|
Jak Bóg okaże swoją moc na końcu czasu?
Apokalipsa o Bogu
Naczelną ideą Apokalipsy - pisze wielki znawca tej Księgi o. Augustyn Jankowski, opat z Tyńca - jest triumf Chrystusa i Jego Kościoła nad mocami szatańskimi. Apokalipsa opisując zwycięstwo Chrystusa w dramacie dziejowym uczy nas, aby dzięki mocy udzielanej przez Niego dawać całym życiem, aż do śmierci męczeńskiej włącznie, świadectwo swej przynależności do Jezusa, w tęsknym oczekiwaniu jego powtórnego przyjścia.
Jeśli na dzieje ludzkości spojrzeć jako na dramat, to pytamy natychmiast o osoby tego dramatu. W dramacie rozgrywającym się na kartach Apokalipsy występuje wielu "aktorów": Bóg, Jezus Chrystus, Duch Święty, Maryja, wierni czyli Kościół, aniołowie, złe duchy, a także ci, których one zwiodły.
Główną postacią dramatu jest Bóg wszechmogący. Św. Jan apostoł nazywa Go
Alfą i Omegą,
Początkiem i Końcem (1,8; 22,13). Słowa te podkreślają majestat i absolutną władzę Boga. Alfa jest pierwszą literą alfabetu greckiego, powszechnie wówczas używanego (również do napisania Apokalipsy), a Omega - ostatnią. Natchniony autor używa tej "graficznej metody", ażeby powiedzieć, że Bóg jest źródłem, z którego wszystkie rzeczy stworzone biorą swój początek. W innym miejscu Apokalipsa rozwija tę samą myśl tak: Panie i Boże nasz..., Tyś stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone (4,11).
Jednocześnie Bóg jest końcem czyli celem, do którego wszystko zmierza i w którym znajduje swoje spełnienie.
Jestem, który jestem
W innym miejscu św. Jan apostoł określa Boga jako Tego, Który jest, i Który był i Który Przychodzi (1,4). W podobnych słowach Bóg objawił Mojżeszowi na pustyni znaczenie swojego imienia JAHWE: Jestem, który jestem (Wj 3,14).
Słowa Apokalipsy uczą, że Bóg jest:
- Tym, który istniał w przeszłości (On jest wieczny);
- Tym, który jest (On nieustannie działa w stworzonym przez siebie świecie);
- Tym, który ma przyjść (Jego zbawcza, dynamiczna obecność nigdy się nie skończy).
Żyjący na wieki wieków
Apokalipsa, powtarzając za starotestamentową Księgą Daniela (4,34) uczy, że Bóg żyje na wieki wieków (4,9-10). Kiedy indziej nazywa go Bogiem żyjącym. Ten zwrot, często spotykany na kartach Starego Testamentu, podkreśla zasadniczą różnicę pomiędzy Jahwe, Bogiem żywym czyli żyjącym, a bożkami pogańskimi, dziełem ludzkich rąk. Mają one usta, ale nie mówią, mają oczy, ale nie widzą (Ps 115,4-5). Natomiast Bóg żyje, istnieje, jest - wieczny i nieśmiertelny. Nie ma ani początku, ani końca. Co więcej, jest Wszechmogący (po grecku Pantokrator, od pas, pantos - wszystko i krateo - panować, trzymać we władaniu). Jego moc i władza nie ma równej sobie i rozciąga się na wszystko (1,8; 4,3).
Przy okazji popatrzmy na inne słowa pochodzenia greckiego, odnoszące się do władzy:
- demokracja (od demos - lud) to władza ludu;
- arystokracja (od aristos - najlepszy) to władza magnaterii, możnowładztwo;
- technokracja (od techne - biegłość, zawód) to rządy specjalistów technicznych;
- teokracja (od theos - Bóg) to władza Boga;
Panem dziejów jest Bóg. Jego opatrzność rozciąga się na wszystko. On też obdarzy sobą każdego, kto odniesie zwycięstwo tu na ziemi: będę Bogiem dla niego, a on dla Mnie będzie synem (21,7).
W końcu niepojęta miłość i stwórcza moc "każą" Bogu odnowić wszystko i stworzyć nowy świat (21,5).
Sędzia wszystkich
W Apokalipsie Bóg ukazany jest nadto jako Sędzia wszystkiego. Kiedy wydaje werdykt, nie ma żadnego odwołania. Za życia człowiek może bawić się z Panem Bogiem w ciuciubabkę i może próbować Go przechytrzać. Ale tylko do czasu. Ostatecznie przed sprawiedliwym sądem Boga nikt nie ucieknie (20,12).
Na końcu czasu przeważy nieskończona miłość Boga. Ona to sprawi, że wszystko stanie się nowe (21,5). Nie będzie już nocy, bo Pan Bóg będzie świecił nad wszystkim jak słońce (22,5). Nie będzie też ani bólu, ani łez, bo stary świat odejdzie na zawsze (21,4).
Sprawdź, czy zapamiętałeś...
- Co w Apokalipsie oznacza, że Bóg jest Alfą i Omegą?
- A co znaczy Pantokrator w odniesieniu do Boga?
- Jak Bóg okaże swoją moc na końcu czasu?
|
|