią ludzkości.

Wszystkie armie świata, jakie kiedykolwiek maszerowały, wszystkie wojenne floty, jakie kiedykolwiek wypłynęły na morze, wszystkie parlamenty świata, jakie kiedykolwiek zasiadały, wszyscy królowie i prezydenci, jacy kiedykolwiek rządzili, wszystko to zebrane razem nie wpłynęło na życie ludzi na tej ziemi tak bardzo, jak to jedno samotne życie.

Wszystkie dni. jakie upłynęły od początku świata i jakie jeszcze - do końca świata - upłyną, nie są w stanie zaćmić wielkości tych trzech dni, które wstrząsnęły światem i historią ludzkości. ks. Kazimierz Kubat SDS

ks. Kazimierz Kubat SDS Tekst pochodzi z Tygodnika Rodzin Katolickich 5 kwietnia 2009 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości Modlitwa św. Jana Pawła II w kaplicy stygmatów św. Zachariasz (papież) Przyjmij znamię daru Ducha Świętego... Modlitwa wdzięczności za dary Ducha Świętego Duch Boży mieszka w was List do przyjaciela Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna