Tajemnicza Niewiasta z Apokalipsy (12,1-2)Rozdział 12 Apokalipsy rozpoczyna nowy blok tematyczny, który można by zatytułować: "Losy Kościoła" (albo "Prześladowania Kościoła"). Bóg odsłania prawdę o podstawowym sensie tych zmagań.Wizja rozdziału 12 stanowi prolog tego bloku, obejmującego rozdziały od 12 do 16. Poznajemy w nim uczestników eschatycznej walki i ostatecznej konfrontacji między Bogiem a Jego przeciwnikiem, szatanem. Aby przedstawić uczestników i ukazać samą walkę, św. Jan wprowadza trzy znaki. Pierwszym z nich jest Niewiasta i jej potomstwo (12,1-2), drugim - smok, który później przenosi swoją moc na bestie (12,3), a trzecim - siedmiu aniołów z siedmioma misami (15,1). Wizja pokazuje trzy konfrontacje ze smokiem:
- Mesjasza, którego rodzi niewiasta (12,1-6); Kolejność podana w Apokalipsie nie oznacza kolejności rzeczywistej. Mamy tu raczej do czynienia z trzema odrębnymi obrazami, które zostały umieszczone obok siebie, ponieważ ściśle do siebie przystają. W każdym z nich występuje ten sam wróg (szatan), który walczy z Bożym planem oraz z tymi, którzy go realizują. Potem na niebie można było zobaczyć wielki znak... Kiedy św. Jan opisuje swe wizje, zazwyczaj mówi: ujrzałem coś... albo ujrzałem kogoś... Natomiast tutaj jest inaczej. Bez słowa wyjaśnienia stwierdza: ujrzałem znak (po grecku semeion). A zatem chodzi o jakiś symbol. W Starym Testamencie znak (po he- brajsku ot) miał zwykle zabarwienie religijne i dotyczył Boga albo nieba. Znakiem nazywano jakieś zjawisko albo wydarzenie, przez które Bóg przemawiał do człowieka. W podobnym sensie terminem semeion posługuje się Nowy Testament i to aż 69 razy. Oto jeden z przykładów: Za Jezusem szedł wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali (J 6,2). Św. Jan ujrzał na niebie (jak na ogromnym ekranie kinowym) wielki (w sensie doniosły) znak, zapowiedź rzeczywistości nadprzyrodzonej. De facto jest to znak podwójny, gdyż w wersecie 3 pojawi się jeszcze inny znak. Pierwszym ze znaków jest: Niewiasta ubrana w słońce, z księżycem pod stopami i wieńcem dwunastu gwiazd nad głową. O ile drugi znak (smok) interpretujemy jednoznacznie jako szatana, o tyle właściwe odczytanie znaku Niewiasty (po grecku gyne) jest niezwykle trudne, a 12 rozdział Apokalipsy należy do najbardziej dyskutowanych tekstów całej Księgi. Spójrzmy na główne linie tej dyskusji:
Znak Niewiasty jest więc symbolem elastycznym. Oznacza przede wszystkim Lud Boży - Kościół, ale jednocześnie Bogurodzicę, którą prorok Izajasz nazwał znakiem (sam Pan da wam znak: oto Panna brzemienna rodzi syna; Iz 7,14; por. Mt 1,22-23) i która przeżyła niejeden ból, z Kalwarią włącznie (por. Łk 2,35). Sobór Watykański II uczy uroczyście, że Maryja jest obrazem albo symbolem całego Ludu Bożego, ponieważ w tajemnicy Kościoła, który sam nazywany jest także słusznie matką i dziewicą, Błogosławiona Dziewica Maryja przodowała najdoskonalej i osobliwie, stając się wzorem dziewicy i matki. Wierząc bowiem i będąc posłuszną, zrodziła na ziemi samego Syna Boga Ojca i nie znając męża, zacieniona Duchem Świętym, niby nowa Ewa, nie dała wiary dawnemu wężowi, ale wysłannikowi Boga. Zrodziła zaś Syna, którego Bóg ustanowił pierworodnym między wielu braćmi, to znaczy między wiernymi, w których zrodzeniu i wychowaniu współdziała swą miłością macierzyńską (Lumen Gentium, 63). ...ubrana w słońce... Metafora ta nasuwa myśl o bliskości Boga, Niezwyciężonego Słońca. Kiedy interpretujemy Niewiastę kolektywnie, myślimy o Kościele obleczonym w Boga i jaśniejącym jak słońce (św. Hipolit), natomiast w sensie indywidualnym widzimy Maryję, stojącą najbliżej Boga. Bóg mógł stworzyć większą ziemię i większe niebo, ale swej Matki nie mógł już stworzyć większej (św. Bonawentura, Speculum, 8). ...z księżycem pod stopami... W Biblii księżyc jest symbolem zmienności (por. Syr 27,11). Tu przedstawiony jest jako podnóżek Niewiasty. Kościół (i Maryja) stoi powyżej tego wszystkiego, co jest zmienne i nietrwałe. ... i wieńcem dwunastu gwiazd nad głową... Niewiasta ma na głowie nie koronę (symbol władzy królewskiej), ale wieniec, oznakę triumfu i zwycięstwa. Dwanaście gwiazd oznacza cały Lud Boży, reprezentowany przez dwunastu patriarchów i dwunastu apostołów. Kościół, otoczony chwałą, należy do ojców i proroków, do świętych i apostołów (Wiktoryn). Jest brzemienna i krzyczy w bólach i mękach rodzenia. Jest to symboliczne przedstawienie walki z szatanem, podczas której rodzą się nowe dzieci Boże. Czas teraźniejszy (krzyczy) oznacza, że walka trwa i będzie trwać przez całe dzieje. Sprawdź, czy zapamiętałeś...
Ks. PIOTR OSTAŃSKI
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |