Śluby zakonne obroną świata przed zakusami szatana

Po 40 dniach postu, gdy Jezus odczuł silny głód, szatan wystawił Go na pierwszą pokusę: "Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem" (Mt 4,3). Podstęp polega na tym, że pokusa miesza się z szyderstwem i drwiną, zapowiadając drwiny podczas ukrzyżowania: "Jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża" (Mt 27,40). Jej sedno polega na tym, że Jezus ma się uwiarygodnić tak, jak chcą jego wrogowie i na ich oczach udowodnić, kim jest. To żądanie wielokrotnie pojawiało się za Jego życia, powtarzane po kolejnych znakach, tak jakby żaden nie był wystarczającym świadectwem Jego tożsamości i mocy. Ta sama pokusa pojawia się nieustannie w dziejach świata i w historii Kościoła. Paradoks polega na tym, że to nie człowiek ma się uwiarygodniać wobec Boga, ale Bóg wobec człowieka. Przeniesienie punktu ciężkości z Boga na człowieka stanowi szczególne znamię naszych czasów. Mnożą się oskarżenia przeciwko Bogu, iż wystarczająco nie potwierdza swej obecności i mocy. Obracają się one przeciw wierze w dobroć, miłosierdzie i opatrzność Boga. Ich ostrze uderza również w Kościół: ponieważ w świecie istnieje bieda, a miliony ludzi odczuwają głód, najważniejszym zadaniem Kościoła ma być zaspokajanie głodu i troska o dostarczanie chleba, a odłożenie na bok głoszenia Ewangelii.

Osoby życia konsekrowanego wskazują to, co najważniejsze: "Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz tym, co pochodzi z ust Bożych" (Mt 4,4). Skuteczna odpowiedź na wołanie głodnych, której nigdy nie wolno zaniedbywać ani odkładać, wpisuje się w troskę o zaprowadzanie sprawiedliwości i miłosierdzia motywowaną wiernością Bogu w naszych życiowych wyborach. Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko jest na swoim miejscu. Śluby zakonne potwierdzają absolutny prymat Boga i życiodajne owoce życia w przyjaźni z Nim. To zobowiązuje do czynnej miłości bliźniego, która znajduje wyraz zarówno w pomocy materialnej, jak też w wielu przypadkach znacznie bardziej potrzebnym wsparciu duchowym. Modlitwa i poświęcenie osób konsekrowanych zabezpieczają świat przed stoczeniem się w przepaść życia bez Boga.

Podstęp widoczny w drugiej pokusie polega na tym, że szatan cytuje biblijny Psalm: "Aniołom twoim [Bóg] rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą" (Ps 91[90],11). Jest to pułapka tym groźniejsza, że zastawiona w bliskim sąsiedztwie świątyni jerozolimskiej, będącej mieszkaniem Boga pośród Izraela. Diabeł na co zwrócił uwagę Władimir Sołowjow, a przypomniał Benedykt XVI występuje tutaj jako teolog. Jego pokusa chce się wedrzeć do samego środka zawierzenia Bogu i w gruncie rzeczy dotyczy poprawnej interpretacji woli Bożej wyrażonej na kartach Pisma świętego.

Odpowiedź Jezusa jest zdecydowana: "Ale jest napisane także: «Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga twego»" (Mt 4,7). Pokusy, którym podlegają wyznawcy Chrystusa, nie pochodzą wyłącznie z zewnątrz, lecz istnieją także wewnątrz Kościoła. Wciąż odnawiają się spory o właściwy obraz Boga i wymagania Jego świętej woli, w których nie brakuje odwoływania się do Pisma świętego. Lecz jego najlepszymi i najbardziej przekonującymi komentatorami są święci i błogosławieni, którzy własnym życiem ukazują, kim jest Bóg oraz czego oczekuje On od człowieka. Na początku publicznej działalności Jezus odrzucił pokusę cudowności polegającej na widowiskowym rzuceniu się w dół z narożnika świątyni. Natomiast pod koniec życia bezgranicznie zaufał Ojcu, schodząc na Kalwarii, też w pobliżu świątyni, w otchłań męki i śmierci. W tle drugiej pokusy rysuje się perspektywa Krzyża. Osoby życia konsekrowanego ukazują, co w wierze w Boga jest najbardziej istotne. Religia i pobożność bywają bliskie magii, która usiłuje wymusić na Bogu określone zachowanie, czyniąc Go niejako niewolnikiem człowieka. Wiara w Boga nie polega na takim wyznawaniu, które wystawia Go na próbę w każdej sytuacji, ale na zaufaniu Mu w największych przeciwnościach. Życie osób konsekrowanych nie jest wolne od trudności; co więcej, bywają one znacznie większe i dotkliwsze niż w życiu ludzi świeckich. Jednak śluby zakonne i dochowywanie im wierności potwierdzają prawdę, że kto jest prawdziwie oddany Bogu, ten nigdy nie jest sam.

Trzecia pokusa najwyraźniej odsłania zamysł szatana, który, chociaż ukrywany, istniał od początku. Jego zasadniczy cel to odwrócenie od Boga i doprowadzenie do zerwania z Nim. Wysoka góra, wszystkie królestwa świata oraz ich przepych stanowią symbole panowania nad światem, które ma usunąć obecność i władzę Boga. Religia ma być zastąpiona przez ideologię. Uznanie Boga i Jego władzy nad światem ma ustąpić miejsca niczym nieograniczonej hegemonii tych, którzy bezwzględnie dążą do przejęcia władzy, obiecując ludzkości nowy, lepszy świat. Ta śmiertelna pułapka dała o sobie znać ze szczególną siłą w XX w., pochłaniając życie dziesiątków milionów istnień ludzkich. "Idź przecz, szatanie! Jest bowiem napisane: «Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz»" (Mt 4,10) brzmi stanowcza odpowiedź Jezusa. Pokusa władzy bez Boga zawsze obraca się przeciw człowiekowi. Zaprowadzanie bezbożnego porządku w świecie zawsze ma tragiczne konsekwencje. Jezus przypomina jedną z najważniejszych powinności Izraela, a także Kościoła jako nowego ludu Bożego, którą stanowi uznanie pierwszeństwa Boga i sprzeciw wobec wszelkich odmian bałwochwalstwa. Pojawiają się one i nasilają tam, gdzie towarzyszą im złudne obietnice panowania nad światem. Stanowią parodię obietnic mesjańskich oraz oznaczają parodiowanie religii i pobożności, które odbywa się w rozmaitych formach świeckich kultów. Osoby życia konsekrowanego, podejmując ślub ubóstwa, posłuszeństwa i czystości, potwierdzają i uobecniają rzeczywistą obecność Boga w świecie. Są nie tylko drogowskazem wskazującym innym właściwą drogę, podczas gdy sam stoi w miejscu, lecz tą częścią ludu Bożego, którzy mu przewodzi w drodze do wiecznej ojczyzny. Potwierdzają swoim życiem, co znaczy królowanie Boga i z Bogiem. Świat bardzo potrzebuje ich świadectwa, chroniącego przed mesjanizmem wrogim Bogu i człowiekowi.

ks. prof. Waldemar ChrostowskiZ Niepokalaną - lato 2015 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Apoloniusz Modlitwa do św. Apoloniusza Modlitwa do św. Ryszarda Pampuri Kto zmartwił mamę? Wielkanocny ślub Katedra w Chartres Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna