Sakra biskupia - Adonai.pl

Kanon 378 Kodeksu Prawa Kanonicznego mówi o kandydacie do święceń, że musi mieć ukończony 35 rok życia, że przynajmniej od pięciu lat powinien być kapłanem, a także że musi odznaczać się: niezachwianą wiarą, dobrą opinią i pobożnością. Gdy jakiś kapłan dostaje nominację na biskupa, nazywa się go biskupem elektem. Sakrę biskupią powinien przyjąć w ciągu trzech miesięcy od otrzymania pozwolenia Stolicy Apostolskiej na jej udzielenie.

Uroczystości związane z tak doniosłym wydarzeniem odbywają się w katedrze bądź w znaczniejszym kościele przy licznym udziale ludu Bożego (wiernych świeckich, biskupów, kapłanów, diakonów). Na samym początku wybiera się trzech biskupów konsekratorów (jeden główny, dwóch pomocniczych) - wyłącznie w nadzwyczajnych przypadkach święceń może udzielić tylko jeden biskup.

Do święceń przygotowuje się wszystko to, co potrzebne jest do Mszy świętej, której przewodniczy biskup, ponadto tekst z obrzędami (pontyfikał), gremiał (lniana chusta), krzyżmo święte (konsekrowane oleje), pierścień, pastorał i mitrę. Kandydat do święceń ubiera się w fioletową sutannę, humerał, albę, stułę założoną tak jak zawsze i dodatkowo ubiera dalmatykę - szatę ozdobną diakona. Jest to wyrazem posiadania przez niego wszystkich trzech stopni święceń. Biskup konsekrator może też założyć pod ornat dalmatykę. Kandydat do święceń zakłada także pektorał (ozdobny krzyż biskupi).

Wszystkie obrzędy konsekracyjne odbywają się podczas Eucharystii. Po odczytaniu Ewangelii śpiewa się hymn do Ducha Świętego. Następnie przedstawia się kandydata prośbą o włączenie go do grona następców Apostołów: Czcigodny ojcze, święta Matka, Kościół katolicki prosi, abyś księdza N. wyświęcił na biskupa. Po tych słowach odczytuje się list Stolicy Apostolskiej z nominacją. Bezpośrednio po nim wygłasza się homilię, po której Kościół wzywa swoich orędowników o wstawienie się w intencji zgromadzenia liturgicznego Kościoła, aby wszystko, co się dokona w świętych obrzędach, podobało się Bogu i aby to On był obecny w zgromadzeniu liturgicznym i udzielał niewidzialnej łaski przez widzialny znak. Kantorzy wykonują śpiew Litanii do Wszystkich Świętych. Biskup elekt kładzie się krzyżem. Ta postawa daje wyraz największemu upokorzeniu się przed Panem za wielki dar wybrania niegodnego sługi na tak zacny urząd.

Po odśpiewaniu litanii zaczynają się obrzędy sakry, bez których sakrament byłby nieważny. Biskup nakłada ręce na głowę kandydata. Po nim to samo robią inni biskupi. Wszystko to dokonywane jest w głębokim milczeniu. Po nałożeniu rąk wyświęcany na biskupa staje przed głównym konsekratorem, który odśpiewuje modlitwę konsekracyjną. Podczas tej modlitwy diakoni trzymają nad głową biskupa elekta otwartą księgę Ewangelii. Jest to znak, że każdy biskup, jako następca Apostołów, ma przekazywać to, co otrzymał - nienaruszoną wiarę, którą przyjęli Apostołowie i przekazali ją swoim następcom. Ma żyć Dobrą Nowiną, a jeśli będzie trzeba, niech nie zawaha się oddać życia dla własnego zbawienia i na świadectwo dla innych. Najważniejszą część modlitwy główny konsekrator odmawia wraz ze wszystkimi biskupami obecnymi przy święceniach. Przytaczam tutaj w całości tekst, który wymagany jest do ważności aktu święceń. Tych słów nie można przekręcić, pominąć lub dodać czegoś według własnej inwencji twórczej: Teraz Boże wylej na tego wybranego pochodzącą od Ciebie moc, Ducha Świętego, który włada i kieruje, którego dałeś Twojemu umiłowanemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi, On zaś dał Go świętym Apostołom, aby w różnych miejscach ustanowił Kościół, jako Twoją świątynię, na nieustanną cześć i chwałę Twojego imienia. Z tekstu modlitwy wyraźnie wynika, że głównym szafarzem jest sam Bóg, człowiek zaś jest Jego niegodnym sługą.

Po modlitwie nowo wyświęconemu biskupowi zakłada się piuskę i namaszcza się go krzyżmem świętym (olejem konsekrowanym). Przed tym obrzędem główny szafarz otrzymuje na kolana płócienny gremiał, aby nie pobrudził ornatu (w razie zabrudzenia lepiej jest spalić gremiał niż haftowaną szatę).

Po namaszczeniu wręcza się nowemu biskupowi księgę Ewangelii. Biskup udzielający święceń mówi: Przyjmij Ewangelię i głoś słowo Boże z całą cierpliwością i umiejętnością.

Następnie konsekrowanemu biskupowi zostaje założoriy pierścień jako znak zaślubin nowego pasterza ze swoją owczarnią. (Pierścień jest dla biskupa znakiem wierności - aby zawsze bronił Kościoła przed grzechem). Na koniec wkłada się mu na głowę mitrę ze słowami: Przyjmij mitrę i niech jaśnieje w tobie blask świętości, a gdy ukaże się Najwyższy Pasterz, niech ci da w nagrodę niewiędnący wieniec chwały oraz wręcza się mu do ręki pastorał: Przyjmij pastorał, znak urzędu pasterskiego posługiwania i czuwaj nad całą owczarnią, nad którą Duch Święty ustanowił cię biskupem, abyś kierował Kościołem Bożym. Warto przypomnieć, że pastorał składa się z trzech części, które mają swoją symbolikę. Górna zakręcona część symbolizuje i przypomina biskupowi o trosce duszpasterskiej o owczarnię mu powierzoną, środek jest dla podtrzymywania i podpierania się w trudzie apostolskim, zaś ostry koniec symbolizuje władzę karcenia nieposłusznych wierzących, aby w ryzach utrzymać stado Boże i doprowadzić je do niebieskiego Jeruzalem.

kl. Marcin Pałancewicz SP Espe, nr 61 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Zyta Modlitwa do św. Zyty Litania do św. Zyty Dlaczego stosujemy poświęcenia? Choroby układu krążenia stanowią najczęstszą przyczynę zgonów oraz inwalidztwa Sanktuarium św. Wolfganga Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna