Opowiadanie Łazarza

Boli wtedy okropnie każda utracona chwila, rwąc na strzępy i tak już przestraszone myśli. Ręce są tak zmęczone i omdlałe, że zupełnie odmawiają posłuszeństwa. Nie mogą już więcej pracować na marne.

Wydaje się, że to już koniec, grób, i niczego nie da się uratować.

Płynie więc gdzieś do nieba szloch, snuje się okropnie żałosna skarga - zazwyczaj jako bardzo smutne i niepokorne opowiadanie. No cóż, tak właśnie wygląda rozpacz.

I to jest niestety prawie... koniec. A jednak przyplątała się właśnie w takiej chwili. Po co nam ta stara, spłakana i rozhisteryzowana złośnica, która bezczelnie kpi sobie z nadziei?

A może naprawdę nie wiemy, że właśnie nadzieja potrafi wskrzesić w nas moc o wiele większą od siły naszych rąk?

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Ryszard Modlitwa do św. Ryszarda Modlitwa do św. Teodora Podziękowanie wiarą Drogowskaz katolika abstynenta Doniosły wniosek z postępu nauki i techniki

Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

[ Powrót ]