Patronko nasza Kingo królowo

Patronko nasza Kingo królowo, w dziejowych mrokach Twa postać lśni, cnót Twoich blaskiem rozświeć na nowo, ojczystej ziemi pochmurne dni...

Święta Kinga przyszła na świat na Węgrzech 5 marca 1234 r. jako trzecia z kolei córka Beli IV, króla węgierskiego z dynastii Arpadów i Marii Laskaris, córki cesarza greckiego Teodora I. Rodzina Arpadów z wielką troską pielęgnowała wiarę i chrześcijańskie tradycje oraz wydała wielkich świętych: św. Stefana i jego syna Emeryka, św. Władysława, św. Elżbietę Turyńską siostrę Beli IV i wreszcie trzy jego córki: św. Kingę, św. Małgorzatę i bł. Jolantę. Kinga przebywała w Ostrzyhomiu na dworze rodziców do piątego roku życia. Według ówczesnych zwyczajów, jakie panowały na dworach królewskich - w pokoju dziecka odprawiano codziennie Mszę Św., odmawiano wspólne modlitwy, wprowadzano dzieci w praktykę cnót chrześcijańskich. Według niektórych hagiografów - Kinga zanim przybyła do Polski już złożyła Bogu ślub dozgonnej czystości.

Sytuacja polityczna - przede wszystkim ogromne niebezpieczeństwo zagrażające zarówno Węgrom jak i Polsce, rozbitej wówczas na dzielnice, podsunęły biskupowi krakowskiemu i panom krakowskim myśl związania się z silnym sąsiadem przez małżeństwo Bolesława z Kingą. Spotkanie pięcioletniej Kingi z dwunastoletnim Bolesławem nastąpiło w Wojniczu w 1239 r., gdzie prawdopodobnie doszło do uroczystych zaręczyn. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem Kinga wychowywała się w Sandomierzu wraz ze swym przyszłym małżonkiem, pod przemożnym wpływem matki Bolesława Grzymisławy i jej córki Salomei (potem błogosławionej). Niewątpliwie owocem wpływu Salomei było zamiłowanie Kingi do modlitwy i czynów miłosierdzia.

W 1247 r. w czasie kilkudniowych uroczystości weselnych w Krakowie, Kinga poleciła opiece Jezusa przyszłość swego dziewictwa. W dniu ślubu zwróciła się do Bolesława z prośbą, by przeżyli rok w zupełnym dziewictwie na cześć Stwórcy. Ponawiana prośba nie obeszła się bez sprzeciwu Bolesława, który pragnął mieć następcę tronu, lecz postawa Kingi była nieugięta. Wobec tego książę zagroził, że sprowadzi nałożnice na dwór książęcy. Podobno sam bp Jan Prandota z Odrowążów miał nakłaniać księżnę, aby w imię dobra kraju zmieniła swoje postępowanie. Wreszcie zdecydowana postawa Kingi doprowadziła do zgody księcia i złożenia przez małżonków ślubu dozgonnej czystości.

Kinga kochała Bolka jak brata i gorąco modliła się za niego. Pokutowała, raniąc ciało ostrą włosiennicą, biczowaniem, umartwiała się postami, w zimie ubierała się w lekkie szaty, boso pielgrzymowała do kościołów. Była niewiastą mężną. Wielkie męstwo okazała m. in. w czasie odwiedzin swego ojca na Węgrzech, unicestwiając przy pomocy swej drużyny spisek na jego życie. Pomagała Bolkowi w rządzeniu. Swą radą wpływała na bieg spraw państwowych, podnosząc na duchu małżonka. Czuwała, by w rządach i sądach przestrzegał sprawiedliwości. Obok wielu cnót cechował ją żarliwy patriotyzm. Podczas napadu Tatarów oddała cały swój posag 40000 grzywien - na potrzeby wojenne, a potem na naprawę szkód. Bolesław w podzięce za to ofiarował Kindze w 1257 r. - na mocy specjalnego przywileju - w wieczyste posiadanie ziemię sądecką oraz zaznaczył: "by w książęcym mieście Starym Sączu, otrzymanym przez małżonkę za posag, wybudowany został klasztor PP Klarysek. Wnet też przystąpiono do jego budowy". W 1265 r. siostry zakonne zamieszkały we wznoszących się zrębach budowli.

Kinga miała szczególny kult do św. Stanisława Biskupa. Ze swych funduszy pokryła koszty związane z jego procesem kanonizacyjnym. Abp Karol Wojtyła w czasie milenijnego kazania w Starym Sączu w 1967 r. powiedział: "Święci żyją świętymi i pragną świętości". Świadectwem tej postawy jest fakt, że razem ze swoim mężem Kinga pragnęła, by sprawa kanonizacji św. Stanisława została zakończona za ich życia.

Po śmierci małżonka Bolesława (10 grudnia 1279 r.) nie przyjęła proponowanej władzy w państwie, ale wybrała ciche życie w sądeckim klasztorze, który ufundowała. 2 stycznia 1281 r. wstąpiła do klasztoru, a śluby zakonne złożyła 24 kwietnia 1289 r. Nie przyjęła godności ksieni, lecz pozostała zwykłą prostą zakonnicą: sprzątała, paliła w piecach, spełniała rozliczne i najniższe posługi. Często powtarzała: "Przychodzę, aby służyć. Zapomnijcie kim byłam. Zgromadzenie liczy jedynie o jedną siostrę więcej". Zmarła 24 lipca 1292 r. Śmierć poprzedziła długa choroba. Ponieważ zakończyła życie w opinii świętości zaczęto się modlić o jej pośrednictwo. Sława cudów dokonujących się przy jej grobie spowodowała, że wkrótce wydobyto z ziemi - jako relikwie - szczątki Kingi, co zgodnie z ówczesnymi zwyczajami było początkiem drogi na ołtarze.

Starania o beatyfikację Kingi trwały kilka stuleci. W latach 1307-12 zebrano i opisano 21 cudów. Ostatecznie interwencja króla Jana III Sobieskiego w Stolicy Apostolskiej przybrała pomyślny obrót. 11 czerwca 1690 r. papież Aleksander VIII zaliczył Kingę w poczet błogosławionych, a dzień 24 lipca ustanowił jej świętem.

Ze względu na rosnący publiczny kult bł. Kingi w 1733 r. postanowiono wszcząć starania o jej kanonizację. Formalny proces kanonizacyjny rozpoczął się 7 sierpnia 1742 r., a w 1749 r. zebrane dokumenty zostały przesłane do Rzymu. Rozbiory Polski, czasowa kasacja klasztoru PP Klarysek, dwie wojny światowe - spowodowały, że przerwane zostały starania kanonizacyjne. Próby wznowienia procesu były czynione w 1935 r. W 1994 r.. po przeprowadzeniu procesu w sprawie nowego uzdrowienia, specjalny trybunał powołany przez ówczesnego biskupa tarnowskiego Józefa Życińskiego, zebrał i opracował odpowiednie akta wymagane przez Stolicę Apostolską i 24 lipca 1994 r. wysłał je do Rzymu.

Wreszcie po ponad 260 latach - 16 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II dokonał na polach przyklasztornych kanonizacji bł. Kingi.

MARIAN WALIGÓRA Pismo Katolickie Pielgrzym nr 251 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Feliks z Noli św. Sawa Czy jeżeli komuś nie chce się modlić to znaczy, że nie kocha Boga i grzeszy? Dwie modlitwy starszego człowieka do Matki Bożej Ekologia ciała i ducha A może jednak... Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna