Przekonać Pana Boga

W moim ogrodzie złota jesień obnażyła to, co doczesne i piękne. Schną i tracą kolor klomby na drewnianych rusztowaniach, kwiaty w donicach na schodach, na pieńkach rozłożonę... Jabłek mało. Na drzewach gorsze gatunki. Złota i szara reneta nie ma w tym roku nic. Jesień jest bezwzględna, chce udowodnić, że wszystko przemija. Nie potrafimy zatrzymać tego, co tymczasowe. Przyroda zmienia się po każdej porze roku. Podobnie we współczesnej kulturze coraz krótsze są sezony mody. Projektanci skracają świadomość tego co się nosi, jaka sukienka, jakie spodnie, jaki makijaż, jaki zapach powinien uwodzić, jak się należy czesać, na jakich butach osadzić długie nogi.

Ks. prof. Tischner - rozbudzając optymizm - przekonuje do życia, które jest osadzone w religijności ludowej: Pan Jezus najbardziej zajmował się życiem. Słowo "życie" należy do ulubionych słów Chrystusa. "Dać życie", "słowo życia", "chleb życia"... A życie jest nieustannym przezwyciężaniem śmierci. Gdy się teraz wczuwam w świadomość ludzi, którzy tutaj pracują, gdy słucham, co mówią, jak postrzegają rzeczywistość, jak są zafascynowani ziemią, zwierzętami, roślinnością, wodą, to uczę się widzieć życie. Niesamowite! Przekonuję się, że nie wiedziałem dziesiątej części tego, co oni dostrzegają! Fenomen życia jako zwycięstwo nad pustką! Religijność ludowa przepojona jest poczuciem służby życiu (...) które jest darem - mówi ks. Tischner. Rehabilituje Pana Boga, pokazując Jego stworzenie - życie.

W kulturze ludowej śmierć jest personifikowana. Przychodzi jako osoba, przychodzi z zewnątrz jako nieokreślone "ty". To bardzo ciekawe, bo w tym podejściu można dostrzec przekonanie, że człowiek nie jest nosicielem śmierci. Nie jesteśmy Sein zum Tode. Ona nie wyłania się zgłębi nas samych, ale idzie za nami, czujemy na karku jej lodowaty oddech... W samych sobie odnajdujemy życie. W takich myślach znajduję zachętę do zmiany czegoś w homiliach pogrzebowych. Urodzone dziecko jest nie tylko dość stare, aby umrzeć. Jest także dość silne, ażeby żyć. Wierzyć w życie wieczne.

Jeden z moich kolegów mawiał, że pierwszy i ostatni ateista wpadł w 1918 pod pociąg i od tego czasu nikt więcej się nie odważył... Zdarzają się tacy, co nie chodzą na Mszę, ale nie są ateistami, tylko mają jakoś na pieńku z Kościołem. Otoczenie traktuje ich jak nieszkodliwych dziwaków... Taki humor można przeżyć z ks. prof. Tischnerem, który wątpi w oczywistość takich badań socjologicznych, które jedynie źle przedstawiają religijność wiejską. Duszpasterstwo wiejskie ma swoje proste kryteria oceny: ilość rozdanych Komunii św. i - jak zwierza się ks. Tischner - ofiarność, która pokazuje, do jakich poświęceń może doprowadzić człowieka wierzącego jego wiara. Pewnie że inne wskaźniki: jak poziom moralny parafian, ilość alkoholików w parafii i ilość rozbitych małżeństw są coraz mniej optymistyczne na polskiej wsi. Także reforma edukacji, czyli m.in. redukcja małych szkół na wsi, zacofanych, nie spowoduje od razu złotego okresu w rozwoju polskiej wsi. Złe zachowania i poglądy starszych - ich przykład - wprost przyjmują wiejskie dzieci. I wtedy powstaje coś dziwnego: oceniają puste półki sprzed 10 lat jako lepsze niż dzisiaj pełne półki w sklepach.

ks. Franciszek Kamecki Pismo Katolickie Pielgrzym nr 24/99 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości Nowenna przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego - dzień 5 św. Maciej Modlitwa do św. Macieja Apostoła Litania do św. Macieja Apostoła Pamiętaj na przykazania i nie miej w nienawiści bliźniego (Syr 28, 6 i 7) Piękna kaplica Sainte Chapelle Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna