Dlaczego Gandhi nie został chrześcijaninem?

"Nie tylko ja, ale i całe Indie najwięcej zawdzięczamy mężowi, którego stopa nigdy nie dotknęła naszej ziemi. Tym mężem jest Jezus Chrystus" - powiedział w Kalkucie do swoich rodaków duchowy przywódca narodu hinduskiego Mahatma Gandhi. Chrześcijaninem jednak nie został. Czy tylko dlatego, że - jak sam mawiał - nie spotkał "prawdziwych chrześcijan"? Wielu zauważa, że ten na wskroś prawy i adorujący prawdę myśliciel i polityk w tym zarzucie nie był do końca szczery ani sprawiedliwy. Nie jest bowiem prawdą, że "prawdziwych" chrześcijan w swym życiu nie spotkał. Obracał się wśród takich w samych Indiach, w Anglii i w wielu innych krajach i środowiskach, w których przebywał. Problem leżał raczej w tym, że na drogach swego życia spotkał zbyt wielu chrześcijan nieautentycznych, wyłącznie "z metryki". Pod tym względem jego konstatacja, że "europejskie chrześcijaństwo jest równoznaczne z zaprzeczeniem chrześcijaństwa Jezusa", choć niesprawiedliwie przesadna, powinna nas prowokować do solidnego rachunku sumienia. Teoretycznie Mahatma Gandhi miał duże szanse zostać chrześcijaninem. Urodził się wprawdzie w rodzinie wyznawców bogą Wisznu i Siwy, ale wierzenia jego rodziców nie wycisnęły na jego świadomości religijnej zbyt silnego piętna i sam przyznawał, że spośród wszystkich religii, jakie w życiu spotkał, najmniej poznał własną. Nie wynikało to jednak z jakiejś opieszałości czy lenistwa. Wręcz przeciwnie. Uważał, że Boga nie można otrzymać w prezencie, bez większego osobistego wysiłku, jako wartość zastaną. Prawdę, którąjest Bóg, trzeba szukać nieustannie. "Nie znalazłem Go jeszcze, ale wciąż Go poszukuję". I gotów był na tej drodze poszukiwań złożyć w ofierze wszystko, co najdroższe: "Nawet gdyby ta ofiara wymagała mojego życia, sądzę, że byłbym gotów je poświęcić". To właśnie z domu rodzinnego wyniósł Gandhi głęboki szacunek, tolerancję i otwartość na wartości tkwiące w innych religiach, a więc i w chrześcijaństwie. To jednak, co mogło być wielką szansą zostania chrześcijaninem, dla Gandhiego stało się raczej przeszkodą. Chociaż miał wielki respekt dla Biblii i uważał ją za księgę natchnioną nie mógł zrozumieć, dlaczego to właśnie chrześcijaństwo i tylko chrześcijaństwo miałoby być religią prawdziwie objawioną. I chociaż był przekonany, że "Chrystus nie umarł tylko za chrześcijan, lecz także za cały świat i chciał, aby orędzie z Kalwarii przeniknęło lud indyjski", nie mógł zrozumieć, dlaczego Jezus Chrystus miałby być "jedynym wcieleniem Boga" i dlaczego tylko ci, którzy w Niego uwierzą mają szansę się zbawić. Gdy poddamy poglądy religijne Gandhiego głębszej analizie, z łatwością zauważamy, że kontestuje on zwłaszcza te prawdy doktrynalne, które przesądzają o wyjątkowości chrześcijaństwa w stosunku do innych religii (A. Kwiatkowski). Wychowany w kręgu oddziaływania kultury Wschodu, przywiązywał wielką wagę do praktycznych aspektów religii: "Jestem przekonany, że kiedyś Bóg nas zapyta, że już dziś pyta, kim jesteśmy, a nie będzie nas pytał o nazwę naszej religii. Dla Boga czyn jest wszystkim, zaś wiara bez czynu niczym. Dla Boga czyn jest wiarą a wiara czynem". Religia więc była dla niego nie tyle doktryną dogmatem, co raczej stylem życia. Dlatego zamiast prośby o wytłumaczenie mu trudnych do zrozumienia dogmatów, Gandhi stawia chrześcijanom inne wyzwanie: "Niech życie wasze mówi do nas jak róża, która nie potrzebuje mowy, lecz promieniuje zapachem. Nawet ślepiec, który nie widzi róży, zauważa jej woń. Taka jest ewangelia róży, lecz większa jest od niej Ewangelia Chrystusa". ks. Antoni Dunajski Pismo Katolickie Pielgrzym nr 10/99 Wasze komentarze: Gienek: 31.10.2023, 07:05 Budujące (1) Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt